Monsieur Aznavour : Tahar Rahim speelt het icoon van het Franse chanson - Ons oordeel

Monsieur Aznavour is een filmisch eerbetoon aan een van de iconen van het Franse chanson, Charles Aznavour. Deze muzikale biopic, geregisseerd door Mehdi Idir, bekend van Patients, en Grand Corps Malade, die schitterde met La Vie scolaire, heeft Tahar Rahim in de titelrol. De film is opgenomen op locatie in Frankrijk, Armenië en andere emblematische plaatsen uit het leven van de zanger en belooft de kijkers onder te dompelen in het hart van de jaren 1950, toen Aznavour zijn legendarische repertoire begon te weven.

Monsieur Aznavour is een ambitieuze biopic die ons onderdompelt in het leven van een van de meest emblematische figuren uit het Franse chanson. De film is met zorg geregisseerd en onderscheidt zich door zijn emotionele rijkdom, nauwgezette art-direction en memorabele acteerprestaties, vooral die van Tahar Rahim in de titelrol. Hoewel sommige kijkers misschien afgeschrikt zullen worden door de onconventionele verhaalkeuzes, biedt de film niettemin een oprecht en aangrijpend inzicht in het leven van een artiest die verscheurd wordt tussen zijn carrière en zijn persoonlijke leven.

Vanaf de allereerste scènes valt Monsieur Aznavour op door zijn gedurfde regie, waarbij handig wordt gespeeld met sequence shots en tracking shots om de kijker onder te dompelen in de intieme wereld van de artiest. Een van de meest opvallende scènes in de film is die in het Alhambra, tijdens de uitvoering van "Je me voyais déjà ". De camera volgt Charles van backstage naar het podium in een vloeiende, continue beweging, waarbij elke nuance van zijn angst voor zijn optreden wordt vastgelegd. De reeks gaat verder terwijl de camera om hem heen beweegt en zowel zijn gespannen maar vastberaden gezicht als de toeschouwers in de zaal en op het balkon vastlegt. Deze benadering geeft de scène een bijna tastbare intensiteit, die de verpletterende druk symboliseert die Aznavour voelt op dit sleutelmoment in zijn carrière.

De scène bereikt zijn hoogtepunt in een ontroerende finale: het gordijn gaat dicht en van backstage horen we het geluid van opklappende stoelen terwijl het publiek opstaat voor een staande ovatie. Aznavour, die dacht dat de zaal leeg zou zijn, aarzelt om zijn buiging te maken. Dit moment van twijfel, perfect vertolkt door Rahim, wordt uiteindelijk weggevaagd wanneer het doek opengaat voor een juichend publiek. Deze scène is een toonbeeld van evenwicht tussen spanning en emotionele ontlading, versterkt door een onberispelijke technische regie die een blijvende indruk achterlaat op de toeschouwer.

Het echte hart van de film ligt echter in de prestaties van Tahar Rahim. Bekend om zijn intense, genuanceerde optredens in films als Un Prophète en Désigné Coupable, gaat Rahim hier de uitdaging aan om zich een mythisch personage als Charles Aznavour toe te eigenen, zonder ooit te vervallen in imitatie of karikatuur. Zijn vertolking is uiterst subtiel, hij weet de delicate gebaren en de kenmerkende manier van spreken van de zanger te vangen met een nauwkeurigheid die grenst aan perfectie.

Rahim slaagt erin Aznavour's innerlijke kwetsbaarheid voelbaar te maken en tegelijkertijd zijn stille kracht en vastberadenheid te belichamen om zijn droom na te jagen, vaak ten koste van zijn naasten. Elke blik, elk gebaar lijkt doordrongen van een innerlijke diepte en deze multidimensionale prestatie geeft de film een onmiskenbare emotionele rijkdom. Het publiek dat bekend is met de eerdere rollen van Rahim zal hier zijn unieke vermogen terugvinden om personages met een grote psychologische complexiteit te belichamen en ze tegelijkertijd te voorzien van een ontwapenende gevoeligheid.

De film schildert Aznavour niet alleen in een glorieus licht. Het verkent ook scherp de persoonlijke opofferingen die zijn carrière hebben gekenmerkt. De film laat al snel zien dat Charles nooit zo alleen is als op het hoogtepunt van zijn roem. Zijn zus blijft zijn enige vertrouwelinge, terwijl zijn kinderen en vrouwen op de achtergrond blijven, opgeofferd op het altaar van zijn carrière. Dit portret van een man die ondanks zijn succes geïsoleerd is, is vooral aangrijpend op de pijnlijkste momenten, zoals wanneer hij ervoor kiest om het podium van deOlympia op te gaan op de avond van de begrafenis van zijn zoon. Deze krachtige narratieve keuze illustreert Aznavour's onvermogen om zijn persoonlijke leven te verzoenen met zijn alles verterende ambitie, een thema dat diep zal resoneren bij publiek dat gevoelig is voor complex menselijk drama.

• Lees ook
• Beste bioscopen in Parijs
• Wat te doen in Parijs in december 2024? Ontdek de evenementen van deze maand in Île-de-France
• Bioscoop: welke films komen er deze woensdag 18 december 2024 uit?

Deze spanning tussen carrière en gezin loopt als een rode draad door de film. Vanaf zijn begindagen in de cabarets koos Aznavour ervoor om zijn eerste vrouw en dochter te verlaten om zich volledig aan de muziek te wijden. Deze opoffering, symbolisch voor de artiest die bereid is alles te doen om te slagen, loopt als een rode draad door de film. Kijkers zien een man die bereid is al zijn bruggen te verbranden om de top te bereiken, een aspect van zijn persoonlijkheid dat met een zeker fatalisme, maar zonder oordeel, wordt geportretteerd.

Een ander hoogtepunt van de film is het eerbetoon aan het Franse chanson, niet alleen door de carrière van Aznavour, maar ook door de andere muzikale figuren die zijn geschiedenis hebben gemarkeerd. Édith Piaf, Charles Trenet, Gilbert Bécaud en zelfs een jonge Johnny Hallyday (die "Retiens la nuit " zingt, een lied geschreven door Aznavour) maken gedenkwaardige verschijningen. Deze momenten nemen het publiek mee op een reis door de geschiedenis van de Franse muziek en benadrukken de invloed die Aznavour heeft gehad op zijn tijdgenoten en volgende generaties.

De scène waarin Aznavour en Hallyday een duet zingen is een van de hoogtepunten van de film en belichaamt het doorgeven van de fakkel tussen twee legendes van het lied. Ook de interactie tussen Aznavour en Piaf, met opmerkelijke finesse gespeeld door Marie Julie Baup, voegt een intieme en emotionele dimensie toe aan de plot. Piaf, een beschermend figuur voor Aznavour, moedigde hem aan om zijn solocarrière voort te zetten, ondanks alle obstakels.

Een van de interessantste aspecten van de film is ongetwijfeld de verkenning van het duo Aznavour-Roche. Aznavour's vroege dagen als cabaretzanger, tussen de striptease acts door, werden gekenmerkt door een sterke vriendschap met Pierre Roche. Dit muzikale duo, geboren uit een programmeerfout, had al snel succes, mede dankzij Aznavour's slimme onderhandelingsvaardigheden, die wisten hoe ze hun talent te gelde konden maken. Samen toerden ze met Piaf en wisten ze naam te maken in Canada, waar ze enig succes hadden.

De relatie eindigde echter toen Piaf Aznavour adviseerde om alleen verder te gaan. Dit moment van breuk wordt met ingehouden emotie in beeld gebracht en illustreert de mate waarin Aznavour hartverscheurende keuzes moet maken om verder te kunnen. Dit dilemma tussen kameraadschap en ambitie is een van de terugkerende thema's van de film, die laat zien dat Aznavour om door te breken niet alleen zijn familie moet opofferen, maar ook zijn naaste medewerkers.

Vanuit narratief oogpunt kiest de film voor een mozaïekstructuur, waarbij sleutelmomenten in het leven van Aznavour met elkaar worden verbonden in plaats van een lineair chronologisch verloop. Deze keuze kan sommige kijkers verontrusten die de voorkeur geven aan een meer traditionele opbouw van spanning. Deze structuur maakt het echter mogelijk om bijzonder belangrijke episodes te benadrukken, zonder te verzanden in een uitputtende reconstructie van het leven van de zanger. Deze benadering maakt de film zowel intiemer als universeler, door de nadruk te leggen op de beslissende momenten die de man en de artiest gevormd hebben.

Uiteindelijk is Monsieur Aznavour een film die uitblinkt door zijn delicatesse, zijn acteerprestaties en zijn oprechte eerbetoon aan Aznavour's culturele erfgoed. Tahar Rahim levert een uitzonderlijke prestatie, waarin hij zowel de kwetsbaarheid als de kracht van een man op zoek naar erkenning weet te vangen. De productie, gekenmerkt door technische bekwaamheid en gedurfde sequence shots, serveert op briljante wijze deze intieme verkenning van een legendarisch figuur.

Degenen die een uitputtende reconstructie van Aznavour's leven verwachten zullen misschien enigszins teleurgesteld zijn door het niet-lineaire formaat van de film, maar ze zullen niettemin een diepe duik in de psyche van de artiest vinden. Fans van menselijke en genuanceerde biopics zullen blij zijn met dit werk dat, voorbij de mythe, een man laat zien die bereid was alles op te offeren om zijn dromen te verwezenlijken. Een levendig en aangrijpend eerbetoon aan het Franse chanson, maar ook aan de complexiteit van het leven van een artiest, waar publieke triomf vaak diepe wonden verbergt.

Bioscoopreleases in oktober 2024: Films en tijden bij jou in de buurt
Ontdek alle films die in oktober 2024 in de bioscoop draaien, met tijden bij jou in de buurt. Mis geen enkele bioscooprelease! [Lees verder]

Bioscoop: drama's en thrillers die nu in de bioscoop draaien en binnenkort in de bioscoop verschijnen
Drama is een populair genre bij filmliefhebbers, en er zijn genoeg films die dit genre vertegenwoordigen in de bioscopen. Als je niet zeker weet wat je moet kiezen voor je filmavond, hebben we een paar titels die we je kunnen aanraden. Volg de gids! [Lees verder]

Bioscoop: kijk welke familiefilms er op dit moment bij jou in de buurt draaien
Wil je met het hele gezin naar de bioscoop, maar heb je genoeg van kinderfilms? Bekijk dan onze selectie speelfilms voor alle leeftijden. Kinderen, ouders en zelfs grootouders zullen er dol op zijn! [Lees verder]