W środku lata 1465 roku życie paryżan rozświetliła prawdziwa rewolucja. 4 lipca tego roku wydano rozporządzenie nakazujące instalację latarni na ulicach Paryża. Proste świece, umieszczone w skromnych latarniach, zaczęły oświetlać ciemne i niebezpieczne ulice stolicy Francji.
Interesujące jest uświadomienie sobie, jak bardzo ten środek, choć prymitywny według dzisiejszych standardów, zmienił życie paryżan. Wcześniej zmrok sprawiał, że miasto było ciche, a nawet niebezpieczne, a ulice pełne były złodziei. Słowa Boileau w jego szóstej satyrze doskonale ilustrują ówczesną sytuację:
"Najbardziej zgubny i najmniej uczęszczany las jest, za cenę Paryża, miejscem bezpiecznym. Biada temu, kogo nieprzewidziana sprawa zatrzyma na zakręcie ulicy trochę za późno".
Pojawienie się latarni zmieniło to wszystko, czyniąc paryską noc bezpieczniejszym i mniej przerażającym doświadczeniem. Był to okres znaczących zmian dla miasta, pomimo oporu i trudności napotkanych podczas stosowania nowych przepisów.
Kronika Ludwika XI wspomina: "W środę 4 lipca opublikowano i ogłoszono na skrzyżowaniach Paryża, że każdy hotel w mieście ma mieć latarnię i płonącą świecę w oknie w nocy, a każde gospodarstwo domowe, które ma psa, ma go zamknąć w swoim domu pod groźbą grzywny. Jednak pomimo jego znaczenia, rozporządzenie to nie było w pełni przestrzegane.
Niemniej jednak, ten pierwszy krok w kierunkuoświetlenia publicznego zapoczątkował serię działań mających na celu poprawę bezpieczeństwa mieszkańców miasta. Kolejne inicjatywy z lat 1524 i 1526 miały na celu wprowadzenie jeszcze bardziej rygorystycznych przepisów dotyczących oświetlenia ulicznego, w odpowiedzi na zakłócenia spowodowane przez gangi złodziei, znanych jako "źli chłopcy", którzy żerowali na przechodniach i wykorzystywali osłonę ciemności do popełniania swoich występków.
Najbardziej znacząca zmiana nastąpiła prawdopodobnie w 1558 roku, kiedy to Izba Rady narzuciła instalację oświetlonego falotu na każdym rogu ulicy, od godziny 22 wieczorem do 4 rano. Był to duży krok naprzód w rozwoju oświetlenia publicznego w Paryżu.
Paryżanie nie doczekali się jednak prawdziwej poprawy aż do XVIII wieku. W 1744 roku wynaleziono latarnię pogłosową (lampa olejowa i srebrny reflektor), ale dopiero w 1766 roku latarnia Monsieur Bourgeois de Chateaublanc została wybrana do wyposażenia ulic Paryża. W tamtym czasie, z powodu braku chodników, były one zawieszone nad ulicami lub zawieszone na wspornikach co 50 metrów.
Następnie, w 1881 roku, w Paryżu odbyła się pierwsza Międzynarodowa Wystawa Elektryczności. Wydarzenie to, wspierane przez inżynierów i finansistów, okazało się ogromnym sukcesem.
W 1900 roku, podczas Wystawy Powszechnej, Paryż stał się "Miastem Światła". Była to strategia marketingowa, sposób na promocję i wyróżnienie się. Do tego czasu Paryż dogonił inne miasta pod względem oświetlenia, takie jak Nowy Jork, który miał już oświetlenie elektryczne. Miasto lśniło światłem, przypominając, że to właśnie w Paryżu podjęto pierwsze próby nowoczesnego oświetlenia elektrycznego.
Dziś łatwo jest uznać to za niewielki postęp technologiczny. W tamtych czasach była to jednak rewolucja, która nie tylko rozjaśniła życie paryżan, ale także zwiększyła ich bezpieczeństwo i możliwość prowadzenia codziennych spraw nawet po zapadnięciu zmroku.
Historia paryskich lat arni to coś więcej niż tylko anegdota; to świadectwo stopniowej ewolucji społeczeństwa w kierunku bezpieczniejszego i bardziej zorganizowanego życia nocnego. Inicjatywa ta zmieniła życie paryżan, kształtując je w sposób, który dziś uznajemy za typowo miejski i nowoczesny.
