Ζόμπι: ο θάνατος δεν είναι το τέλος; Η έκθεση "Τα σύνορα της ζωής" στο Musée du Quai Branly

Το Musée du Quai Branly μας βυθίζει στα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, με την έκθεση Zombis: la mort n'est pas une fin (Ζόμπι: ο θάνατος δεν είναι το τέλος), που θα παρουσιαστεί από τις 8 Οκτωβρίου 2024 έως τις 16 Φεβρουαρίου 2025.

Θρησκευτικές πεποιθήσεις, τελετές βουντού ή τερατώδεις φιγούρες της ποπ κουλτούρας: το ζόμπι είναι ένα συναρπαστικό πλάσμα για πολλούς λόγους. Το Musée du Quai Branly - Jacques Chirac μας ταξιδεύει στις απαρχές αυτού του μύθου, σε μια εντυπωσιακή έκθεση που θα παρουσιαστεί από τις 8 Οκτωβρίου 2024 έως τις 16 Φεβρουαρίου 2025.

Στην έκθεση Zombies: ο θάνατος δεν είναι το τέλος, το μουσείο συγκεντρώνει πλήθος αντικειμένων και ανακατασκευών θρησκευτικών χώρων για να μας μεταφέρει σε αυτόν τον κόσμο στα σύνορα του θανάτου.

Το πρώτο μέρος της έκθεσης μας δίνει μια εικόνα των πεποιθήσεων και των τελετών του βουντού της Αϊτής, από όπου προέρχεται η μορφή του ζόμπι.

Ξεχάστε τον εγκεφαλοφάγο κυνηγό που έχετε δει στην τηλεόραση. Η προέλευση του μύθου είναι εντελώς διαφορετική... Αλλά όχι απαραίτητα λιγότερο ενοχλητική. Στη θρησκεία του βουντού, η ζομποποίηση ήταν μια τιμωρία που επιβαλλόταν στους επαναλαμβανόμενους παραβάτες. Οι δολοφόνοι, οι κλέφτες ή οι βιαστές θεωρούνταν ανίκανοι να ζήσουν στην κοινωνία, αποτελώντας κίνδυνο για τους άλλους. Οι παραβάτες οδηγούνταν ενώπιον των μυστικιστικών δικαστηρίων των σκιωδών κοινωνιών. Καταδικάζονταν να ναρκωθούν και να θαφτούν ζωντανοί, σε κατάσταση φαινομενικού θανάτου. Θα περνούσαν μια νύχτα κάτω από τη γη, μετά θα τους ξέθαβαν και θα τους έκαναν σκλάβους. Αυτή η τιμωρία θεωρούνταν χειρότερη από το θάνατο. Άλλες δοξασίες ανέφεραν τους ανθρώπους με "ψυχιατρικές" ασθένειες ή εκείνους των οποίων η ταυτότητα είχε κλαπεί, ως "ζόμπι".

Για να απεικονίσει αυτές τις τελετές και αυτές τις κοινωνίες που απέχουν τόσο πολύ από τη δική μας, το Musée du Quai Branly οργάνωσε ένα τελετουργικό ζόμπι, ανακατασκευάζοντας έναν ναό βουντού και ένα νεκροταφείο. Ανακαλύπτουμε επίσης έναν "στρατό πολεμιστών Bizango ", κούκλες "φετίχ", φύλακες της μυστικής κοινωνίας βουντού Bizango.

Ξόρκια, θεότητες και πνεύματα, εξοπλισμός μάγων, φετίχ: αυτή η ενότητα περιλαμβάνει μια εκπληκτική συλλογή αντικειμένων που συνδέονται με αυτές τις δοξασίες.

Στη συνέχεια, το μουσείο παρουσιάζει μια σειρά από ιστορικά και ανθρωπολογικά εκθέματα, αποκαλύπτοντας τις ποικίλες επιρροές της κουλτούρας του βουντού. Αυτές οι πρακτικές της Καραϊβικής γεννήθηκαν από την αναγκαστική συνάντηση μεταξύ των θρησκειών της υποσαχάριας Αφρικής, του καθολικισμού που επέβαλαν οι άποικοι και οι δουλέμποροι και των αρχαίων τελετών και γνώσεων των λαών της Καραϊβικής. Οι πεποιθήσεις και οι πρακτικές αναμείχθηκαν: η ζωή και ο θάνατος, τα πνεύματα, οι θρησκευτικές εικόνες, η χρήση ναρκωτικών... Όλα αυτά τα στοιχεία έδωσαν το έναυσμα για τη δημιουργία των ζόμπι βουντού.

Ωστόσο, αυτά τα πλάσματα δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που γνωρίζουμε σήμερα. Η πρώτη αναφορά σε ζόμπι στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία χρονολογείται στα τέλη του 17ου αιώνα. Μέχρι τον 20ό αιώνα, το τέρας αυτό εγκαταλείφθηκε για χάρη των βαμπίρ ή των φαντασμάτων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Αϊτή κατελήφθη στρατιωτικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και οι δοξασίες των ιθαγενών επανήλθαν στην επιφάνεια. Το ζόμπι έγινε τότε ένα τρομακτικό τέρας, μια σχεδόν αθάνατη και μεταδοτική απειλή, που χρησιμοποιήθηκε σε ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, κόμικς, τραγούδια, βιντεοπαιχνίδια κ.λπ.

Τα πλάσματα του Walking Dead, ωστόσο, έχουν ελάχιστη σχέση με τους ναρκομανείς εγκληματίες της Αϊτής. Η λαϊκή κουλτούρα και η ανθρωπολογική έρευνα έρχονται αντιμέτωπες σε αυτό το τελευταίο μέρος της έκθεσης, διερευνώντας όλες τις αναπαραστάσεις του ζόμπι.

Το Musée du Quai Branly διοργανώνει μια συναρπαστική έκθεση, την οποία πρέπει να δείτε!