Τρία χρόνια μετά την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, Toute une nuit sans savoir, η οποία κέρδισε το Χρυσό Χρυσό Φοίνικα για το καλύτερο ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Καννών, η Payal Kapadia επιστρέφει στην Κρουαζέτ. Αυτή τη φορά, στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα, η Ινδή σκηνοθέτης παρουσιάζει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, All we imagine as light . Και τι γεγονός είναι αυτό, αφού πρόκειται για την πρώτη ινδική ταινία στο Επίσημο Διαγωνιστικό εδώ και 30 χρόνια - μετά το Destinée του Shaji N. Karun. Η Payal Kapadia δημιούργησε ένα κοινωνικό έργο γεμάτο ελπίδα, το οποίο, σε ένα ινδικό πλαίσιο που παραμένει πατριαρχικό όσο ποτέ άλλοτε, δίνει φωνή σε τρεις γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και κοινωνικών καταβολών.
Νοσηλεύτρια στη Βομβάη, η Prabha(Kani Kusruti) κρύβει την εσωτερική της αναταραχή ρίχνοντας τον εαυτό της ολόψυχα στη δουλειά της - αν και το ανήσυχο βλέμμα της δεν εξαπατά κανέναν. Η ζωή της ανατρέπεται όταν λαμβάνει ένα δώρο από τον σύζυγό της, τον οποίο έχει χρόνια να δει. Εν τω μεταξύ, η Anu(Divya Prabha), η ανέμελη νεαρή συνάδελφος και συγκάτοικός της, ψάχνει μάταια για ένα μέρος στην πόλη για να μοιραστεί λίγη ιδιωτικότητα με τον εραστή της. Συνοδευόμενες από μια φίλη, την Parvaty(Chhaya Kadam), οι δύο γυναίκες ταξιδεύουν στο παραθαλάσσιο χωριό Ratnagiri. Εκεί, ένα τροπικό δάσος γίνεται ένας χώρος ελευθερίας όπου οι επιθυμίες των τριών τους μπορούν επιτέλους να εκδηλωθούν.
Η ταινία της Payal Kapadia, που διαδραματίζεται στη Βομβάη, γυρισμένη τη νύχτα και υπό βροχή - η "πόλη των ονείρων και των ψευδαισθήσεων" στο αποκορύφωμα της εποχής των μουσώνων - είναι ταυτόχρονα πυκνή και αιθέρια, στοχαστική και ποιητική, προσφέροντας μια αιχμηρή αλλά ξεκάθαρη κριτική της ινδικής κοινωνίας. Αν και η σκηνοθεσία είναι διακριτική, που υπογραμμίζεται από μια υπέροχη υφή κόκκων στην εικόνα, το μήνυμα είναι ακόμη πιο ισχυρό: ηχειραφέτηση των ινδικών γυναικών είναι σε εξέλιξη. Στο τρέξιμο προς τη μεγαλύτερη ελευθερία, ενώ το τρένο χρησιμεύει τόσο για να συνδέει τις γειτονιές της πόλης όσο και για να μετακινεί αυτές τις γυναίκες προς το πεπρωμένο τους, η Payal Kapadia εκθέτει τα προβλήματα που απορρέουν από την πανάρχαια πατριαρχία: τον αναγκαστικό σεβασμό προς τους άνδρες, τους αναγκαστικούς γάμους και τις απαγορεύσεις που επιβάλλονται στις Ινδές γυναίκες.
Τόσες πολλές μάχες που πρέπει να δοθούν παράλληλα με οικονομικούς και κοινωνικούς αγώνες, από το σύστημα των καστών που πρέπει να ανατραπεί μέχρι τοσυνδικάτο των εργαζομένων που αγωνίζεται για περισσότερα δικαιώματα- και στη μέση όλων αυτών, αυτή η αδελφότητα που στρέφεται στον εαυτό της, αναδημιουργώντας ένα κουκούλι ασφάλειας που προσπαθεί να προστατεύσει την επόμενη γενιά κλείνοντας τα μάτια της και ανοίγοντας την καρδιά της. Ένα πορτρέτο ισχυρών γυναικών, φεμινιστριών χωρίς να χρειάζεται να το λένε, που αποφεύγει ακόμη και να πέσει στον μανιχαϊσμό.
Φεστιβάλ Καννών 2024: Όλα τα τελευταία νέα και πληροφορίες για την 77η διοργάνωση
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών επιστρέφει στην Κρουαζέτ για την 77η διοργάνωσή του από τις 14 έως τις 25 Μαΐου 2024. Κάντε κλικ εδώ για όλα τα τελευταία νέα και πληροφορίες! [Διαβάστε περισσότερα]
Φεστιβάλ Καννών 2024: Όλα τα τελευταία νέα και πληροφορίες για την 77η διοργάνωση
