Corps In-visibles: η έκθεση γύρω από το μνημείο του Ονορέ ντε Μπαλζάκ στο Μουσείο Ροντέν

Αναπαριστάτε πιστά ένα σώμα στη γλυπτική ή το προσαρμόζετε ανάλογα με τις εντυπώσεις και τα οράματα της κοινωνίας; Αυτό είναι το ερώτημα που προσπαθεί να απαντήσει το Μουσείο Ροντέν σε μια έκθεση που θα παρουσιαστεί από τις 15 Οκτωβρίου 2024 έως τις 2 Μαρτίου 2025. Μην χάσετε το Corps In-visibles, μια πρωτότυπη έρευνα για το σώμα και το ένδυμα!

Όταν η γλυπτική αναπαράσταση του σώματος του Μπαλζάκ προκάλεσε διαμάχη... Το Μουσείο Ροντέν διοργανώνει μια συναρπαστική έκθεση για το σώμα και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να κρυφτεί, να προκληθεί και να αναδειχθεί στην τέχνη. Σε συνεργασία με το Palais Galliera και με την υποστήριξη τουInstitut de France, το μουσείο μας προσκαλεί να εμβαθύνουμε σε αυτό το συναρπαστικό θέμα με την έκθεση Corps In-visibles, που θα παρουσιαστεί από τις 15 Οκτωβρίου 2024 έως τις 2 Μαρτίου 2025.

Έτσι, η έκθεση αυτή ξεκινά με μια ρόμπα. Αλλά όχι με ένα οποιοδήποτε φόρεμα. Αυτό που φιλοτέχνησε ο Auguste Rodin για το έργο του που απεικονίζει τον συγγραφέα Honoré de Balzac. Αυτό το ελάχιστα γνωστό κομμάτι μας καλεί να προβληματιστούμε σχετικά με την αναπαράσταση του σώματος, με τα μέρη που θέλουμε να κρύψουμε ή να αναδείξουμε και με τα ιδανικά ομορφιάς για κάθε εποχή. Γυμνό ή ντυμένο, ρεαλιστικό ή τροποποιημένο, το σώμα επηρεάζεται από το βλέμμα του καλλιτέχνη και τους κώδικες της κοινωνίας.

Για την έκθεση αυτή, το Μουσείο Ροντέν συγκέντρωσε ορισμένα γλυπτά, καθώς και ρούχα και έργα μόδας του 19ου αιώνα, καθώς και ανέκδοτα μέχρι σήμερα αρχειακά αντικείμενα. Η γλυπτική και το ένδυμα διεξάγουν έναν συναρπαστικό διάλογο σχετικά με το σώμα και το τι μπορεί να παρουσιαστεί από αυτό.

Ένα μέρος της έκθεσης επικεντρώνεται, επομένως, στο έργο του Ροντέν και στην εις βάθος μελέτη του για την όσο το δυνατόν πιο πιστή αναπαράσταση του Μπαλζάκ. Ο συγγραφέας είχε ισχυρό ανάστημα, το οποίο δεν ανταποκρινόταν στα εξιδανικευμένα πρότυπα της κοινωνίας της εποχής: ένας τέτοιος καλλιτέχνης δεν μπορούσε να αναπαρασταθεί ως κοντός και στρογγυλός... Δεν είχε σημασία το γεγονός ότι ήταν. Ο γλύπτης στράφηκε λοιπόν προς τη ρόμπα, ένα ύφασμα που μπορούσε να στολιστεί με χίλιες πιέτες και κουρτίνες για να κρύψει την απαγορευμένη ανθρώπινη μορφή. Η δημιουργική διαδικασία του καλλιτέχνη μας προτρέπει να αμφισβητήσουμε αυτές τις μη ρεαλιστικές επιταγές, οι οποίες αποτιμούσαν τη μορφή πάνω από τις ιδιότητες των υποκειμένων. Οι ιδέες αυτές εξακολουθούν να έχουν απήχηση και σήμερα.

Τα εκθέματα μόδας που παρουσιάζονται καταδεικνύουν περαιτέρω αυτές τις σκέψεις: ανάλογα με τον σχεδιαστή, το ρούχο και το άτομο που το φοράει, διαφορετικά μέρη του σώματος μπορούν να κρυφτούν ή να αναδειχθούν. Υπάρχουν όμως πάντα σώματα που είναι αόρατα και περιθωριοποιημένα, επειδή θεωρούνται μη ελκυστικά σύμφωνα με τα αυθαίρετα κριτήρια της κοινωνίας.

Ένα σύγχρονο γλυπτό του Thomas J. Price μεταφέρει τη συζήτηση στο σήμερα: το έργο του απεικονίζει μια μαύρη γυναίκα που φοράει κοστούμι τζόκινγκ. Μια γυναίκα που είναι ανώνυμη αλλά σε κοινή θέα, σε αντίθεση με τον Μπαλζάκ του Ροντέν, ο οποίος έπρεπε να τροποποιηθεί για να ικανοποιήσει τους πάντες. Δύο αιώνες διαφορά μεταξύ αυτών των δύο έργων, δύο αιώνες εξέλιξης για την τέχνη, το σώμα και την ομορφιά.