Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι εδώ! Και τώρα που ξεκίνησαν οι αγώνες,η ξιφασκία με αμαξίδιο μόλις ξεκίνησε τους αγώνες της, μετά το Ταεκβοντό. Στις 3 το απόγευμα της Τρίτης 3 Σεπτεμβρίου, φτάσαμε στο χώρο διεξαγωγής για να παρακολουθήσουμε τους 16 τελευταίους αγώνες σπάθης ανδρών και γυναικών στην κατηγορία Β. Και ήταν ο Γάλλος Maxime Valet που έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει η διαδικασία.
Παίρνουμε τις θέσεις μας στο θεωρείο Τύπου, ψηλά, ακριβώς απέναντι από τους διαδρόμους προσγείωσης και απογείωσης. Ένα δροσερό αεράκι έπνεε μέσα από τον κυρίως ναό του Grand Palais, του οποίου η οροφή ήταν καλυμμένη με λευκό χρώμα για να κρατήσει μακριά το υπερβολικό φως και να δροσίσει λίγο τον χώρο κατά τη διάρκεια της ζέστης. Δεν υπάρχει ανάγκη για κλιματισμό με αυτό στη θέση του (αν και υπάρχει), και είναι αρκετά ευχάριστο στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Φτάνουν οι διαιτητές... Κινούνται σε μονή σειρά σε κάθε πλευρά των πιστών, όλοι με σκούρα κοστούμια και γραβάτες, άνδρες και γυναίκες, και στη συνέχεια παρατάσσονται σε κρεμμυδένιες σειρές για την παρουσίαση, πριν διασκορπιστούν σε τριάδες σε κάθε πίστα. Υπάρχουν συνολικά οκτώ πίστες, η κάθε μία υποδιαιρείται σε δύο και είναι χρωματικά κωδικοποιημένες: δύο σε κίτρινο, δύο σε πράσινο, δύο σε μπλε και δύο σε κόκκινο (μία από κάθε χρώμα για το repechage).
Για τα αγωνίσματα ξιφασκίας με αμαξίδιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, οι πίστες δεν είναι πολύ μεγάλες (περίπου 2,50 μέτρα), καθώς οι καρέκλες είναι στερεωμένες στο δάπεδο για να επιτρέπουν την επαφή, αλλά κυρίως ένα καλό εύρος κινήσεων για τους αθλητές, οι οποίοι μπορούν επομένως να κινούν μόνο το πάνω μέρος του σώματός τους. Στη συνέχεια φτάνουν οι αθλητές... Όλοι τους σπρώχνονται από έναν εθελοντή, καθώς η διαμόρφωση της αναπηρικής καρέκλας δεν τους επιτρέπει απαραίτητα να κινηθούν μόνοι τους, ακόμη και αν κάποιοι από αυτούς το καταφέρνουν.
Οι αθλητές σπρώχνονται στις πίστες από εθελοντές και στη συνέχεια η τεχνική ομάδα ασφαλίζει τις καρέκλες στις πίστες ώστε οι αθλητές να μην μετακινούνται. Οι αθλητές τοποθετούνται σε κλιμακωτές σειρές, έτσι ώστε να μπορούν να αγγίζουν ο ένας τον άλλον, ενώ ταυτόχρονα αμύνονται και προστατεύουν το στήθος τους. Σε αυτόν τον αγώνα, ο Γάλλος αντιμετωπίζει τον Zhang Jie από την Κίνα. Στη συνέχεια ο αγώνας ξεκίνησε... Και το κοινό ξεσηκώθηκε για κάθε πόντο που σημείωνε ο Γάλλος. Αλλά ο Γάλλος έχανε έδαφος και σύντομα βρέθηκε πίσω από τον Κινέζο με 12-3. Το πλήθος ξεσάλωσε, ανεμίζοντας ακόμη και σημαίες και γιγαντιαία κεφάλια που βλέπουμε στις κερκίδες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα οποία είχαν προκαλέσει αίσθηση. Οι φωνές και οι ζητωκραυγές εξαπλώθηκαν σε όλο το Grand Palais, τυλίγοντας τον Maxime Valet σαν γλυκιά καραμέλα που του επαναφέρει τις δυνάμεις.
Στις κερκίδες, μπορείτε να δείτε γαλλικές σημαίες, αλλά και σημαίες της Βρετάνης... Πολλοί μαθητές βρίσκονται εκεί, παρά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όλοι φορώντας τα ίδια ρούχα ως ένδειξη αναγνώρισης (όχι, δεν είναι η στολή τους) ή τα ίδια καπέλα. Το έδαφος δονείται από τους θεατές που χτυπούν τα πόδια τους, επίσης για να ενθαρρύνουν τους αθλητές. Πολλοί Γάλλοι ήταν παρόντες, πολύ περισσότεροι από τους ξένους που είχαν έρθει για να υποστηρίξουν τις χώρες τους.
Ο Maxime Valet επέστρεψε (15-7), αλλά δεν ήταν αρκετό. Έχασε από τον Κινέζο παίκτη, ο οποίος στον επόμενο γύρο θα συναντήσει έναν συμπατριώτη του, τον Feng Yanke. Ήταν σύντομος, αλλά έντονος. Και ο τελικός χαιρετισμός, φυσικά, σύμφωνα με τους κανόνες της ξιφασκίας.
Στη συνέχεια ήταν η σειρά της Cécile Demaude στη φάση των 16 γυναικών, κατηγορία Β. Αντιμετωπίζει την Lanzhu Ao από την Κίνα. Ενώ περιμένουν την έναρξη των αγώνων (η τεχνική ομάδα φτιάχνει τις καρέκλες), οι εικονολήπτες βιντεοσκοπούν το κοινό και διασκεδάζουν με τα παιδιά που ανεμίζουν τις σημαίες τους.
Βλέποντας τις πίστες, ξυπνούν επίσης παιδικές αναμνήσεις από τους διαγωνισμούς ξιφασκίας τα Σαββατοκύριακα στα προάστια του Παρισιού, όπου προσπαθούσαμε με ιδρώτα να κερδίσουμε τους προγραμματισμένους αγώνες, δυστυχώς μάταια. Οι αγώνες συνεχίζονταν όλη την ημέρα, με τους γονείς να επευφημούν τα παιδιά τους. Μια εορταστική ατμόσφαιρα που συναντάμε εδώ, υπό άλλες συνθήκες βέβαια, αλλά πολύ παρόμοια στην αντίληψή της αυτή την εποχή.
Ο αγώνας ξεκίνησε και γρήγορα σταμάτησε για τη Γαλλίδα, η οποία βρέθηκε να χάνει 7-0 από την Κινέζα μέσα στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα (οι επαφές ήταν πολύ γρήγορες και ο χρόνος σταματούσε για κάθε επαφή). Ο αγώνας σταμάτησε στο 8-0 και οι προπονητές μπήκαν στο γήπεδο για να δώσουν κάποιες συμβουλές στις αθλήτριες.
Το προπονητικό επιτελείο εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να ρίξει μια γρήγορη ματιά στην κατάσταση, για να ελέγξει αν όλα είναι εντάξει. Στη συνέχεια, ο αγώνας συνεχίζεται. Και έτσι ακολούθησαν οι πινελιές, με την Κινέζα να συνθλίβει την Σεσίλ Ντεμόντ μέχρι το κόκαλο, μην αφήνοντάς της καμία ευκαιρία. Η Γαλλίδα ξιφομάχος σημείωσε ωστόσο δύο μικρούς πόντους, τους οποίους οι παρευρισκόμενοι Γάλλοι θεατές έκαναν πολύ ξεκάθαρο το γεγονός ότι ξεσπούσαν από χαρά σε κάθε επικυρωμένο χτύπημα.
Ενώ γραφόταν αυτή η αναφορά, ο Γάλλος Ludovic Lemoine συνάντησε τον Κινέζο Saichun Zhong στο repechage (κατηγορία Α). Ο Γάλλος κέρδισε με 15-6... Η συγκίνηση της νίκης, για να μην αναφέρουμε το τρελό κοινό, που κρατούσε την ανάσα του σε κάθε άγγιγμα. Ο Γάλλος περνάει στον δεύτερο γύρο του repechage.
Όσο για εμάς, φεύγουμε για νέες περιπέτειες, αφήνοντας πίσω μας αυτή τη φούσκα της έντασης, της χαράς, της νίκης και του ανταγωνισμού που είναι τόσο αγαπητή και τόσο μοναδική. Και μια εμπειρία ζωής, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μας.
