Corps In-visibles: de tentoonstelling rond het monument voor Honoré de Balzac in het Musée Rodin

Geef je een lichaam getrouw weer in beeldhouwkunst, of pas je het aan aan de indrukken en visies van de maatschappij? Dat is de vraag die het Rodin Museum probeert te beantwoorden in een tentoonstelling die van 15 oktober 2024 tot 2 maart 2025 te zien is. Mis Corps In-visibles niet, een origineel onderzoek naar het lichaam en kleding!

Toen de sculpturale representatie van Balzacs lichaam controverse veroorzaakte... Het Rodin Museum organiseert een fascinerende tentoonstelling over het lichaam en de manieren waarop het in de kunst kan worden verborgen, opgeroepen en getoond. In samenwerking met het Palais Galliera en met de steun van hetInstitut de France nodigt het museum ons uit om ons in dit fascinerende thema te verdiepen met de tentoonstelling Corps In-visibles, te zien van 15 oktober 2024 tot 2 maart 2025.

Deze tentoonstelling begint dus met een kamerjas. Maar niet zomaar een kamerjas. Die van Auguste Rodin voor zijn werk van de schrijver Honoré de Balzac. Dit weinig bekende stuk nodigt ons uit om na te denken over de representatie van het lichaam, over de delen die we willen verbergen of benadrukken en over de schoonheidsidealen van elk tijdperk. Naakt of gekleed, realistisch of aangepast, het lichaam wordt beïnvloed door de blik van de kunstenaar en de codes van de maatschappij.

Voor deze tentoonstelling heeft het Musée Rodin een aantal sculpturen samengebracht, maar ook kleding en 19e-eeuwse mode en niet eerder gepubliceerde archiefstukken. Beeldhouwkunst en kleding gaan een fascinerende dialoog aan over het lichaam en wat er van getoond kan worden.

Een deel van de tentoonstelling richt zich daarom op het werk van Rodin en zijn diepgaande studie om Balzac zo getrouw mogelijk weer te geven. De schrijver had een fors postuur, dat niet overeenkwam met de geïdealiseerde normen van de maatschappij in die tijd: zo'n kunstenaar kon niet worden afgebeeld als kort en rond... Het maakte niet uit dat hij dat wel was. Dus wendde de beeldhouwer zich tot de kamerjas, een stof die kon worden versierd met duizend plooien en draperieën om de voorgeschreven menselijke vorm te verbergen. Het creatieve proces van de kunstenaar zet ons aan tot het stellen van vragen bij deze onrealistische eisen, die vorm belangrijker vonden dan de kwaliteiten van het onderwerp. Deze ideeën vinden vandaag de dag nog steeds weerklank.

De getoonde kledingstukken illustreren deze gedachten: afhankelijk van de ontwerper, het kledingstuk en de persoon die het draagt, kunnen verschillende delen van het lichaam worden verborgen of benadrukt. Maar er zijn altijd lichamen die onzichtbaar en gemarginaliseerd zijn, omdat ze onaantrekkelijk worden geacht volgens de arbitraire criteria van de maatschappij.

Een hedendaagse sculptuur van Thomas J. Price brengt de discussie naar het heden: zijn werk toont een zwarte vrouw in een joggingpak. Een vrouw die anoniem is maar voor iedereen te zien, in tegenstelling tot Rodins Balzac, die moest worden aangepast om iedereen tevreden te stellen. Twee eeuwen verschil tussen deze twee werken, twee eeuwen evolutie in kunst, het lichaam en schoonheid.