De Paralympische Spelen zijn begonnen! En nu de wedstrijden zijn begonnen, ishet rolstoelschermen net begonnen met de wedstrijden, na Taekwondo. Op dinsdag 3 september kwamen we om 15.00 uur aan op de locatie om de laatste 16 van de mannen- en vrouwensabelschermen in categorie B te bekijken. En het was Maxime Valet uit Frankrijk die de bal aan het rollen bracht.
We nemen plaats in de persbox, hoog, tegenover de start- en landingsbanen. Er waait een koel briesje door het schip van het Grand Palais, waarvan het dak wit is afgedekt om te veel licht buiten te houden en de ruimte een beetje af te koelen tijdens de hitte. Airconditioning is niet nodig met dit op zijn plaats (hoewel het er wel is), en het is best aangenaam begin september.
De scheidsrechters arriveren... Ze bewegen zich in enkele rij naar elke kant van de pistes, allemaal in donkere pakken en stropdassen, mannen en vrouwen, stellen zich op in uienrijen voor de presentatie, voordat ze zich in drieën verspreiden over elke piste. Er zijn in totaal acht banen, elk onderverdeeld in twee en met kleurcodes: twee in geel, twee in groen, twee in blauw en twee in rood (een van elke kleur voor de herkansing).
Voor de rolstoelschermwedstrijden op de Paralympische Spelen zijn de pistes niet erg lang (ongeveer 2,50 m), omdat de stoelen aan de vloer zijn bevestigd om aanrakingen mogelijk te maken, maar vooral een goed bewegingsbereik voor de atleten, die dus alleen hun bovenlichaam kunnen bewegen. Dan komen de atleten aan... Ze worden allemaal geduwd door een vrijwilliger, want door de configuratie van de rolstoel kunnen ze zich niet altijd alleen voortbewegen, ook al lukt het sommigen van hen wel.
De atleten worden door vrijwilligers op de piste geduwd en dan maakt het technische team de stoelen vast aan de piste zodat de atleten niet kunnen bewegen. De atleten worden in verspringende rijen geplaatst zodat ze elkaar kunnen aanraken en tegelijkertijd de kans krijgen om zichzelf te verdedigen en hun borstkas te beschermen. In deze wedstrijd neemt de Fransman het op tegen Zhang Jie uit China. Toen begon de wedstrijd... En het publiek ging uit zijn dak voor elk punt dat de Fransman scoorde. Maar de Fransman verloor terrein en stond al snel 12-3 achter op de Chinezen. Het publiek ging uit zijn dak en zwaaide zelfs met vlaggen en reuzenkoppen die al sinds de Olympische Spelen op de tribunes te zien waren en voor veel sensatie hadden gezorgd. Het geschreeuw en gejuich verspreidden zich door het Grand Palais en omhulden Maxime Valet als een snoepje dat hem weer op krachten bracht.
Op de tribunes zie je Franse vlaggen, maar ook Bretonse vlaggen... Er zijn veel schoolkinderen, ondanks het begin van het schooljaar, die allemaal dezelfde kleren dragen als teken van herkenning (nee, het is niet hun uniform) of dezelfde petten. De grond trilt van de voetstampende toeschouwers, ook om de atleten aan te moedigen. Er waren veel Fransen aanwezig, veel meer dan de buitenlanders die waren gekomen om hun land te steunen.
Maxime Valet kwam terug (15-7), maar het was niet genoeg. Hij verloor van de Chinese speler, die in de volgende ronde een landgenoot, Feng Yanke, zal ontmoeten. Het was kort, maar intens. En de eindgroet, natuurlijk, volgens de regels van het schermen.
Daarna was het de beurt aan Cécile Demaude in de vrouwenronde van 16, categorie B. Ze ontmoet Lanzhu Ao uit China. Terwijl we wachten tot de wedstrijden beginnen (het technische team is de stoelen aan het repareren), filmen de cameramannen het publiek en hebben ze plezier met de kinderen die met hun vlaggen zwaaien.
Het zien van de pistes roept ook jeugdherinneringen op aan schermwedstrijden in het weekend in de Parijse buitenwijken, waarbij je je in het zweet moest werken om de geplande wedstrijden te winnen, helaas tevergeefs. De wedstrijden gingen de hele dag door, met ouders die hun kinderen aanmoedigden. Een feestelijke sfeer die we hier aantreffen, in andere omstandigheden natuurlijk, maar zeer vergelijkbaar in de beleving op dit moment.
De wedstrijd ging van start en kwam al snel tot stilstand voor de Française, die binnen de eerste 10 seconden met 7-0 achter stond tegen de Chinese (de aanrakingen gingen erg snel en de tijd werd voor elke aanraking gestopt). De wedstrijd stopte bij 8-0 en de coaches kwamen de baan op om de atleten advies te geven.
De coachingstaf maakt van de gelegenheid gebruik om even naar de situatie te kijken, om te controleren of alles in orde is. Daarna werd de wedstrijd hervat. En zo volgden de aanrakingen, waarbij de Chinese Cécile Demaude tot op het bot verpletterde en haar geen enkele kans gaf. De Franse schermster scoorde echter wel twee kleine punten, wat de aanwezige Franse toeschouwers heel duidelijk maakten door te exploderen van vreugde bij elke gevalideerde treffer.
Terwijl dit verslag werd geschreven, ontmoette de Fransman Ludovic Lemoine de Chinese Saichun Zhong in de herkansing (categorie A). De Fransman won met 15-6... De sensatie van de overwinning, om nog maar te zwijgen van het uitzinnige publiek dat zijn adem inhield bij elke aanraking. De Fransman gaat door naar de tweede ronde van de herkansing.
Wij gaan naar de boogschietbaan voor nieuwe avonturen en laten die bel van spanning, vreugde, overwinning en competitie achter die zo dierbaar en uniek is. En een ervaring voor het leven, voor altijd in ons geheugen gegrift.
