The Killer: Omar Sy in John Woo's intense remake - Onze mening en trailer

The Killer (2024) is een gedurfde remake van de cultfilm van John Woo, geregisseerd door de Hongkongse meester van het genre. In deze nieuwe versie wordt de cast gekenmerkt door de aanwezigheid vanOmar Sy, die een politieagent speelt die vastberaden een huurmoordenares achtervolgt, intens gespeeld door Nathalie Emmanuel. De film speelt zich af in een gestileerd Parijs, biedt prachtige panorama's van de stad en portretteert een complexe relatie tussen de twee hoofdrolspelers, zonder enige romantische ondertoon - een verstandige keuze in overeenstemming met de hedendaagse gevoeligheden.

Het moet gezegd worden dat deze film, hoewel hij in de voetsporen van het origineel wil treden, voor een andere aanpak kiest. De beslissing om een vrouwelijke huurmoordenares centraal te stellen in het verhaal is een verfrissende keuze, die het plot een eigentijds tintje geeft en een emotionele dynamiek ontwikkelt rond de figuur van de verloren zus. Een van de successen van de film ligt in deze narratieve subtiliteit, die de valkuil van een geforceerde romance vermijdt en zich in plaats daarvan richt op de kwetsbaarheid en menselijkheid van de personages.

Omar Sy valt op in deze rol van detective en levert een fysiek intense prestatie die de actie verankert in de brute realiteit. Hoewel zijn personage soms psychologische diepgang mist, weet hij de meest dynamische scènes authentiek te maken. De film schittert vooral in de actiescènes, die, hoewel klassieker dan die in de film uit 1989, nog steeds spectaculair en goed georkestreerd zijn. John Woo, beroemd om zijn gechoreografeerde vuurgevechten, biedt hier een aantal zuivere, technisch solide shoot-outs, ook al halen ze niet het niveau van visuele virtuositeit van het origineel.

• Lees ook
• Beste bioscopen in Parijs
• Wat te doen in Parijs en de regio Ile-de-France in november 2024? Onze beste tips en ideeën voor uitgaan
• Bioscoop: welke films worden er deze woensdag 20 november 2024 uitgebracht?

Waar de film echter moeite mee heeft is zijn vermogen om zich te onderscheiden als een werk op zichzelf. Vergelijkingen met het origineel zijn onvermijdelijk en voor kijkers met een band met The Killer uit 1989 lijkt deze remake misschien dezelfde symbolische kracht te missen. De afwezigheid van de romantische en emotionele spanning die kenmerkend was voor de eerste film zorgt voor een kouder, afstandelijker werk, ondanks een paar vlagen van menselijkheid. De relaties tussen de hoofdpersonen zijn weliswaar effectief geacteerd, maar genereren niet de echte chemie die de film naar een hoger niveau zou kunnen tillen.

Paradoxaal genoeg waarderen we het in 2024 des te meer dat er geen romantiek is, zelfs niet in de vorm van een LGBT-subtekst, tussen de hoofdpersonen. Deze keuze versterkt de diepere broer-zus relatie tussen de huurmoordenares en de onschuldige jonge zangeres die ze probeert te beschermen, omdat de laatste haar doet denken aan haar eigen zus, die op tragische wijze verdween. In een cinematografisch landschap waar regisseurs er vaak op uit lijken te zijn om elementen van seksualiteit of romantiek in te voegen waar ze niet nodig zijn, is het verfrissend om een film te zien die zich richt op echte emotionele connecties zonder zijn toevlucht te nemen tot deze middelen. Dit weerspiegelt een verlangen om terug te keren naar de basis: een plot dat zich richt op menselijke dynamiek, zonder een romantische dimensie op te dringen die het publiek niet per se verwacht. Deze narratieve terughoudendheid is des te meer welkom, omdat het de kijker in staat stelt zich te richten op de persoonlijke kwesties van de personages, waardoor het verhaal ontroerender en authentieker wordt.

Visueel is Parijs prachtig in scène gezet. De film gebruikt zijn iconische locaties om een sterk visueel cachet toe te voegen, als een eerbetoon aan de Lichtstad. Sequenties op iconische locaties vormen een subliem decor voor de achtervolgingen en shoot-outs en versterken de stedelijke sfeer die zowel vertrouwd als filmisch is. Maar ondanks deze weelderige achtergrond is er een betreurenswaardig gebrek aan durf in de regie. John Woo, die ooit het genre definieerde, lijkt hier genoegen te nemen met efficiëntie zonder de inventiviteit terug te vinden die zijn handtekening was.

The Killer version 2024 is een solide actiefilm die goed past in het huidige filmlandschap, maar het heeft moeite om de impact van zijn voorganger te evenaren. Fans van blockbusters zullen de ademloze sequenties en het hoge tempo waarderen, terwijl puristen het gebrek aan diepgang en originaliteit misschien zullen betreuren. Omar Sy en Nathalie Emmanuel leveren sterke prestaties die, zonder het werk te overstijgen, het tot een bevredigend einde brengen. De moderne touch van een vrouwelijke huurmoordenares en de afwezigheid van romantiek geeft de film een zekere frisheid die hem voor sommigen aantrekkelijker maakt dan zijn model.

Bioscoopreleases in oktober 2024: Films en tijden bij jou in de buurt
Ontdek alle films die in oktober 2024 in de bioscoop draaien, met tijden bij jou in de buurt. Mis geen enkele bioscooprelease! [Lees verder]

Bioscoop: drama's en thrillers die nu in de bioscoop draaien en binnenkort in de bioscoop verschijnen
Drama is een populair genre bij filmliefhebbers, en er zijn genoeg films die dit genre vertegenwoordigen in de bioscopen. Als je niet zeker weet wat je moet kiezen voor je filmavond, hebben we een paar titels die we je kunnen aanraden. Volg de gids! [Lees verder]

Bioscoop: welke film moet je vandaag zien Donderdag 21 november 2024?
Weet je niet zeker welke film je vandaag wilt zien? Dat is maar goed ook, want de filmscene blijft groeien en we hebben een heleboel films voor je in de buurt. [Lees verder]