Als je de Richelieu-bibliotheek binnengaat, is het alsof je de drempel van de Franse geschiedenis overschrijdt. De oorsprong van deze bibliotheek gaat terug tot de 18e eeuw, toen het Palais Mazarin midden in Parijs troonde.
Sinds 1721 huisvestte dit paleis de Koninklijke Bibliotheek, die op haar beurt op instigatie van Abbé Bignon vijf afdelingen huisvestte (Handschriften, Prenten, Titels, Medailles en Prenten). De collecties werden ondergebracht in verschillende hotels (Hôtel de Nevers, Hôtel de Lambert) en verschillende galerieën (Galerie Neuve, Galerie Mazarine) die samen het Palais Mazarin vormden.
Onder Napoleon III realiseerde men zich dat de Koninklijke Bibliotheek nog meer ruimte nodig had, hoewel deze nu alle gebouwen in het Palais Mazarin in beslag nam - zelfs de Schatkist en de Beurs. Sinds de Napoleontische oorlogen huisvestten de bibliotheken van de stad, zoals de Bibliothèque Sainte-Geneviève, de vele boeken en werken van allerlei aard die op de vijand waren buitgemaakt.
Daarom werd besloten om de site van de Bibliothèque Royale uit te breiden en Henri Labrouste, de architect van de Bibliothèque Sainte-Geneviève, werd in 1854 gekozen om het werk uit te voeren. In het bestek stond dat hij het complex moest uitbreiden en moderniseren met behoud van de verschillende gebouwen van het Palais Mazarin.
In de jaren 1860 bouwde de architect de prachtige Salle Labrouste, waarin hij speelde met metaal, glas en aardewerk en een prachtig plafond creëerde geïnspireerd op Byzantijnse koepels; de centrale winkel met zijn prachtige metalen structuur verlicht door een zenithaal glazen dak ; en de Richelieu vleugel. Hij restaureert ook de Galerie Mazarine.
Het volstaat te zeggen dat de architect niet erg zijn best heeft gedaan om de originele gebouwen te behouden. Hij werd hoffelijk ontslagen en opgevolgd door een nieuwe architect: Jean Louis Pascal.
Van 1878 tot het einde van de 19e eeuw restaureerde Pascal de gevel, moderniseerde hij de de Cotte-vleugel, bouwde hij de leeszaal voor manuscripten en verfraaide hij deze met Louis XV-houtwerk dat hij had gered van hetHôtel de Nevers. Hij ontwierp ook de Salle Ovale, de op één na grootste zaal van de bibliotheek. Deze prachtige amfitheaterzaal van indrukwekkende afmetingen baadt in het licht door het glazen dak.
In 1912 verliet Jean-Louis Pascal het project en nam zijn assistent Alfred Recoura het over. Recoura was verantwoordelijk voor de inrichting van de Salle Ovale, het Cabinet des Médailles en een nieuwe Louis XV-salon. Hij voorzag de bibliotheek ook van verwarming en elektriciteit.
Zoals je kunt zien, is de Bibliotheek Richelieu door zoveel deskundige handen gegaan dat het een klein juweeltje van architectuur is dat je absoluut moet bezoeken! Bovendien heeft het in 2017 zijn deuren heropend na een aantal jaren van renovatie!
In de tweede helft van de 20e eeuw, toen de collecties bleven groeien, werd het onmogelijk om ze allemaal binnen de muren van de Bibliothèque Richelieu onder te brengen. Daarom werd besloten om ze over te brengen naar een gloednieuwe locatie: de Bibliothèque François Mitterrand!
