Zombies: de dood is niet het einde? De tentoonstelling Grenzen van het leven in het Musée du Quai Branly

Het Musée du Quai Branly dompelt ons onder in de mysteries van leven en dood met de tentoonstelling Zombis: la mort n'est pas une fin (Zombies: de dood is niet het einde), te zien van 8 oktober 2024 tot 16 februari 2025.

Religieuze overtuigingen, voodoo-riten of monsterlijke figuren uit de popcultuur: de zombie is om vele redenen een fascinerend wezen. Het Musée du Quai Branly - Jacques Chirac neemt ons mee naar de oorsprong van deze mythe, in een indrukwekkende tentoonstelling die te zien is van 8 oktober 2024 tot 16 februari 2025.

In de tentoonstelling Zombies: de dood is niet het einde brengt het museum een schat aan voorwerpen en reconstructies van religieuze plaatsen samen om ons mee te nemen in deze wereld aan de grenzen van de dood.

Het eerste deel van de tentoonstelling geeft ons inzicht in het geloof en de riten van de Haïtiaanse voodoo, waaruit de figuur van de zombie voortkomt.

Vergeet de hersenetende mensenjager die je op televisie hebt gezien. De oorsprong van de mythe is heel anders... Maar niet per se minder verontrustend. In de voodoo-religie was zombificatie een straf voor recidivisten. Moordenaars, dieven of verkrachters werden onbekwaam geacht om in de maatschappij te leven en vormden een gevaar voor anderen. Overtreders werden voor de mystieke tribunalen van de schaduwmaatschappijen gebracht. Ze werden veroordeeld om gedrogeerd en levend begraven te worden, in een staat van schijndood. Ze brachten een nacht onder de grond door, werden dan opgegraven en tot slaaf gemaakt. Deze straf werd als erger dan de dood beschouwd. Andere geloofsovertuigingen noemden mensen met "psychiatrische" ziekten, of mensen van wie de identiteit was gestolen, "zombies".

Om deze riten en deze samenlevingen, die zo ver van de onze afstaan, te illustreren, heeft het Musée du Quai Branly een zombificatieritueel in scène gezet door een voodoetempel en -begraafplaats te reconstrueren. We ontdekken ook een "leger van Bizango krijgers ", "fetisj" poppen, bewakers van het geheime Bizango voodoo genootschap.

Spreuken, godheden en geesten, tovenaarsuitrusting, fetisjen: in deze sectie vind je een verbazingwekkende verzameling voorwerpen die met dit geloof te maken hebben.

Het museum presenteert vervolgens een aantal historische en antropologische tentoonstellingen die de verschillende invloeden van de voodoocultuur laten zien. Deze Caribische praktijken zijn ontstaan uit de gedwongen ontmoeting tussen de religies van Afrika ten zuiden van de Sahara, het katholicisme dat werd opgelegd door kolonisten en slavenhandelaren, en de oude riten en kennis van de Caribische volkeren. Overtuigingen en praktijken vermengden zich: leven en dood, geesten, religieuze beelden, het gebruik van verdovende middelen... Al deze elementen hebben geleid tot voodoo zombies.

Deze wezens lijken echter in niets op de wezens die we vandaag de dag kennen. De eerste vermelding van een zombie in de Europese literatuur dateert van het einde van de 17e eeuw. Tot in de 20e eeuw werd dit monster verlaten ten gunste van vampiers of geesten. In deze periode werd Haïti militair bezet door de Verenigde Staten en kwam het inheemse geloof weer naar boven. De zombie werd toen een angstaanjagend monster, een bijna onsterfelijke en besmettelijke bedreiging, gebruikt in films, tv-series, stripverhalen, liedjes, videospelletjes, enz.

De wezens van The Walking Dead hebben echter weinig gemeen met de drugsverslaafde criminelen van Haïti. Populaire cultuur en antropologisch onderzoek komen tegenover elkaar te staan in dit laatste deel van de tentoonstelling, waarin alle representaties van de zombie worden onderzocht.

Het Musée du Quai Branly organiseert een fascinerende tentoonstelling die je gezien moet hebben!