Każdego roku Journées du Patrimoine (Dni Dziedz ictwa) są z niecierpliwością wyczekiwane przez entuzjastów i ciekawskich poszukujących wyjątkowych wrażeń. To kluczowe wydarzenie kulturalne w europejskim kalendarzu zaprasza nas do odkrywania naszego dziedzictwa w zupełnie nowy sposób, dzięki wspaniałemu programowi wizyt - z których wiele jest bezpłatnych - oraz oryginalnym wydarzeniom zarówno dla młodych, jak i starszych.
M uzea, zabytki, zamki, kościoły i inne zaskakujące lub rzadko dostępne miejsca są częścią programu w czterech zakątkach regionu paryskiego. Jak można sobie wyobrazić,Paryż ma w zanadrzu ogromny program! Trzeba przyznać, że Miasto Światła, które jest również uważane za miasto muzeów, jest przepełnione bajecznymi skarbami, które fascynują Paryżan w każdym wieku. Ponieważ Journées du Patrimoine powracają na 41. edycję w dniach 21 i 22 września 2024 r., co byś powiedział na przeżycie tego wyjątkowego weekendu w rytmie wyjątkowych otwarć?
Wśród miejsc zwykle zamkniętych dla publiczności, które biorą udział w Dniach Dziedzictwa, znajduje się wiele ministerstw. Często mieszczą się one w prywatnych rezydencjach o imponującym wystroju! Na przykład w 7. dzielnicy Paryża masz szansę zdobyćHôtel de Roquelaure, obecnie siedzibę Ministerstwa Transformacji Ekologicznej i Spójności Terytorialnej. Położony przy słynnym bulwarze Saint-Germain hotel został zbudowany na początku XVIII wieku i przez lata był rozbudowywany. Dowiedz się więcej o jego historii dzięki wyjątkowemu programowi, który czeka na Ciebie podczas Dni Dziedzictwa!
Hôtel de Roquelaure, wpisany na listę zabytków od 1961 roku, mieści obecnie biura Ministerstwa Transformacji Ekologicznej i Spójności Terytorialnej oraz Ministerstwa Transformacji Energetycznej.
Hôtel de Roquelaure (1709-1740) W 1709 r. marszałek Antoine Gaston, książę Roquelaure, postanowił przenieść się do Faubourg Saint-Germain, nowej dzielnicy, i 24 września 1709 r. nabył Hôtel de Villetaneuse.
Nie wprowadzając żadnych większych zmian we wczesnych latach, Roquelaure'owie powiększyli teren w 1711 roku. Dopiero w 1724 roku książę de Roquelaure zlecił architektowi Pierre'owi Cailleteau, znanemu jako Lassurance (1655-1724), sporządzenie planów nowego hotelu. Ten radykalnie przekształcił hotel, aby go powiększyć i uczynić godnym książęcej rangi.
Po śmierci marszałka de Roquelaure hotel został sprzedany w lipcu 1740 roku Mathieu-François Molé, pierwszemu przewodniczącemu parlamentu Paryża.
Hôtel Molé (1740-1807) Hotel przyjął nazwę swojego nowego właściciela. Prezydent Molé, który cieszył się reputacją zamożnego i uczciwego człowieka i nie był zbyt towarzyski, docenił jednak posiadanie nowoczesnego wnętrza i zlecił wykonanie nowej stolarki i obrazów w hotelu. Zwrócił się do znanych malarzy, takich jak Jean-Baptiste Oudry i Charles-Joseph Natoire, któremu zlecono namalowanie czterech płócien. Aż do rewolucji różne pokolenia rodziny Molé mieszkały obok siebie w posiadłości. Przejęta w 1793 r. po aresztowaniu jej właściciela, Édouarda-François Molé (zgilotynowanego 20 kwietnia 1794 r.), rezydencja została przekształcona w przytułek dla parszywych ludzi, a następnie przydzielona Komisji Rolnictwa i Sztuki. W 1795 r. Konwent zwrócił hotel rodzinie. Mieszkania były następnie wynajmowane różnym osobom, w tym hrabiemu Hatzfeld i baronowi Van Hoorn Van Vlooswyck, aż do 1807 roku.
Od Cambaceres do naszych czasów...
Po zastąpieniu Robespierre'a na czele Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego, Jean-Jacques Régis de Cambaceres (1753-1824) staje się po Brumaire'ie prawą ręką Bonapartego, który zawdzięcza mu dużą część swojej fortuny. Zastępuje Napoleona, gdy tylko ten opuszcza stolicę, kieruje Radą Stanu, reprezentuje Zgromadzenia, organizuje wymiar sprawiedliwości. Cambaceres jest kierownikiem projektu wielkich osiągnięć Napoleona. Bogato wyposażony i pełen zaszczytów, Cambaceres zostaje arcykanclerzem Cesarstwa w 1804 roku, księciem Parmy 19 marca 1808 roku, wielkim orłem Legii Honorowej, członkiem Instytutu? Jean-Jacques-Régis de Cambaceres kupuje hotel Molé w 1808 roku. Dodaje do niego hotel Lesdiguières (wówczas Sully), ostatecznie łącząc obie nieruchomości. Przyjmuje całą Europę w swoim hotelu. Oficjalne kolacje następują po sobie w tempie dwóch tygodniowo, kolacje organizowane w celu politycznym w służbie cesarza. Podobnie jak Talleyrand, Cambaceres wie, że dobry kucharz jest wart armii, a stół arcykanclerza jest jednym z najbardziej znanych w swoim czasie. Arcykanclerz Cesarstwa rezydował tam aż do swojego wyjazdu na wygnanie w 1816 roku.
W tym samym roku hotel został sprzedany księżnej Orleanu. W latach 1816-1821 Louise-Marie-Adélaïde de Bourbon-Penthièvre utrzymywała hotel jako dużą, bogato zdobioną rezydencję, czyniąc go jednym z najpiękniejszych w Faubourg Saint-Germain. Jego dzieci, przyszły król Louis-Philippe i Madame Adélaïde, nie mieszkały w hotelu.
W 1823 r. Duc d'Orléans zaproponował Ludwikowi XVIII zamianę hotelu na wycinkę drzew w lesie Bondy i zainstalowanie tam Garde Meuble de la Couronne.
W okresie monarchii lipcowej hotel stał się siedzibą Rady Stanu (1831), a następnie został przydzielony do Ministerstwa Robót Publicznych (zarządzenie z 10 września 1839 r.).
Obecnie Hôtel de Roquelaure mieści biuro Ministerstwa Transformacji Ekologicznej i Solidarności, którego centralna administracja znajduje się w dzielnicy La Défense.
Historia Hôtel de Roquelaure jest zatem historią dawnej prywatnej rezydencji na Faubourg Saint-Germain, która stała się siedzibą ministerstwa. Pod tym względem niewiele różni się od historii wielu innych hoteli w tej dzielnicy. Jest jednak jednym z najlepiej zachowanych, ponieważ różni lokatorzy nie chcieli wprowadzać żadnych większych zmian w hotelu i chcieli zachować stary wystrój.
W rezultacie hotel zachował pewien klasyczny rygor odziedziczony po XVII wieku. Jest to cenne świadectwo architektury z czasów panowania Ludwika XIV. Bogate dekoracje w stylu rocaille w niektórych pokojach, stworzone przez ornamentalistę Nicolasa Pineau (1684-1754) i architekta Jean-Baptiste Leroux, sprawiają, że Hôtel de Roquelaure jest wyjątkowym miejscem, w którym wciąż żyją wspomnienia jego znakomitych właścicieli.
Oryginalny wkład dziewiętnastowiecznych dekoracji z czasów panowania Ludwika Filipa i Drugiego Cesarstwa, próbujący dopasować się do innych pomieszczeń, jest równie ważny i wspaniale uzupełnia linię cywilnych i publicznych dekoracji wnętrz pozostawionych przez dwa stulecia w tym samym budynku.
Wszystkie fasady i dachy, a także brama, posadzka dziedzińca honorowego i ogród zostały wpisane na listę zabytków od 29 kwietnia 1961 roku.
Daty i harmonogramy
Z 21 wrzesień 2024 Na 22 wrzesień 2024
Miejsce
Hôtel de Roquelaure
246 Boulevard Saint-Germain
75007 Paris 7
Dostęp
Stacja metra Solférino (linia 12)
Oficjalna strona
www.ecologie.gouv.fr
