After, de eerste speelfilm van Anthony Lapia, werd geselecteerd in de Panorama-sectie op de laatste Berlinale en zal op 25 september 2024 in de bioscopen verschijnen. Een nacht, een technoclub in een ondergrondse parkeergarage. Jonge mensen dansen alsof er geen morgen is, de muziek neemt alles op haar pad.
Anthony Lapia 's lange, boeiende inleidende scène legt de details van de nacht vast, het feesten, het dansen, het relaxen op industriële techno - van Panzer, de producer die aan het hoofd staat van het Intervision-label - het soort dat zonden wegspoelt en poriën ontstopt.
Een moment buiten de tijd, de camera gericht op de lichamen, de gezichten, de silhouetten zwetend, de ogen gesloten in verbondenheid of plezier. En dan, de nabijheid, de energie die door de lichamen stroomt, de woorden die bedekt worden door de trappen, de natte omhelzingen en de substanties die van handen naar neusgaten gaan.
Hoewel het lage budget van deze eerste film (€60.000) het korrelige beeld en hetgewillige documentaire aspect van het werk kan rechtvaardigen of zelfs goedpraten, zit er meer achter, in de wens om het feest vast te leggen zoals het is, kaalgestript zoals dit korrelige beeld. Na dit eerste derde deel neemt het gesproken woord plotseling zijn plaats in in de rookkamer. Het is hier dat Félicie(Louise Chevillotte) Saïd(Majd Mastoura) ontmoet en hem uitnodigt om de avond bij haar voort te zetten, één op één, in de after-party.
Het openbare feest - zij het een ondergronds feest - maakt plaats voor een intieme ontmoeting voor twee, een chemische duizeling van maatschappelijke debatten tussen deze twee mensen die nooit voorbestemd waren om elkaar te ontmoeten. Zij is een strafrechtadvocate, klaar om hem te vertellen over haar vroege ervaringen; hij is een VTC-chauffeur (hij draagt nog steeds zijn witte werkoverhemd in de club), meer terughoudend maar blij om over zijn activisme te praten.
Anthony Lapia kiestmet gratie voor een minimalistische enscenering, waardoor er ruimte is voor discussies tot diep in de nacht. Van een beoordeling van de wereld van het nachtleven ("Het is altijd hetzelfde, mensen zijn stoned, je maten zijn schandalig, je moet ermee omgaan. Ik geloof er niet echt meer in, je ontmoet veel mensen met wie je van alles deelt, maar je herinnert je niets meer. Energie is te vluchtig, het bestaat bijna niet") tot een botte opmerking over rechtvaardigheid, het klimaat en het neoliberalisme "dat heeft gewonnen" door "ons te naaien met comfort", spreken de twee nachtbrakers alsof niets hen kan tegenhouden, ons als toeschouwers achterlatend bij deze uitwisselingen die worden vergemakkelijkt door middelen die de tongen losmaken, maar die uiteindelijk zo terecht actueel blijken te zijn.
En dan, als bij toverslag, verschijnt het feest weer op het scherm, waarbij de film heen en weer beweegt tussen de flat en de ondergrondse parkeergarage waar de bijna naakte lichamen één worden, maar zonder ooit af te dalen naar de scabreuze nacht. De film culmineert in een prachtige scène waarin Anika's magnetische cover van The Kinks' I Go To Sleep uit de luidsprekers van Félicie schalt, uit het beeld spat en de club in perfect ritme overspoelt.
After heeft alle kenmerken van een gevoelige en zintuiglijke filmervaring.
Bioscoop: welke film moet je vandaag zien Donderdag 19 september 2024?
Weet je niet zeker welke film je vandaag wilt zien? Dat is maar goed ook, want de filmscene blijft groeien en we hebben een heleboel films voor je in de buurt. [Lees verder]
Als je een fan bent van Franse en Franstalige films, dan kun je je hart ophalen! Hier zijn de Franse, Belgische, Zwitserse en Canadese films die op dit moment (en binnenkort) in de bioscoop te zien zijn! [Lees verder]
Bioscoop: welke film moet je vandaag zien Donderdag 19 september 2024?
Bioscoop: Franse films die nu en in de nabije toekomst in de bioscoop te zien zijn
