In Parijs heerst een sfeer die alleen tijdens een race te vinden is: in het openbaar vervoer, waar fluorescerende t-shirts de passagierswagons vullen, hardloopschoenen en trailertassen de gemeenschappelijke ruimte overnemen, in een vorm van bruisen, gemengd met stress en opwinding. Veel supporters vergezelden de kampioenen van de dag, die ook heel vroeg opstonden om op tijd bij de start te zijn. Op zondag 13 oktober is het trefpunt tegenover de Eiffeltoren, eerst op de Quai Jacques Chirac en daarna op de Pont d'Iéna voor de start van de race.
Met hun slabbetjes trots opgespeld, doen sommigen een aantal rondjes om op te warmen - hiel en teen, knieheffen, chassé passen - voordat ze hun respectievelijke SAS ingaan. En daar gaan we! Het fluitsignaal klinkt in golven van lopers om het gedrang bij de start te vermijden, de eerste kilometer gaat voorbij en dan is het tijd om deAvenue Marceau te beklimmen, die de steilste helling van het hele parcours heeft. Dan gaat hetde Avenue Foch af en het Bois de Boulogne in voor de volgende kilometers: de lopers maken goede vorderingen en de energie is nog steeds hoog!
Op de 9e kilometer waren de supporters aanwezig toen ze het 16e arrondissement overstaken richting Porte d'Auteuil, en de doortocht naar de 10e kilometer verliep vlekkeloos: de benen begonnen te trekken, en dat was nog maar de helft... Van de 11e tot de 15e kilometer loopt het peloton langs de oevers van de Seine, waardoor ze kunnen genieten van een prachtig uitzicht op de Eiffeltoren. En net zo goed is de lucht vandaag blauw en helder, ideaal voor zo'n race.
De passage is een beetje lang, dan komt het - naar mijn mening - moeilijkste deel: de passage door de Parijse tunnels. Een etappe die al gevreesd werd door lopers van de Parijse marathon, maar ik had geen idee dat het 20 km parcours hier ook doorheen zou gaan, in de andere richting... Het is zwaar en je voelt je inmiddels behoorlijk moe, dus je passeert de borden die de 15e kilometer aangeven met de gedachte dat er nog vijf te gaan zijn. Het enige wat je nog hoeft te doen is de Pont Royal oversteken en omkeren op de kades aan de andere kant van de Seine: het laatste rechte stuk is hier, met de 18e kilometer net voorbij en nog maar twee te gaan voor de finishboog.
Op de 19e kilometer versnelde het peloton: er was nog maar één kilometer te gaan, dus het was tijd om alles te geven! De renners zullen dus op zoek gaan naar een beetje meer energie om de finish te bereiken en te proberen hun PR (persoonlijk record over de afstand, noot van de redactie) te verslaan voor degenen die het geluk hadden om de tijdritloterij te winnen. Met nog maar 100 meter te gaan, de eindsprint: dat was het, de 20 km van Parijs ligt achter ons, het is tijd voor verfrissingen (of souvenir selfies), en we krijgen onze medailles overhandigd. Mijn telefoon zoemt, de officiële tijd is gevalideerd: goed gedaan voor alle finishers van de dag!
Als jij ook wilt deelnemen aan deze emblematische race in Parijs, blijf dan op de hoogte want de inschrijving voor de 47e editie, in oktober 2025, gaat binnenkort van start!
