Το 1802, ο Ναπολέων Βοναπάρτης αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της κακής παροχής πόσιμου νερού στο Παρίσι. Ο Jean-Antoine Chaptal, νομάρχης της πόλης, πρότεινε την αναβίωση ενός σχεδίου διοχέτευσης του ποταμού Ourcq (που πηγάζει περίπου εκατό χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Παρισιού) που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Η διώρυγα σκάφτηκε σχετικά γρήγορα, χάρη στα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από έναν νέο φόρο στο κρασί μεταξύ 1802 και 1825. Η χρυσή εποχή του καναλιού ήταν από τον 19ο έως τα μέσα του 20ού αιώνα, όταν η κυκλοφορία ήταν πολύ έντονη (όχι μόνο πόσιμο νερό για την πόλη, αλλά και εμπορεύματα, προμήθειες και οικοδομικά υλικά). Σήμερα, το κανάλι Saint Martin είναι ανοιχτό 363 ημέρες το χρόνο και αποτελεί ένα δημοφιλές μέρος για τους Παριζιάνους για να κάνουν βόλτα (ή ακόμη και πικνίκ) κατά μήκος των όχθεών του, οι οποίες είναι πλέον διατηρητέες.
