Każdy festiwal w Cannes ma swoje plotki o omdleniach w salach projekcyjnych. W tym roku to film Coralie Fargeat The Substance stał się tematem wielu plotek z powodu przemocy pokazanej na ekranie. Trudno się dziwić tej francuskiej reżyserce, której pierwszy film, Revenge, był radykalnym i krwawym gwałtem i zemstą.
Elisabeth Sparkle(Demi Moore), była gwiazda filmowa, jest teraz prezenterką programu aerobiku. Jej producent Harvey(Dennis Quaid) mówi jej, że osiągnęła"datę przydatności do spożycia" - nie ma już w niej nic iskrzącego - i że ma zostać zastąpiona młodszą prezenterką (co oznacza bardziej atrakcyjną dla docelowej publiczności i inwestorów). Po powrocie do swojego minimalistycznego mieszkania z widokiem na Los Angeles, zamawia The Substance, tajemniczy i innowacyjny produkt oparty na podziale komórek, który ma zostać wstrzyknięty w celu wygenerowania innej wersji siebie - oczywiście młodszej, piękniejszej i doskonalszej.
Demi Moore rodzi tę najlepszą wersję siebie z pleców w szczególnie dosadnej scenie. I tak narodziła się Sue(Margaret Qualley, córka Andie MacDowell, widziana w Poor Creatures, Kinds of Kindness Yórgosa Lánthimosa i Drive-Away Dolls Ethana Coena). To alter-ego o marzycielskiej figurze zostało szybko zatrudnione, aby zastąpić ją w programie, przenosząc program z sekwencji aerobiku w stylu Jane Fondy do teledysku Call on me. Była jednak jedna instrukcja, która musiała być przestrzegana co do joty, jeśli protokół miał działać płynnie: obowiązek zmiany co 7 dni, jeden tydzień dla Elisabeth, jeden tydzień dla Sue. Łatwo zauważyć, że sprawy nie idą zgodnie z planem.
Podczas gdy Coralie Fargeat oferuje Demi Moore bajeczny powrót do blasku reflektorów (i nie robi rzeczy "na pół gwizdka", takich jak odważenie się na pełną nagość), francuska reżyserka miała również dobry zmysł, by wezwać zupełnie inną aktorkę do sportretowania Moore jako młodej kobiety, unikając potrzeby stosowania specjalnych efektów odmładzających, które mogłyby zostać spartaczone. Zwłaszcza gdy mamy do czynienia z body horrorem, gatunkiem filmowym, który koncentruje się na transformacji ciała, nie ma to jak użycie plastikowych efektów specjalnych, jakkolwiek niesmaczne by one nie były - ropa, krew i inne płyny ustrojowe są legionem.
Kobiecy i feministyczny The Substance to gatunkowa bonanza, która krytykuje system gwiazd i obsesję białych cis mężczyzn na punkcie młodości, która z roku na rok znajduje odzwierciedlenie w kobietach po 50. roku życia - rola Dennisa Quaida jest szczególnie obrzydliwie haniebna. Aby zaznaczyć upływ czasu i sławę, pojawia się długie ujęcie gwiazdy Elisabeth Sparkle na Hollywood Boulevard, która znosi lata i obelgi przechodniów.
Coralie Fargeat wykorzystuje nasycone kolory, ultra-estetyczne ujęcia, prawdziwą dbałość o szczegóły w scenografii, szereg odważnych ujęć, zwłaszcza immersyjnych ujęć makro, oraz skrupulatny montaż, aby umieścić wszystkie odniesienia, które składają się na jej kino(Carrie, Człowiek słoń, Lśnienie, gdy ciało Demi Moore zaczyna gnić), ale film szybko kręci się w kółko.
Z godzinną plamą w środku - w końcu film trwa 2 godziny i 20 minut! The Substance skorzystałby na ostrzejszym cięciu i wyjściu poza swój (bardzo dobry) początkowy pomysł, aby zaoferować swoim aktorkom mniej nieudane wyjście (nawet jeśli zakończenie z hemoglobiną jest z pewnością trafne) i bardziej skoncentrowane nawzmocnieniu pozycji kobiet.
Festiwal w Cannes 2024: Wszystkie najnowsze wiadomości i informacje o 77. edycji
Festiwal Filmowy w Cannes powraca na Croisette na 77. edycję od 14 do 25 maja 2024 roku. Kliknij tutaj, aby uzyskać najnowsze wiadomości i informacje! [Czytaj więcej]
Festiwal w Cannes 2024: Wszystkie najnowsze wiadomości i informacje o 77. edycji
