Palais Bourbon i Hôtel de Lassay zostały zbudowane jednocześnie, od 1722 do 1728 roku, na ziemi nabytej przez księżną Bourbon w 1720 roku, której część scedowała na swojego kochanka, markiza de Lassay. Pracami kierowało czterech architektów (Giardini, Lassurance, Jacques Gabriel i Aubert).
Po śmierci księżnej pałac został przejęty przez Ludwika XV, który sprzedał go księciu Condé w 1764 roku. Ten ostatni zlecił Le Carpentierowi, a następnie Bellisardowi przeprowadzenie szeroko zakrojonych prac rozbudowy: dziedziniec honorowy został otoczony budynkami przedłużonymi na zachód aż do Hôtel de Lassay, który został zakupiony od spadkobierców markiza w 1768 roku.
Skonfiskowany w 1791 r. pałac został uznany za "własność narodu". W 1794 r. mieściła się w nim przyszła Ecole Polytechnique, a w 1795 r. został przydzielony do Conseil des Cinq-Cents. Podczas restauracji książę de Condé chciał odzyskać swoją własność. Odzyskał Hôtel de Lassay, ale został zobowiązany do wynajęcia Pałacu, który został przekształcony w hemicykl, Izbie Deputowanych "na podstawie 3-letniej dzierżawy". Państwo stało się ostatecznym właścicielem Palais Bourbon w 1827 r., a Hôtel de Lassay w 1843 r. Po nabyciu Palais Bourbon w 1827 r. na siedzibę Izby Deputowanych, architekt Jules de Joly spędził pięć lat nadzorując przekształcenia, które nadały budynkowi jego obecny wygląd.
