Koncert Ensemble Sequentiae: Stabat Mater Dvořáka pod dyrekcją Mathieu Bonnina

Ensemble Sequentiae świętuje swoje 10-lecie dziełem, które wyznaczyło jego pierwszą dekadę: Stabat Mater Dvořáka. 10 lat programowania, prawie 200 koncertów, najpierw w Paryżu, potem w regionie Centre, a następnie w kraju i za granicą: Paryż, Chartres, Lyon, Marsylia, Béziers, Bruksela, Amsterdam, Rzym, Opera w Dubaju...

Założony w 2014 roku przez Mathieu Bonnina i początkowo składający się z amatorskiego chóru i profesjonalnej orkiestry, Ensemble Sequentiae jest obecnie profesjonalnym zespołem, który zapewnia ramy dla praktyki amatorskiej poprzez założenie akademii z siedzibą w Béziers. Specjalizujący się w symfonicznej muzyce sakralnej Ensemble wyróżnia się muzyczną jednością tworzoną przez chór i orkiestrę symfoniczną.

Kompozycja Stabat Mater jest ściśle związana z rodzinną tragedią, która dotknęła Antona Dvořáka. 21 września 1875 roku zmarła jego nowo narodzona córka Josefa. W odpowiedzi na tę żałobę Dvořák skomponował pierwszą wersję utworu między 19 lutego a 7 maja 1876 roku. Wersja ta była przeznaczona dla czterech solistów, chóru i fortepianu. Dvořák odłożył utwór na bok, nie zajmując się orkiestracją. Następnie Dvořák stracił dwoje innych dzieci w ciągu kilku tygodni od siebie, córkę Růženę 13 sierpnia i najstarszego syna Otakara 8 września 1877 roku. Wtedy też powrócił do rękopisu, który porzucił rok wcześniej. Dodał trzy części (numery 5, 6 i 7) i zaaranżował całe dzieło między październikiem a listopadem 1877 roku. Kompozytor przezwyciężył własne cierpienie i stworzył dzieło przepełnione spontanicznymi emocjami.

Więcej informacji

Wykonawcy

Anne-Laure Hulin - sopran

Anouk Defontenay - mezzosopran

Léo Muscat, Cyril Ceccaldi - tenorzy

Thomas le Colleter, Alexandre Artemenko - barytony

Chór i Orkiestra Sequentiae, Akademia Sequentiae

Mathieu Bonnin - Reżyseria

ZAJĄĆ MIEJSCA

Biografie:

• Mathieu Bonnin, dyrektor muzyczny

Mathieu Bonnin studiował w Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris i Birmingham Conservatoire. Został mianowany dyrygentem chóru katedry w Chartres, z którym występował na różnych koncertach oraz w programach telewizyjnych France Culture, TF1 i France 2. Jednocześnie uczy się śpiewu u Emmanuela Mendèsa, członka chóru Paris Opéra. We wrześniu 2017 r. Mathieu Bonnin został chórmistrzem w Puy du Fou. W 2019 roku uzyskał tytuł magistra dyrygentury orkiestrowej z wyróżnieniem w Conservatoire Royal de Bruxelles w klasie Robina Engelena. W tym samym roku był asystentem dyrygenta w Théâtre National de Bruxelles i Opéra Royal de Wallonie w produkcji Johna Adamsa "Patrzyłem na sufit, potem zobaczyłem niebo". W 2020 roku Mathieu Bonnin został mianowany chórmistrzem Conservatoire à Rayonnement Départemental de Béziers. W 2021 roku uzyskał Diplôme d'Etat de professeur de direction d'ensembles vocaux, a następnie Certificat d'Aptitude.

W tym samym roku został mianowany dyrygentem Orchestre Symphonique Béziers Méditerranée, a w 2024 roku dyrygował w Théâtre des Champs Élysées.

• Anne-Laure Hulin, sopran

Anne-Laure rozpoczęła naukę gry na flecie poprzecznym w wieku 6 lat, pod kierunkiem swojej matki, która również jest flecistką. Ale to śpiew wzbudził jej zainteresowanie i ciekawość, kiedy dołączyła do prestiżowej szkoły chóralnej Radio France w 2004 roku.
Anne-Laure niedawno ukończyła studia magisterskie w zakresie śpiewu operowego w Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris (CNSMDP), z wyróżnieniem pierwszej klasy, w klasie Élène Golgevit, Charlotte Bonneu i Frédérica Rubaya.
Anne-Laure śpiewała jako solistka z takimi orkiestrami jak Orchestre Philharmonique de Radio France i Orchestre National de France, a także Orchestre de Paris pod batutą Daniele Gatti, François-Xaviera Rotha, Paavo Järvi i Daniela Hardinga.
W 2019 roku Anne-Laure zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie Hector Berlioz i pierwszą nagrodę w konkursie Les Clés d'Or. Jest również laureatką Fundacji Williamsona w Académie de Musique du Festival des Arcs.

Anne-Laure zadebiutowała na scenie operowej jako Papagena, a następnie Pamina (Czarodziejski flet, Mozart). W 2021 roku stawiała pierwsze kroki jako Adina (L'Elisir d'Amore, Donizetti) pod dyrekcją Laure Deval w kilku głównych miejscach w regionie Ile-de-France. Zaśpiewała również rolę Eurydyki w Orphée et Eurydice Glucka pod dyrekcją Benjamina Fau oraz rolę Rosity w Un Mari à la Porte Offenbacha w CNSMDP. Jest Le Feu, Le Rossignol i Pastourelle w koprodukcji Philharmonie de Paris i CNSMDP L'Enfant et Les Sortilèges Ravela.

Od zawsze miłośniczka muzyki chóralnej, obecnie śpiewa z prestiżowym Ensemble Pygmalion (dyr. Raphaël Pichon), Ensemble AEDES (dyr. Mathieu Romano), ensemble Correspondances (dyr. Sébastien Daucé), a także Les Métaboles (dyr. Léo Warynski) i Le Concert d'Astrée (dyr. Emmanuelle Haïm). (reż. Léo Warynski) i Le Concert d'Astrée (reż. Emmanuelle Haïm).
Od 2021 roku Anne-Laure regularnie pracuje dla stowarzyszenia Tournesol-Artists in Hospitals, za pośrednictwem którego występuje w szpitalach, śpiewając przy łóżkach pacjentów lub na stałych koncertach.

• Anouk Defontenay, mezzosopran

Anouk szkoliła się w chórze dla dorosłych Maîtrise de Notre-Dame de Paris oraz w Pôle Lyrique d'Excellence Cécile de Boever. W 2023 roku została laureatką pierwszego Tremplin zorganizowanego przez Fonds Tutti w Amphithéâtre de l'Opéra Bastille, a także w Fondation Royaumont, gdzie wystąpiła w roli Trzeciej Damy w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta.

Regularnie współpracuje z Ensemble Pygmalion (reż. Raphaël Pichon), Poème Harmonique (reż. Vincent Dumestre), Les Paladins (reż. Jérôme Correas) i Ensemble Aïgal. Występowała na scenie w wielu rolach, w tym Dziecka (L'Enfant et les sortilèges Ravela), Judyty (Juditha Triumphans Vivaldiego), Nimfy i Pasterki (Armide Lully'ego), Mère Jeanne (Dialogues des Carmélites Poulenca), a także solo w Requiem Duruflégo, Pasji według św. Jana Bacha, Stabat Mater Pergolesiego i Salve Morale Monteverdiego. Wkrótce wystąpi w kwartecie w kantacie BWV 48 J.S. Bacha w Théâtre des Champs-Élysées, grając partię altówki w Mszy B J.S. Bacha oraz w koncertach kwintetu w katedrze Notre-Dame w Paryżu.

• Thomas Le Colleter, baryton.

Thomas studiował śpiew operowy w CRR w Boulogne-Billancourt, a następnie rozwijał swój gust do muzyki barokowej z Julie Hassler, Michelem Laplénie, Andreasem Schollem i Gérardem Lesne. W latach 2017-2023 regularnie śpiewał z Amsterdamskim Chórem Barokowym pod dyrekcją Tona Koopmana, co doprowadziło go do śpiewania na całym świecie (Vienna Konzerthaus, Amsterdam Concertgebouw, Madrid Auditorio Nacional, Shanghai Symphony Hall, Beijing Forbidden City itp.) Występuje jako solista i chórzysta z różnymi zespołami (Sagittarius, Bach Collegium Paris, Le Concert Spirituel, Ensemble Sequentiæ, Poséidon itp.)

• Alexandre Artemenko, baryton.

Thomas dołączył do zaawansowanego wydziału dla młodych śpiewaków w CRR w Paryżu, gdzie studiował pod kierunkiem Florence Guignolet. Szkolenie chóralne w JCP umożliwiło mu pracę pod batutą takich dyrygentów jak Laurence Equilbey, Geoffroy Jourdain, John Nelson, Philippe Herreweghe i René Jacobs. Obecnie współpracuje z Christine Schweitzer.

Jego repertuar obejmuje zarówno oratoria, takie jak Elias Mendelssohna i Mesjasz Haendla, jak i role operowe, takie jak Papageno, Escamillo, Don Giovanni, Hrabia z Wesela Figara i Guglielmo z Cosi Fan Tutte. Niedawno wykonał rolę Rodericka Ushera z niedokończonej opery Claude'a Debussy'ego Upadek domu Usherów. W tym sezonie zaśpiewa rolę Schaunarda z Cyganerii Pucciniego.

• Cyril Ceccaldi, tenor.

Cyril odkrył śpiew dzięki Petits Chanteurs de Saint Dominique. Po maturze postanowił studiować śpiew i dołączył do klasy śpiewu lirycznego w Conservatoire à Rayonnement Régional de Versailles. Kierując się pasją do śpiewu chóralnego, wraz z przyjaciółmi założył zespół Octavoces, oktet zaprojektowany w celu odkrywania zbiorowej i indywidualnej praktyki wokalnej na różnych poziomach.

Jednocześnie w 2022 roku dołączył do akademii Ensemble Sequentiae, aby rozwijać się w profesjonalnym środowisku. Wykonanie Stabat Mater Dvořáka jako solista w wieku 19 lat będzie ważnym krokiem w jego młodej karierze zawodowej.

• Léo Muscat, tenor

Po uzyskaniu matury naukowej i ukończeniu klasy przygotowawczej z literatury w Lycée Fénelon, Léo Muscat zanurzył się w studiach uniwersyteckich w dziedzinie sztuk scenicznych, doskonaląc swój śpiew operowy w École Normale de Musique de Paris, pod nieocenionym kierunkiem Daniela Ottevaere'a, François Le Roux i Mireille Larroche.

Jego droga artystyczna otworzyła się w teatrze jako asystent reżysera Oliviera Py, przy Prométhée Enchaîné Ajschylosa i La Jeune Fille, le Diable et le Moulin, adaptacji baśni braci Grimm autorstwa Oliviera Py. Grał również i śpiewał w kilku swoich przedstawieniach (Mathis der Mahler, Alceste i La Jeune Fille, le Diable et le Moulin). Śpiew stał się jego głównym zajęciem, ponieważ połączył swoje pasje do muzyki, literatury i teatru.

Swoje pierwsze kroki stawiał na scenie Opéra de Reims z zespołem Les Paladins Jérôme'a Corréasa, w przełomowej roli Testo w Le Combat de Tancrède et de Clorinde Monteverdiego. Jego rozległy i eklektyczny repertuar obejmuje operetki, bouffes i poważne role operowe, a także muzykę sakralną, pieśni i muzykę kameralną a cappella. Ostatnio miał zaszczyt wykonywać wymagające solówki w Stabat Mater Rossiniego, Requiem Mozarta, Mesjaszu Haendla i Pasji według św. Jana Bacha pod inspirującym kierownictwem Mathieu Bonnina i zespołu Sequentiae.