WYSTAWA obejmuje około pięćdziesięciuprac, wykonanych w różnych technikach(olej, tempera, pastel, węgiel) i reprezentujących niemal wszystkie aspekty jego sztuki: słynne autoportrety, portrety dzieci, które były jego ulubionymi modelami, szkice rodzajowe, pejzaże Maroka i różnych regionów Francji, Włoch i Szwajcarii, wykwintne martwe natury i zmysłowe akty.
Wystawa prezentuje również po raz pierwszy osobiste przedmioty i narzędzia artysty: jego sztalugi, pastele, pędzle i farby, pozwalając zwiedzającym poczuć atmosferę, w której powstawały jego arcydzieła.
ZINAÏDA SEREBRIAKOVA, pochodząca z rodziny Benois - Cavos - Lanceray, znanej z utalentowanych potomków, których przodkowie przybyli do Rosji z Francji i Włoch, stworzyła w swojej twórczości nierozerwalny związek między różnymi kulturami, wzbogacając zarówno rosyjską, jak i francuską szkołę sztuki.
Jego wczesne obrazy przyniosły mu już znaczną sławę. Jej Autoportret z toaletą (1909) został natychmiast zakupiony przez Galerię Tretiakowską. Następnie namalowała słynne płótna, takie jak Śniadanie, Kąpiel, Wybielanie płótna, serię poświęconą baletowi i wiele innych.
Jej twórczość charakteryzuje radosna, świetlista wizja świata. Urok kobiecości i impresje natury są przekształcane w precyzyjne, klasyczne formy języka artystycznego, charakteryzujące się zwięzłością i geometrycznymi liniami.
Po rewolucji 1917 r., spaleniu rodzinnej posiadłości w Neskoutchnoyé i śmierci męża w 1919 r., Zinaïda została bez środków do życia, z czwórką dzieci i starszą matką na utrzymaniu. W sierpniu 1924 roku, u szczytu swojej kreatywności, artystka wyjechała do Francji, ojczyzny swoich przodków, w nadziei na znalezienie stałego dochodu.
We Francji Serebriakova dużo pracowała, pozostając wierną wybranej przez siebie realistycznej ścieżce. Szukała naturalnych wrażeń podczas swoich podróży po Francji, Włoszech, Anglii, Szwajcarii, Belgii i Maroku, w twarzach dzieci i ludzi, których znała, a także w rzadkich modelach, którzy dali jej możliwość powrotu do wizerunku nagiego ciała.
Zinaïda Serebriakova brała udział w wystawach od 1910 roku, ale jej pierwsza indywidualna wystawa odbyła się w Paryżu w 1927 roku. Ostatnia duża wystawa zorganizowana we Francji za życia artystki miała miejsce w 1938 roku.
Daty i harmonogramy
Z 6 listopad 2024 Na 8 styczeń 2025
Miejsce
Rosyjskie Prawosławne Centrum Duchowe i Kulturalne
1 Quai Branly
75007 Paris 7
Oficjalna strona
docs.google.com
Strona Instagram
@centrerusbranly
Więcej informacji
Wstęp wolny po rejestracji.
