Έκθεση της Zinaïda SEREBRIAKOVA στο Ρωσικό Ορθόδοξο Πνευματικό και Πολιτιστικό Κέντρο

Με αφορμή τα 140α γενέθλια μιας από τις κορυφαίες καλλιτέχνιδες του 20ού αιώνα, το Ρωσικό Ορθόδοξο Πνευματικό και Πολιτιστικό Κέντρο παρουσιάζει έκθεση με έργα της Zinaïda SEREBRIAKOVA (1884-1967). Πρόκειται για την πρώτη ατομική έκθεση της καλλιτέχνιδας στη Γαλλία μετά από μακρά σιωπή. Ελεύθερη είσοδος με εγγραφή.

Η ΕΚΘΕΣΗ περιλαμβάνει περίπου πενήνταέργα, εκτελεσμένα σε διάφορες τεχνικές(λάδι, τέμπερα, παστέλ, κάρβουνο) και αντιπροσωπεύουν σχεδόν κάθε πτυχή της τέχνης του: τα περίφημα αυτοπορτρέτα του, πορτρέτα παιδιών που ήταν τα αγαπημένα του μοντέλα, σκίτσα για το είδος, τοπία του Μαρόκου και διαφόρων περιοχών της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ελβετίας, εξαίσιες νεκρές φύσεις και αισθησιακά γυμνά.
Ηέκθεση παρουσιάζει επίσης για πρώτη φορά τα προσωπικά αντικείμενα και εργαλεία του καλλιτέχνη: το καβαλέτο του, τα παστέλ, τα πινέλα και τα χρώματα, επιτρέποντας στους επισκέπτες να νιώσουν την ατμόσφαιρα στην οποία δημιουργήθηκαν τα αριστουργήματά του.

ΗZINAÏDA SEREBRIAKOVA, από την οικογένεια Benois - Cavos - Lanceray, γνωστή για τους ταλαντούχους απογόνους της, των οποίων οι πρόγονοι ήρθαν στη Ρωσία από τη Γαλλία και την Ιταλία, δημιούργησε στο έργο της έναν άρρηκτο δεσμό μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών, εμπλουτίζοντας τόσο τη ρωσική όσο και τη γαλλική σχολή τέχνης.

Οι πρώιμοι πίνακές του είχαν ήδη κερδίσει σημαντική φήμη. Η αυτοπροσωπογραφία της με τουαλέτα (1909) αποκτήθηκε αμέσως από την γκαλερί Tretyakov. Στη συνέχεια ζωγράφισε διάσημους καμβάδες όπως το Πρωινό, το Μπάνιο, το Λευκαντικό καμβά, μια σειρά αφιερωμένη στο μπαλέτο, και πολλούς άλλους.

Το έργο της χαρακτηρίζεται από ένα χαρούμενο, φωτεινό όραμα του κόσμου. Η γοητεία της θηλυκότητας και οι εντυπώσεις της φύσης μετατρέπονται σε ακριβείς, κλασικές μορφές καλλιτεχνικής γλώσσας, που χαρακτηρίζονται από λιτότητα και γεωμετρικές γραμμές.

Μετά την επανάσταση του 1917, την πυρπόληση του οικογενειακού της κτήματος στο Neskoutchnoyé και το θάνατο του συζύγου της το 1919, η Zinaïda βρέθηκε χωρίς χρήματα, με τέσσερα παιδιά και μια ηλικιωμένη μητέρα να συντηρεί. Τον Αύγουστο του 1924, στο απόγειο της δημιουργικότητάς της, η καλλιτέχνις έφυγε για τη Γαλλία, την πατρίδα των προγόνων της, με την ελπίδα να βρει ένα σταθερό εισόδημα.

Στη Γαλλία, η Σερεμπριάκοβα εργάστηκε πολύ, παραμένοντας πιστή στον ρεαλιστικό δρόμο που είχε επιλέξει. Αναζήτησε φυσικές εντυπώσεις κατά τη διάρκεια των ταξιδιών της στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία, την Ελβετία, το Βέλγιο και το Μαρόκο, στα πρόσωπα των παιδιών και των ανθρώπων που γνώριζε, καθώς και σε σπάνια μοντέλα που της έδιναν την ευκαιρία να επανεξετάσει την εικόνα του γυμνού σώματος.

Η Zinaïda Serebriakova συμμετείχε σε εκθέσεις από το 1910, αλλά η πρώτη της ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι το 1927. Η τελευταία μεγάλη έκθεση που διοργανώθηκε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της ζωής της καλλιτέχνιδας ήταν το 1938.