Bazı sanatçılar gerçek birer yaşayan efsanedir. Alice Cooper da inkar edilemez bir şekilde onlardan biri. Teatral hard rock'ın önde gelen isimlerinden Vincent Damon Furnier, nam-ı diğer Alice Cooper, büyüleyici ve rahatsız edici şok rock dünyasıyla 55 yıldır dünyayı turluyor.
Geçtiğimiz Haziran ayında Nancy'de düzenlenen Heavy Weekend'de izleyicilerin beğenisini kazanan Alice Cooper, 2 Ekim 2024 Çarşamba günü'Too Close For Comfort Tour'un ilk Avrupa randevusu için Paris'teki Zénith 'teydi. Sağlam hayran kitlesine rağmen Alice Cooper'ın Paris konserinin biletleri tükenmedi. Doro saat 20:00'de destek grubu olarak sahneye çıktığında Zénith de La Villette'in salonu dolmaktan çok uzaktı.
Doro, birçok kişi tarafından "Metal Kraliçesi " olarak adlandırılan Doro Pesch'in Alman grubudur. Doro, 40 yılı aşkın bir süredir heavy metal sesini tüm Avrupa'ya duyuruyor. Önce Warlock grubunun bir parçası olarak, daha sonra sadece Doro adı altında. 80'lerde Warlock ile birlikte çok üretken olan Doro, 90'larda biraz o yıllara sıkışıp kaldı. Sahnede, tepesinde boynuz işareti yapan bir kurukafanın bulunduğu mikrofon standı ve son albümü'Conqueress - Forever Strong and Proud'un kuklasını taşıyan bir fon var.
90'ların rock görünümüne sahip (çivili kemer ve kolsuz ceket, payetli üst, kısa siyah deri eldivenler...) Doro, Çarşamba gecesi gülümsüyordu. Sadık müzisyenleri - uzun saçlı 4 iri adam - tarafından çevrelenen şarkıcı, eski ve yeni şarkılarını örnek teşkil edecek bir rahatlık ve bulaşıcı bir enerjiyle art arda seslendirdi.
"I Rule the Ruins "den artık birçokları için bir marş haline gelen efsanevi "All We Are "a, "Für immer " baladından hit "Time for Justice "e ve burada Fransızca seslendirilen "Raise Your Fist In The Air "i de unutmamak gerek... Doro iyi mizahı ve coşkusuyla seyircilerin bir kısmının beğenisini kazandı.
Doro Pesch ve grup arkadaşları 45 dakika sonra sahneden ayrılmadan önce arka planda seyircilerle birlikte zorunlu grup fotoğrafı çektirdi. Ardından perde inerek teknisyenlerin Alice Cooper'ın sahne setini gözden uzakta hazırlamasına izin verildi.
Saat 9.15 sularında ışıklar tekrar söndü. Kuzgun maskeli, siyahlar giymiş iki adam sahneye fırladı ve küçük bir çan çaldı.
Perde açılır ve etkileyici bir sahne dekoru ile karşılaşırız: devasa bir kumaş poster asılıdır ve üzerinde şöyle yazar: "Fransız Gazetesi: Fransa'da Yasaklandı! Alice Cooper ". Palyaço maskesi takmış iki adam iki yanda dururken, sanatçının 5 müzisyeninden ikisi hareketli merdivenler üzerinde yükseliyordu. Birkaç saniye sonra Alice Cooper dev posteri bir kılıçla deldi ve alkışlar arasında sahneye çıktı. Kırmızı bir frak ve siyah silindir şapka giymiş olan Alice Cooper anında dikkatleri üzerine çekmeyi başardı.
Amerikalı sanatçının gerçek ve inanılmaz bir canlı performans sanatçısı olduğunu söylemek gerekir. Alice Cooper 76 yaşında olmasına rağmen hala rahatsız edici bir rahatlığa sahip. Elli yılı aşkın bir kariyere sahip olan şarkıcı, bize son gösterisini ezbere bildiğini gösteriyor. Her hareketi ve her adımı titizlikle kontrol ediliyor.
Alice Cooper bir kez daha her şeyi ortaya koydu! Hayranlarının çok sevdiği hard rock ve teatral sahnelemeyi birleştirerek izleyicilere harika bir gösteri sunmak için her şey düşünüldü. Elbette, özenle seçilmiş kostümler, makyaj, sanatçının imzası, aksesuarlar (bıçak, folyo, kırbaç, koltuk değneği...), kotilyonlar ve balonlar ve korkunç ve ürkütücü birçok küçük teatral sekans var.
Elbette "Feed My Frankenstein "da sahneye gizlice giren dev Frankenstein'ı, "Snakebite "da Alice Cooper'ı kucaklayan etkileyici yılanı, "Welcome to My Nightmare "de şarkıcı tarafından istismar edilen kadın mankeni, bir fotoğrafçının sahnelenen cinayetini ve Alice Cooper'ın giyotinde kafasının kesildiği meşhur sahneyi unutmuyoruz. Celladı, sahnede Alice Cooper'ın neredeyse 50 yıllık eşi Sheryl Goddard tarafından canlandırılan Marie-Antoinette'den başkası değildir.
Ancak sahnede şok rock'ın yüz akı olan bu anların yanı sıra Alice Cooper müzikal olarak da bizi kazandı ve 76 yaşında olan sanatçının hem vokal hem de fiziksel olarak hala formda olduğunu kanıtladı. Dinamik şovmen sahneye inanılmaz derecede iyi çıktı ve özellikle ikonik 'Hey Stoopid ' şarkısında güçlü, kontrollü vokaller sundu. Setin zamanlaması mükemmeldi ve seyirciye hiç soluk aldırmadı. Ve bir kez daha kusursuz bir şekilde bakımlı olan ışıklandırma konusunda kusurlu hiçbir şey yoktu.
Set listesine gelince, Alice Cooper 'I'm Eighteen ', 'Poison ', 'Feed My Frankenstein ', 'Snakebit ', 'Bed of Nails ', şarkıcının kendini deli gömleği içinde bulduğu mükemmel 'Ballad Of Dwight Fry ' ve sanatçının merdivenlerin tepesinde Amerikan bayraklarıyla çevrili olarak seslendirdiği 'Elected ' gibi en büyük hitlerinden bazılarını seslendirmekten çekinmedi. Pink Floyd ' un 'Another Brick In The Wall, Part 2 ' şarkısının nakaratıyla serpiştirilmiş klasik 'School's Out 'u da unutmayalım, seyircilerin üzerine atılan minik baloncuklar ve devasa balonların yağmuru altında!
Alice Cooper bu şovu dur durak bilmeden sürdürmek için Chuck Garric (bas) ve Glen Sobel 'den (davul) oluşan sadık ve yetenekli müzisyen ekibinin yanı sıra solosuyla ayakta alkışlanan Nita Strauss, görünüşüyle Johnny Depp'i hatırlatan Ryan Roxie ve Tommy Henriksen'den oluşan gitar üçlüsüne güvenebilir.
Sonunda Alice Cooper ve grubu 1 saat 30 dakika süren ve bir saniyesi bile boşa geçmeyen görkemli bir gösteri sundu. Büyüleyici ve sıradışı bir sanatçı olan Alice Cooper 76 yaşında hala shock rock'ın tartışmasız ustası olduğunu kanıtladı.
Setlist :
