Νικήτρια του Latin GRAMMY® Award, υποψήφια για το βραβείο ICMA, νικήτριατου "Καλύτερου ρεσιτάλ της χρονιάς" από την Ένωση Κριτικών Τέχνης του Σάο Πάολο, του βραβείου William Petschek στη Σχολή Juilliard και του Πρώτου Βραβείου στον Διεθνή Διαγωνισμό Καλλιτεχνών της Νέας Υόρκης, η Sonia Rubinsky είναι μια "βαθιά και εκλεπτυσμένη πιανίστρια που δεν παραδέχεται τίποτα για επίδειξη. Ο Μότσαρτ της είναι ευκρινής, όχι λιγότερο κελαρυστός και σαφής από εκείνον του Περάχια ή του Ουτσίντα. Ο Σκαρλάτι της επιδεικνύει αυτοκρατορικό έλεγχο του τόνου. Όπως και οι συμπατριώτες της, ο αείμνηστος Guiomar Novaes και ο Nelson Freire, έχει μια ιδιοφυΐα για το χρώμα που την καθιστά ιδανική ερμηνεύτρια του Debussy και του Messiaen.
Γεννημένη στη Βραζιλία από Πολωνή μητέρα και Λιθουανό πατέρα, η Sonia Rubinsky ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές στο Conservatorio Musical de Campinas με την Olga Rizzardo Normanha. Έδωσε το πρώτο της ρεσιτάλ σε ηλικία 5,5 ετών, ενώ σε ηλικία 12 ετών εμφανιζόταν ως σολίστ με ορχήστρα. Για να συνεχίσει την εκπαίδευσή της, έφυγε για σπουδές στην Ακαδημία Rubin στην Ιερουσαλήμ.
Σε ηλικία 16 ετών έπαιξε μπροστά στον Άρθουρ Ρουμπινστάιν στην ταινία "Ο Άρθουρ Ρουμπινστάιν στην Ιερουσαλήμ", ο οποίος θαύμασε το δυνατό της ταμπεραμέντο. Ενθαρρυμένη από αυτόν τον εξαιρετικό δάσκαλο, απέκτησε το διδακτορικό της στη Σχολή Juilliard της Νέας Υόρκης και εμφανίστηκε σε διάσημες αίθουσες συναυλιών όπως το Carnegie Hall, το Alice Tully Hall, το Bargemusic, το Merkin Concert Hall, το Miller Theatre, το Hertz Hall στο Berkeley, το Maison de la Radio, το Sala São Paulo και το Teatro Municipal de São Paulo, το Recanati Hall, το Cadogan Hall στο Λονδίνο και το AGA-Zaal στην Ολλανδία.
Η πολυβραβευμένη δισκογραφία του (Latin GRAMMY Award, υποψηφιότητα για ICMA Award, Editor's Choice για να αναφέρουμε μόνο μερικά) έχει χαιρετιστεί από τους κριτικούς (Le Monde de la Musique, Diapason, Gramophone, BBC Music Magazine, ClassicsToday μεταξύ άλλων). Περιλαμβάνει ηχογραφήσεις έργων των Bach, Debussy, Messiaen, Scarlatti, Mozart, Almeida Prado, Jorge Liderman, Gabriela Lena Frank, Mendelssohn και Rachmaninov, καθώς και το σύνολο των έργων για σόλο πιάνο του Villa-Lobos.
Από το 2011, η Sonia Rubinsky είναι Artist in Residence του Murray Perahia στο Aldwell Center και στο Jerusalem Music Center.
Το βραδινό πρόγραμμα
W.A Mozart Σονάτα K282
L.v Beethoven Σονάτα Opus 109
C. Debussy Παιδική Γωνιά
H. Villa-Lobos Αποσπάσματα από το Carnaval das Crianças
Kreisler / Rachmaninov Liebesleid
Goldfingers, Παρουσίαση δίσκου από την Irineu Perpétuo
Ο τίτλος αυτού του άλμπουμ είναι ένας φόρος τιμής στη λεγόμενη Χρυσή Εποχή του πιάνου. Αυτός ο φόρος τιμής αποδίδεται με διάφορους τρόπους. Ο ένας είναι ένας τύπος ερμηνείας που απορρίπτει την απρόσωπη τυποποίηση. Κάθε πιανίστας εκείνης της εποχής άφησε το δικό του ατομικό στίγμα, τον δικό του τρόπο παιξίματος - μοναδικό, δεξιοτεχνικό, προσωπικό και πολύχρωμο, με πολλά ρίσκα επί σκηνής.
Το άλλο είναι η επιλογή του ίδιου του ρεπερτορίου. Πριν από την εξειδίκευση που επέβαλε η άνοδος των διαγωνισμών πιάνου και οι απαιτήσεις της δισκογραφικής βιομηχανίας, οι πιανίστες λειτουργούσαν ως επιμελητές ενός τεράστιου μουσείου μουσικής, προσφέροντας στον ακροατή μια περιήγηση σε αιώνες ιστορίας, από τον δέκατο όγδοο έως τον εικοστό αιώνα.
Το δισκογραφικό πρόγραμμα της Sonia Rubinsky λειτουργεί σαν ρεσιτάλ, εκτυλίσσεται με χρονολογική σειρά. Και ξεκινά με έναν από τους πρώτους βιρτουόζους των πλήκτρων, τον Αυστριακό Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756-1791). Θαύμα που σαγήνευσε τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με το πιανιστικό του ταλέντο από μικρή ηλικία, ο Μότσαρτ έγραψε τις πρώτες του σονάτες για πιάνο σε ηλικία 18 ετών, το 1774, ενώ βρισκόταν στο Μόναχο για την πρεμιέρα της κωμικής του όπερας La Finta Giardiniera. Ο Ρουμπίνσκι επέλεξε την τέταρτη, σε μι ύφεση μείζονα, Κ. 282. Η ηρεμία και η ελαφρότητα είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα του έργου, εμφανή από το εναρκτήριο Adagio, μέσω της απλής μελωδικότητας του ζεύγους των μενουέτων που αποτελούν το κεντρικό μέρος του, μέχρι να μετατραπούν στην ευκινησία του τελικού Allegro.
Από τις λεπτές αποχρώσεις του κλασικισμού του Μοτσαρτέ, ας περάσουμε στον άνθρωπο που γέννησε την παράδοση των πιανιστών-συνθετών του εικοστού αιώνα: τον Ρώσο Σεργκέι Ραχμάνινοφ (1873-1943). Αν συνήθως συνδέουμε την εποχή του μοντερνισμού με ρήξεις, πρωτοπορίες και πειραματιστές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανοιχτή αντιπαράθεση ή άρνηση του τονικού συστήματος, ο Ραχμάνινοφ αντιπροσωπεύει πάνω απ' όλα τη συνέχεια της αισθητικής του 19ου αιώνα, που ενδιαφέρεται για την άμεση επικοινωνία με τον ακροατή, τις λυρικές μελωδίες, την τονική αρμονία και ένα πιάνο που κληρονόμησε από τον Σοπέν, τον Λιστ και τον συμπατριώτη του Τσαϊκόφσκι (...).
Λίγο μετά την Επανάσταση του 1917, ο Ραχμάνινοφ εγκατέλειψε τη Ρωσία. Στη Δύση, αφιερώθηκε κυρίως στην καριέρα του ως πιανίστας, συνθέτοντας λιγότερο και αναλαμβάνοντας αναθεωρήσεις παλαιότερων έργων του. Είχε πει κάποτε: "Κοιτάζω τα πρώιμα έργα μου και βλέπω πόσα είναι περιττά σε αυτά. Ακόμη και σε αυτή τη σονάτα, υπάρχουν πολλές φωνές που κινούνται ταυτόχρονα και είναι πολύ μεγάλη".
Το 1931, ο συνθέτης δημιούργησε μια μειωμένη και σχετικά απλουστευμένη εκδοχή της σονάτας. Αισθανόμενος ότι κάτι είχε χαθεί κατά την αναθεώρηση του έργου, ο βιρτουόζος Vladimir Horowitz, ένα από τα μεγάλα ονόματα της Χρυσής Εποχής του πιάνου και συμπατριώτης και φίλος του Rachmaninov, επιχείρησε να συγχωνεύσει τα δύο κείμενα, παράγοντας μια νέα έκδοση το 1943 που αναιρούσε ορισμένες από τις περικοπές που είχε κάνει ο συνθέτης. Αναζητώντας επίσης το αρχικό ραχμανινόφικο μεγαλείο, η ηχογράφηση της Σόνια Ρουμπίνσκι βασίζεται στην αρχική έκδοση της σονάτας του 1913.
Αν θεωρήσουμε αυτό το άλμπουμ ως ρεσιτάλ, μετά τη Σονάτα του Ραχμάνινοφ ακολουθεί το διάλειμμα. Στη συνέχεια ακούμε ένα κομμάτι που είναι χρονολογικά σύγχρονο με τη Σονάτα (τους χωρίζουν μόλις πέντε χρόνια), αλλά αναφέρεται σε μια εντελώς διαφορετική πιανιστική προσέγγιση. Μαθητής της Mauté de Fleurville (πεθεράς του ποιητή Paul Verlaine), η οποία επίσης ισχυριζόταν ότι ήταν μαθήτρια του Chopin, ο Claude Debussy (1862-1918) πήρε από τον Πολωνό συνθέτη το γούστο του για την ευγένεια (...).
Γράφοντας το Children's Corner το 1908, ο Ντεμπισί προφανώς δεν είχε ανατρέξει στις αναμνήσεις του από την ταραγμένη παιδική του ηλικία ως γιος ενός χρεοκοπημένου ιδιοκτήτη καταστήματος πορσελάνης και μιας μοδίστρας, την εποχή της ήττας της χώρας του στον γαλλοπρωσικό πόλεμο. Αυτό που τον συγκίνησε περισσότερο απ' όλα ήταν η μεταμορφωτική εμπειρία της πατρότητας. Η παρτιτούρα φέρει την ακόλουθη αφιέρωση: "Στον αγαπημένο μου μικρό Chouchou, με την τρυφερή συγγνώμη του πατέρα σου για όσα ακολουθούν".
(...) Όπως και το Kinderszenen του Schumann, δεν πρόκειται για ένα έργο για παιδιά, αλλά μάλλον για μια παρτιτούρα για επαγγελματίες πιανίστες, που παραπέμπει σε έναν παιδικό κόσμο. Το ταξίδι ανάμεσα στις τεχνικές ασκήσεις στα πλήκτρα(Doctor Gradus ad Parnasum) και στον κόσμο του ragtime(Golliwogg's Cakewalk, με μια λεπτή και καυστική αναφορά στον Τριστάνο και την Ιζόλδη του Βάγκνερ) περιλαμβάνει την αναφορά σε έναν ελέφαντα από τον ζωολογικό κήπο του Παρισιού(Jimbo's Lullaby), την καντάδα μιας πορσελάνινης κούκλας(Serenade for the Doll, με πεντατονικές κλίμακες που σηματοδοτούν την κινεζική προέλευσή της), μια ιμπρεσιονιστική περιγραφή της χιονόπτωσης(The Snow is Dancing) και την υπόδειξη του κατ' εξοχήν ποιμενικού οργάνου, του φλάουτου(TheLittleShepherd).
Αυτό θα σηματοδοτούσε το τέλος του ρεσιτάλ - μετά το οποίο, φυσικά, θα ακολουθούσε το encore. Δεν ήταν ασυνήθιστο για τους πιανίστες της Χρυσής Εποχής να περιλαμβάνουν τις δικές τους μεταγραφές. Ο Ραχμάνινοφ ήταν συνεργάτης σε μουσική δωματίου του βιεννέζου βιολονίστα Φριτς Κράισλερ (1875-1962), με τον οποίο ηχογράφησε. Μετέγραψε για σόλο πιάνο ένα από τα πιο διάσημα, μελωδικά και νοσταλγικά κομμάτια του φίλου του: το βαλς Liebesleid (Η θλίψη του έρωτα). Ο Horowitz αναζήτησε έμπνευση από την τσιγγάνικη ατμόσφαιρα της όπερας Carmen (1875) του Γάλλου Georges Bizet (1838-1875) για ένα encore στο οποίο όλα είναι λαμπρότητα και δεξιοτεχνία. (...) Ο Horowitz κινητοποιεί όλα τα μέσα των πλήκτρων για να χαρακτηρίσει την αυθάδεια και τον αισθησιασμό της Carmen, αναγκάζοντας τον πιανίστα να πάρει ακραία ρίσκα που μας υπενθυμίζουν κάθε φορά ότι ο χαρακτήρας της όπερας βρίσκεται πάντα στην κόψη του ξυραφιού, στο χείλος της αβύσσου.
Ακούστε τη Sonia Rubinsky στο Spotify
Τελευταία κριτική για το GOLDFINGERS (Libération)
[disque] "Ο νέος Ρουμπίνσκι έφτασε, και είναι άλλο ένα μάθημα πιάνου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την Τέταρτη Σονάτα του Μότσαρτ, τραγουδισμένη με την απλότητα και τη φυσικότητα του Μπάκχαους, και ακολουθεί η Δεύτερη του Ραχμάνινοφ, στην οποία ο μουσικός αναπτύσσει μια εκπληκτική ποικιλία χρωμάτων, δυναμικών και ηχητικών επιπέδων, χωρίς ποτέ να χάνει από τα μάτια του ούτε την κατεύθυνση ούτε τη γραμμή. Επιστροφή στον Debussy, στη συνέχεια, με το Children's Corner, στο οποίο ο Βραζιλιάνος κατέχει την αλχημεία της βιαστικής ειρωνείας και της ιδιόρρυθμης μελαγχολίας- μια πρέζα νοσταλγίας Mitteleuropa με το λαμπερό Liebesleid του Kreisler, και υπάρχει ήδη σαμπάνια: οι τρομακτικές Παραλλαγές σε ένα θέμα από την Carmen του Horowitz, κυριαρχικά αρθρωμένες και ισορροπημένες. Όπως κανένα άλλο σήμερα. "
CD teaser
Τους άρεσε...
"Κάποιοι συγκρίνουν το πιανιστικό του ύφος με αυτό του Ευγένιου Ιστόμιν ή του Βίλχελμ Κέμπφ, άλλοι επαινούν τον απλό, ήρεμο Μότσαρτ του "που αναπνέει και τραγουδά", άλλοι πάλι θαυμάζουν την "καθαρή τεχνική" και την "ελαστική φρασεολογία" του, την "άπειρη λεπτότητα" των Estampes του Ντεμπισί, τη "μουσική εκλέπτυνση" των Regards του Μεσιάν και το "ισχυρό, σχεδόν σιδερένιο άγγιγμα" του Βίλα-Λόμπος. Οι New York Times, που αναφέρονται τακτικά στις εμφανίσεις του στο Carnegie Hall, έφτασαν στο σημείο να τον περιγράψουν ως "εξαιρετικά ισχυρό και ακριβή". LIBÉRATION
"... Η πιανίστρια Sonia Rubinsky διαθέτει μια εκπληκτική τεχνική, μια απροσμέτρητη παλέτα χρωμάτων και ένα ακατάσχετο ταμπεραμέντο. Θυμίζει τη συνάδελφό της Martha Argerich". KLASSIK.COM
"Σταθερά ακριβής.... Αμέσως σαγηνευτική με την ορμητική της κομψότητα". QOBUZ
"Τι ιδιοσυγκρασία! ARTHUR RUBINSTEIN
"Πραγματικό ταλέντο, καλλιτεχνική αίσθηση, εκλεπτυσμένη πιανιστική τεχνική". LEON FLEISHER
"Ένα εξαιρετικό ταλέντο" JAN EKIER
"...σπλαχνικός αντίκτυπος και βιρτουόζικος ενθουσιασμός.... Μεγάλη ερμηνεία... ακούραστη νευρική ενέργεια.... Ασυνήθιστος βαθμός δύναμης και ακρίβειας.... λαμπρές ηχοχρωμίες.... υπέροχη και φλογερή ενέργεια...ικανή για λυρισμό...ταχύτητα που κόβει την ανάσα, χαρούμενη ενέργεια." THE NEW YORK TIMES
"Ο πιανίστας επιδεικνύει μια αξιοσημείωτη ζωτικότητα που δεν εμποδίζει τις λεπτότερες αποχρώσεις όταν είναι απαραίτητο". Ο ΚΌΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΉΣ
Πίστωση φωτογραφίας: Lyodoh Kaneko
Ημερομηνίες και χρονοδιαγράμματα
Ο 11 Νοέμβριος 2024
Θέση
Salle Cortot
78 Rue Cardinet
75017 Paris 17
Σελίδα Instagram
@soniarubinsky
Περισσότερες πληροφορίες
Συνιστάται άφιξη 7.30μμ Συνιστάται κράτηση Τιμές: 20 ευρώ, 10 ευρώ για μειωμένες τιμές, πληρωμή αποδεκτή στο χώρο, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα, μετρητά (μόνο εισιτήρια) και πιστωτική κάρτα.
Δίσκοι προς πώληση μετά τη συναυλία (τιμή: 20 ευρώ).
