W 1802 roku Napoleon Bonaparte postanowił rozwiązać problem słabego zaopatrzenia Paryża w wodę pitną. Jean-Antoine Chaptal, prefekt miasta, zaproponował wznowienie projektu kanalizacji rzeki Ourcq (wznoszącej się około stu kilometrów na północny wschód od Paryża) z XVI wieku. Kanał został wykopany stosunkowo szybko, dzięki pieniądzom pozyskanym z nowego podatku od wina w latach 1802-1825. Złoty wiek kanału przypadł na okres od XIX do połowy XX wieku, kiedy to ruch był bardzo intensywny (nie tylko woda pitna dla miasta, ale także towary, zapasy i materiały budowlane). Dziś Canal Saint Martin jest otwarty przez 363 dni w roku i jest popularnym miejscem spacerów (a nawet pikników) paryżan wzdłuż jego brzegów, które są obecnie wpisane na listę zabytków.
