Op de eerste dag van de Olympische Spelen staan onze ogen nog vol sterren na de openingsceremonie van de Olympische Spelen Parijs 2024 op 26 juli. En wat voor een ceremonie! Helemaal buiten de gebaande paden, want het vond plaats op de Seine in plaats van in een traditioneel stadion, zoals gebruikelijk is voor de organiserende landen. Tussen de parade van atleten op schuiten en artistieke happenings door, blikken we terug op de hoogtepunten (en ook een beetje ongewoon) van deze openingsceremonie voor de Spelen, die ongetwijfeld een keerpunt in de geschiedenis van het evenement markeerde.
Nadat Zinedine Zidane zijn metro met de Olympische vlam had gemist, verwelkomde de Seine de festiviteiten met een prachtig spektakel van blauw, wit en rood vuurwerk.
De Amerikaanse ster werkte een jaar aan deze voorstelling, leerde de choreografie, bestudeerde de passen van de transgressieve Parijse artiest en perfectioneerde haar Frans. En het resultaat is een prachtig eerbetoon aan de Franse cultuur, op een heel eenvoudige manier, in gezelschap van dansers en heel veel mooie pompons die bij Lido zijn verzameld voordat het dichtging.
Tijdens de ceremonie vonden de ene boot na de andere atleten hun weg naar de Place du Trocadéro. Het was de gebruikelijke parade, behalve het decor, maar we wilden het toch even onder de aandacht brengen! En met Griekenland aan het hoofd van de gondel.
Naast een rat, dat verzin je niet... Een Parijs cliché, maar dat betekent niet dat we er niet van houden.
Het is prachtig en toch realistisch.
Een Franse metalband die een revolutionair lied zingt ("Ah ça ira, ça ira, ça ira... Les Aristocrates à La Lanterne") boven het onthoofde hoofd van Marie-Antoinette in de Conciergerie is onbetaalbaar... Het is punk als de hel, het schudt de codes door elkaar en wij houden ervan!
In duet met het orkest van de Garde Républicaine, op de Pont des Arts tegenover hetInstitut de France. Nogal een symbool...
Maar waar is ze gebleven? Het mysterie blijft, maar niet voor lang.
Ja, de Minions, de beroemde gele wezentjes uit de films Moi, Moche et Méchant, zijn inderdaad gemaakt door een Fransman, de illustrator Eric Guillon. En omdat verrassingen nooit alleen komen, hebben zij de Mona Lisa uit het Louvre gestolen.
Als trotse Marianne gaf operazangeres Axelle Saint-Cirel een meesterlijke vertolking van het Franse volkslied. En die Franse jurk en vlag... gewoon wow!
Verschillende gouden standbeelden van vrouwen die hun stempel hebben gedrukt op de geschiedenis van het land, vanOlympe de Gouges tot Simone Veil, zijn verschenen op de oevers van de Seine. Een prachtig eerbetoon aan de strijd voor vrouwenrechten... Deze beelden zullen vervolgens worden verspreid en tentoongesteld door de stad Parijs.
Omdat Parijs 2024 niet alleen in Parijs plaatsvindt, moesten we een tussenstop maken in Tahiti, waar de surfwedstrijden plaatsvinden, om de atleten van over de hele wereld niet te vergeten die daar waren (en die daarom, om voor de hand liggende technische redenen, de menigte niet konden komen begroeten tijdens de openingsceremonie, ook al hadden ze er een plaatselijke activiteit van gemaakt). En dat is behoorlijk groots gedaan.
Een mooie illustratie van de kunst en de wereld van het nachtleven, begeleid door het beste van de French Touch voor de muziek.
En op de grootste boot van allemaal... Denk wat je wilt!
Is het echt verrassend...? Het antwoord is nee. Maar om hem te zien als een blauwe Bacchus in Smurf-stijl midden in een schaal met groenten onder een cloche... Wat kan ik zeggen?
Een van de mooiste scènes van de ceremonie.
Nu een klassieker op de Olympische Spelen.
Ja, de regen stopte op dat moment... Om daarna weer verder te gaan. En het optreden van de zangeres uit Quebec... Een echt emotioneel juweeltje. De perfecte manier om deze openingsceremonie af te sluiten!
Een heel poëtisch moment, zwevend in de tijd, met Marie-José Pérec en Teddy Rinner.
