De zaal van Trois Baudets zit stampvol op woensdag 15 november 2023. Elisapie zou in de tweede helft van de avond optreden, net na Mesparrow en hun aanstekelijke elektropop.
Even voor 21.00 uur betreedtElisapie het podium van Les Trois Baudets voor haar allereerste Parijse optreden sinds de release van haar nieuwste opus, getiteld'Inuktitut'. Het album ligt sinds 15 september 2023 in de winkels en is een prachtig eerbetoon aan haar volk, de Inuit. Door een heel album in het Inuktitut, een van de belangrijkste dialecten van de Inuit, te zingen, laat Elisapie haar moedertaal en haar cultuur ook buiten de grenzen van het Inuit-gebied weerklinken. Een prachtige en fascinerende taal waar we te weinig van horen, maar die ons zoveel te vertellen en te leren heeft.
Afkomstig uit Salluit, een klein dorp van minder dan 1.500 zielen in Nunavik, heeft Elisapie voor haar 4e solo opus gekozen voor rock- en popklassiekers in het Inuktitut uit de jaren '60 en '70, "cruciale jaren " voor de Inuit, zo zal ze woensdagavond zeggen, maar ook voor belangrijke songs uit de jaren '80 en '90 die haar kindertijd en adolescentie in vervoering brachten.
Die avond, op het kleine podium van de Trois Baudets in Parijs, werd Elisapie omringd door haar drie muzikanten. Met haar haar in twee fijne vlechten die over haar schouders vielen, bracht de Inuk singer-songwriter een sublieme set van iets meer dan een uur, die zowel dynamisch als extreem ontroerend en ontroerend was.
Het zal niemand verbazen dat de zangeres haar show in het Inuktitut begon met een gracieuze vertolking van Blondie's 'Heart of Glass', hier omgedoopt tot 'Uummati Attanarsimat ', gevolgd door Cyndi Lauper's hit 'Time after Time ' ( 'Taimangalimaaq '). Twee versies die de toon zetten en laten zien hoe rijk de taal is. En tijdens dit concert in Parijs zal het Inuktitut in de schijnwerpers staan met 6 andere nummers van het laatste album van de artiest, waaronder de sublieme versie van Metallica's 'The Unforgiven' . Een gewaagde cover, maar zeker de mooiste van zijn laatste album. De rillingen lopen gegarandeerd over je rug alsElisapie "katajjaq " ten gehore brengt, de beroemde keelzang van de Inuit waarvan de haren op je armen overeind gaan staan!
De harten zijn al goed opgewarmd, maar Elisapie gaat door met nog een Inuktitut vertolking van Fleetwood Mac's hit "Dreams ", nadat ze de herinnering aan haar broer heeft opgehaald, die overleed toen ze nog maar 2 jaar oud was. De Inuk zangeres en activiste overstijgt deze bekende liedjes door er haar eigen unieke gevoeligheid aan toe te voegen. De bekende melodieën worden omgevormd tot droevigere, mooiere landschappen. Want deze liedjes, gezongen in het Inuktitut, zijn veel meer dan covers; ze zijn ook een manier om betrokken te raken via muziek. Elisapie wil spreken over haar volk, dat gewond is geraakt door decennia van gedwongen assimilatie. En de sedentarisatie waarvan zij het slachtoffer waren, laat onuitwisbare sporen na, zelfs vandaag nog.
Een ander emotioneel moment komt met het nummer "Qimatsilunga " ( "I Want To Break Free " van Queen). Niet zonder een traan te laten besloot Elisapie een eerbetoon te brengen aan haar overleden neef, waarbij ze halfslachtig zijn zelfmoord in herinnering bracht, een grote plaag onder jonge Inuit.
Maar dit unieke concert in Parijs was voor Elisapie ook een gelegenheid om een aantal van haar oude nummers van het zeer succesvolle album'The Ballad of the Runaway Girl' opnieuw te beluisteren. Dit waren onder andere de prachtige cover van 'Call of the Moose ' door de Canadese muzikant Willy Mitchell, 'Una ', een ontroerend liefdesliedje geschreven door Elisapie voor haar biologische moeder, en het levendige 'Wolves Don't Live By The Rules ', van de getalenteerde Willie Thrasher, het huiverende 'Quanniuguma ', gesublimeerd door de keelzang van de zangeres, en het innemende 'Arnaq ', een eerbetoon aan vrouwen dat de hele Trois Baudets op de been bracht.
En laten we 'Moi, Elsie ' niet vergeten, een prachtig nummer uit 2009, geschreven door Richard Desjardins, met muziek gecomponeerd door Pierre Lapointe.
Elisapie's set, die al aangrijpend en krachtig was, eindigt met een ongelooflijke en gedenkwaardige cover van Pink Floyd's 'Wish You Were Here ', hier getiteld 'Qaisimalaurittuq ', en a capella gezongen. De drie muzikanten en Elisapie, verzameld rond één microfoon, wisten het publiek in de Parijse zaal echt te ontroeren. Alsof ze wilde rouwen om de vele Inuit die de afgelopen decennia zijn gestorven, bracht Elisapie tranen in onze ogen en herinnerde ze ons eraan hoezeer muziek mensen samen kan brengen en hun harten kan verwarmen.
Wat begon als een lokaal muziekproject is uitgegroeid tot een volwaardig album, waarmee Elisapie op pad gaat door Quebec en Frankrijk, met de vastberadenheid en trots om zoveel mogelijk mensen het Inuktitut te laten ontdekken. Dus daarvoor, Nakurmiik Elisapie!
Voor degenen die er niet bij kunnen zijn, Elisapie komt volgend voorjaar terug naar Parijs. Deze keer staat ze in het Café de la Danse op 2 april 2024.
Setlist
Plaats
Les trois baudets
64 boulevard de Clichy
75018 Paris 18
Officiële site
www.elisapie.com
