Haastig, ongeduldig, een beetje knorrig: Parijzenaars zijn in eeuwen niet veranderd. Als we ze vandaag "We gaan niet honderdzeven jaar wachten!"om hun ergernis te uiten, heeft deze zin zijn wortels in een even historische als stoffige episode: de bouw van de Notre-Dame de Paris.
Flashback naar 1163: de eerste steen wordt gelegd en de kathedraal begint langzaam te verrijzen. Heel langzaam, in feite. Het zou bijna twee eeuwen duren voordat het gebouw zijn pracht en praal zou bereiken, een marathon vol valkuilen: architectonische uitdagingen, politieke conflicten, financiële problemen, wisselende bouwmanagers, enz. De beroemde 107 jaar in het hart van de uitdrukking verwijzen echter naar de belangrijkste werkfasen die in 1270 werden voltooid, waardoor de bewoners al aan het eind van hun Latijn waren.
Geconfronteerd met decennia van hamerslagen en stof, gaf de klaagzang van Parijzenaars, die deze eindeloze bouwput beu waren, aanleiding tot deze doordringende zin: "We gaan geen 107 jaar wachten!", een collectieve hartenkreet die emblematisch is geworden voor hetFranse ongeduld.
Dus wachtten de Parijzenaars. Heel lang. Maar laten we eerlijk zijn, de pracht van de Notre-Dame is een paar eeuwen geduld meer dan waard... zelfs voor mensen met haast!
