De avond van Calogero's concert in de Paris La Défense Arena op 9 maart 2024 zal in de herinnering blijven als een uniek moment van muziek en emotie. Om 20.30 uur, na een kort voorprogramma van Marie Poulain, betrad Calogero het podium op een verrassende manier, door rustig naar zijn piano te stappen onder de nog verlichte podiumlichten. Zijn vertolking van'Dénouement heureux', gevolgd door'Si seulement je pouvais lui manquer', nog steeds alleen aan de piano, trok de aandacht van het publiek, dat eerst verbijsterd was, maar daarna helemaal meegesleept werd.
De atypische opening maakte plaats voor een show die even rijk was aan emoties als aan verrassingen. Zodra de lichten uitgingen, voegde Calogero zich bij zijn muzikanten om"A.M.O.U.R." te beginnen, wat het begin markeerde van een adembenemende show, onderbroken door een innovatieve lichtshow. Het publiek werd uitgenodigd om voor de show een applicatie te downloaden en via de Bluetooth-verbinding lichtte elke aangesloten telefoon op in de maat van de show. Het publiek beleefde het concert dus niet via het scherm van hun telefoon, maar droeg bij aan de visuele magie van de avond en ging helemaal op in het moment.
Calogero's optreden was het ene hoogtepunt na het andere, van Passi 's verrassingsentree in"Face à la mer" tot de onthulling van"Derrière ma fenêtre", waar Calogero vertelde over zijn jeugd en zijn begin in de muziek, in Échirolles, met zijn broer, voordat hij ons zijn Korg 800DV liet horen waarop hij zijn eerste composities maakte. Elk nummer, elke interactie met het publiek, voegde een laag van intimiteit toe aan een toch al uitzonderlijke avond.
Het duet met Marie Poulain op"Le hall des départs" voegde een sensuele en ontroerende dimensie toe en illustreerde Calogero's vermogen om momenten van unieke medeplichtigheid te creëren. De samenwerking met Gaëtan Roussel op nummers als"La nuit n'est jamais noire", van zijn laatste album, en"J't'emmène au vent", een hit van de groep Louise Attaque, waren hoogtepunten die getuigden van de muzikale diversiteit en vrijgevigheid van de artiest.
De verrassing van de avond was ongetwijfeld de toegift, waarin Calogero de emotionele verklaring aflegde dat hij een jeugddroom ging vervullen, en eraan toevoegde:"Als ik niet in de muziek was doorgebroken, zou mijn tweede droom zijn geweest om bassist in Téléphone te zijn! En het toeval wil dat vanavond Jean-Louis Aubert en Richard Kolinka in hetpubliek zitten! De twee sterren voegden zich bij hem op het podium en zeiden dat ze erg verrast waren toen ze het aanbod via sms ontvingen tijdens het concert. Jean-Louis op gitaar, Richard op drums en Calogero op bas, ze brachten "Ça, c'est vraiment toi", een moment van pure rock dat het publiek electrificeerde. Na deze euforie bracht de artiest de sfeer terug naar een diepe intimiteit door het podium te delen met zijn dochters, Romy en Nina, voor enkele ontroerende akoestische duetten, voordat hij afsloot met zijn mantra"Si tu passes par là".
Tijdens dit drie uur durende concert gaf Calogero niet alleen een uitzonderlijke muzikale performance ; hij deelde ook stukjes van zijn leven en creëerde zo een zeldzame en waardevolle band met zijn publiek. Tussen persoonlijke anekdotes en momenten van muzikaal delen, veranderde hij dit concert in een intieme en onvergetelijke ervaring, zelfs in het hart van een 40.000-koppige arena.
Dit concert van Calogero in Paris La Défense Arena was ongetwijfeld een feest van leven, liefde en muziek, magisch gemaakt door de oprechtheid en vrijgevigheid van een werkelijk uitzonderlijke artiest.
