In het Stade de France in Saint-Denis beloofde de sfeer wild te worden voor de finale van deze tiende World Cup, waarin de twee succesvolste landen van het toernooi tegenover elkaar stonden: Nieuw-Zeeland enZuid-Afrika, met drie titels voor elk team.
Nadat er verschillende strafschoppen waren getrapt door deZuid-Afrikaanse opener, was de score open. Beide partijen scoorden punten met strafschoppen in de eerste helft, wat het technische niveau suggereerde waarmee we te maken hadden in zo'n finale. De Zuid-Afrikanen schopten een vierde strafschop, die erin ging: 12-3 in de 33e minuut.
De aanvoerder van de All Blacks, Sam Cane, verandert de gele kaart van zijn team in een rode kaart na een hoge tackle op : de Nieuw-Zeelanders staan nu 14-15 voor en het fluitsignaal voor de rust heeft geklonken, met Zuid-Afrika nog steeds aan de leiding met 12-6. Nieuw-Zeeland maakte dit in de tweede helft goed met een try van Beauden Barrett in de 58e minuut, nadat een eerste try was afgekeurd doorscheidsrechter Wayne Barnes. Uiteindelijk was het echter niet genoeg, want de uitstekende verdediging van Zuid-Afrika voorkwam dat de Blacks opnieuw scoorden, ondanks goed aanvalsspel in de tweede helft.
Zuid-Afrika werd voor de vierde keer in hun geschiedenis gekroond tot wereldkampioen in de 80 minuten van deze wedstrijd, met slechts één klein punt (wat bittere herinneringen oproept aan de kwartfinale wedstrijd voor het Franse team ). De Springboks werden zo het meest succesvolle team op de Rugby World Cup: zij waren het die naar huis zouden gaan met de Webb Ellis Cup - de trofee van het toernooi - tegenover de onverdiende nederlaag van de Blacks. Zuid-Afrika-captain Siya Kolisi werd pas de tweede captain in de geschiedenis die de Webb Ellis Cup in ontvangst mocht nemen.
Het was het einde van deze 10e World Cup, die ons allemaal in vervoering heeft gebracht met de sport van de ovale bal: Zuid-Afrika won het toernooi, gevolgd door Nieuw-Zeeland, Engeland en Argentinië.
