Corps In-visibles: wystawa wokół pomnika Honoré de Balzaca w Musée Rodin

Czy wiernie przedstawiać ciało w rzeźbie, czy też dostosowywać je do wrażeń i wizji społeczeństwa? Na to pytanie stara się odpowiedzieć Muzeum Rodina na wystawie prezentowanej od 15 października 2024 r. do 2 marca 2025 r. Nie przegap Corps In-visibles, oryginalnego badania ciała i odzieży!

Kiedy rzeźbiarskie przedstawienie ciała Balzaca wywołało kontrowersje... Muzeum Rodina organizuje fascynującą wystawę na temat ciała i sposobów, w jakie można je ukryć, przywołać i pokazać w sztuce. We współpracy z Palais Galliera i przy wsparciuInstitut de France, muzeum zaprasza nas do zagłębienia się w ten fascynujący temat dzięki wystawie Corps In-visibles, którą będzie można oglądać od 15 października 2024 r. do 2 marca 2025 r.

Wystawa zaczyna się więc od szlafroka. Ale nie byle jakim szlafrokiem. Ten wyrzeźbiony przez Auguste'a Rodina na potrzeby jego dzieła przedstawiającego pisarza Honoré de Balzaca. To mało znane dzieło zachęca nas do refleksji nad reprezentacją ciała, nad częściami, które chcemy ukryć lub podkreślić, oraz nad ideałami piękna w każdej epoce. Nagie lub ubrane, realistyczne lub zmodyfikowane, ciało jest pod wpływem spojrzenia artysty i kodów społecznych.

Na tę wystawę Musée Rodin zgromadziło wiele rzeźb, a także ubrania i dzieła XIX-wiecznej mody oraz wcześniej niepublikowane archiwalia. Rzeźba i odzież prowadzą fascynujący dialog na temat ciała i tego, co można z niego pokazać.

Część wystawy koncentruje się zatem na pracy Rodina i jego dogłębnych badaniach, aby jak najwierniej przedstawić Balzaca. Pisarz miał silną posturę, która nie odpowiadała wyidealizowanym standardom ówczesnego społeczeństwa: taki artysta nie mógł być przedstawiany jako niski i okrągły... Nie miało znaczenia, że był. Rzeźbiarz zwrócił się więc ku szlafrokowi, tkaninie, którą można było ozdobić tysiącem fałd i zasłon, aby ukryć przepisaną ludzką formę. Proces twórczy artysty skłania nas do zakwestionowania tych nierealistycznych imperatywów, które przywiązywały większą wagę do formy niż do cech obiektów. Te idee wciąż rezonują.

Prezentowane na wystawie elementy mody jeszcze bardziej ilustrują te myśli: w zależności od projektanta, ubrania i osoby, która je nosi, różne części ciała mogą być ukryte lub uwydatnione. Ale zawsze istnieją ciała, które są niewidoczne i marginalizowane, ponieważ są uważane za nieatrakcyjne według arbitralnych kryteriów społeczeństwa.

Współczesna rzeźba Thomasa J. Price' a przenosi dyskusję do dnia dzisiejszego: jego dzieło przedstawia czarnoskórą kobietę ubraną w strój do joggingu. Kobieta, która jest anonimowa, ale wystawiona na pokaz dla wszystkich, w przeciwieństwie do Balzaca Rodina, który musiał zostać zmodyfikowany, aby zadowolić wszystkich. Dwa wieki różnicy między tymi dwoma dziełami, dwa wieki ewolucji w sztuce, ciele i pięknie.