Po Los Angeles (Tangerine), Florydzie(The Florida Project) i Teksasie(Red Rocket), Sean Baker kontynuuje swój kurs w Stanach Zjednoczonych w swoim nowym filmie, Anora, który opuścił Festiwal Filmowy w Cannes ukoronowany prestiżową Złotą Palmą. Powracając do Nowego Jorku (po Prince of Broadway), tym razem amerykański reżyser ustawia kamerę w rosyjskiej dzielnicy Brighton Beach, gdzie mieszka Anora, lub jak woli Ani(Mikey Madison, widziany w Once Upon a Time... in Hollywood i Scream).
Ani jest trenerką w barze dla hostess, a w wolnym czasie zajmuje się także eskortą. W noc jak każda inna - mężczyźni zachowują się jak mężczyźni, nagie tancerki rozmawiają z klientami, wykorzystując swoje wdzięki do zbierania zielonych dolarów - młoda kobieta o rzeźbiarskiej urodzie spotyka młodego Rosjanina Ivana(Mark Eydelshteyn).
Ten niedojrzały młodzieniec, świeżo wyjęty spod spódnicy matki, mówi jej, że jest synem rosyjskiego oligarchy. To dar niebios dla Ani, która uważa się za klasową uciekinierkę, wyobrażając sobie porzucenie nędznego życia składającego się z wędrujących rąk i porannych przejażdżek metrem. Podczas gdy historia przypomina Pretty Woman, Sean Baker w rzeczywistości bardziej przypomina Jamesa Graya i jego Małą Odessę.
Dzięki ekspresyjnemu montażowi i bardzo szybkiej naprzemienności szkiców, nowojorski reżyser daje nam wgląd w intymność ultra-bogatej młodzieży, tak jak podejrzewamy, w lekkiej, choć niespokojnej pierwszej połowie. Korzystając z nieobecności rodziców (rodzice Ivana są w Rosji, a on sam mieszka w ogromnym rodzinnym domu), dwójka zakochanych wyrusza do Las Vegas dla kaprysu, ponieważ podobno narkotyki są tam lepsze.
Jeśli tempo jest szybkie, tak samo jest z tą historią ekspresowej miłości, która prowadzi ich prosto do ołtarza. Wkrótce jednak rodzice Ivana dowiadują się o tym i proszą o pomoc rosyjską społeczność w Nowym Jorku. Prowadzi to do jednej z najzabawniejszych scen filmu, kiedy ormiański ksiądz Toros(Karren Karagulian) zostaje poproszony przez rodzinę o zmuszenie młodych ludzi do odwołania ślubu.
Prawdziwemu ortodoksyjnemu cenzorowi towarzyszą Igor(Yuriy Borisov) i Garnick(Vache Tovmasyan), dwaj Nickel Drawers o wyglądzie szafek na lody, którzy wkrótce znajdują się na przegranej pozycji w obliczu Ani, która klnie jak wozak i walczy jak lwica. Ponieważ Sean Baker nigdy nie popada w stereotyp krwiożerczych Rosjan w wersji Shadow Promises. Chociaż wybrana społeczność mogła sugerować dramatyczny film z mafijnymi podtekstami, Anora okazuje się momentami przezabawnym komediodramatem, z kilkoma świetnie zagranymi kwestiami.
Zapierająca dech w piersiach postać Mikey'a Madisona jest równie kobieca, co feministyczna, równie potężna, co pęknięta. Mocny portret współczesnego zdobywcy Złotej Palmy, żywa reżyseria filmu oddaje szalone tempo nocnego życia i młodości Nowego Jorku. Do zobaczenia w kinach 30 października 2024 roku.
