In een band zijn scheidingen en vertrekken niet ongewoon. Toen Geike Arnaert in 2008 aankondigde dat ze Hooverphonic ging verlaten, na 10 geweldige jaren te hebben samengewerkt metAlex Callier en Raymond Geerts, was het nieuws niet makkelijk te verteren voor de fans. Het moet gezegd worden dat de zangeres en muzikante meewerkte aan enkele van de beroemdste albums die Hooverphonic produceerde. Deze omvatten'Blue Wonder Power Milk' en'The Magnificent Tree', evenals'Hooverphonic Presents Jackie Cane'.
Een tijdlang vervangen door Noémie Wolfs, besloot Geike Arnaert uiteindelijk om in 2020 terug te keren en samen met haar bandleden opnieuw de weg op te gaan om het opus'Hidden Stories' te verdedigen. Dit voorjaar keert de Belgische triphopband, die een van de sterren van de late jaren 90 en vroege jaren 2000 was, terug met een nieuw opus getiteld'Fake is the new dope'. Het is een kans voor Hooverphonic om opnieuw het podium op te gaan, tot groot genoegen van onze oren. Op donderdag 28 maart 2024 was de band in Parijs voor eenuitverkochteshow in hetAlhambra.
Om 20.40 uur betrad Hooverphonic het podium met een verrassend strijkkwartet (violen, altviool en cello) om de show nog intenser en ontroerender te maken. En de emotie was donderdagavond zeker aanwezig in hetAlhambra.
Er zaten maar weinig jonge mensen in het publiek. Het grootste deel van de pit en de eerste verdieping van het Alhambra waren gevuld met grijsharige hoofden. Op het podium zijn Geike Arnaert, Alex Callier en Raymond Geerts, omringd door een gitarist, een drummer en een toetsenist, ook wat ouder geworden. Maar niet hun liedjes, die de tand des tijds met gemak lijken te hebben doorstaan. Hooverphonic is met zijn tijd meegegaan, van trip-hop naar meer akoestisch en dan weer meer pop.
Die avond in het Alhambra stond Geike Arnaert in het middelpunt van de belangstelling. Gekleed in een zwart pak, wit overhemd en hoge hoed betrad de zanger onder daverend applaus het podium. De band begon hun show met "Cheek to Cheek ", ondersteund door een cabareteske set.
Geike Arnaert liet snel haar jasje zakken en vervolgde de set, waarbij nieuwe nummers zoals het aanstekelijke "Don't Think " en het verrassende "Por Favor " werden afgewisseld met oude hits. De band leefde zich zelfs uit in een coverversie van een coverversie: het beroemde nummer 'Le Temps qui court', herzien en gecorrigeerd door Alain Chamfort, zelf bewerkt van Barry Manilow en Adrienne Anderson's nummer 'Could It Be Magic ' uit 1973. Het is een moeilijke uitdaging voor Hooverphonic, maar wel een die ze aankunnen!
De emotie bereikt een hoogtepunt als Hooverphonic vervolgt met drie belangrijke nummers uit hun discografie, te beginnen met 'Eden ', het mooiste nummer van de band volgens de vader van Alex Callier. De muzikale reis naar het verleden gaat verder met het sublieme 'Vinegar & Salt', hier gepresenteerd in een weelderig gereduceerde versie (keyboard en zang) waarin je alle kwetsbaarheid en schoonheid van Geike's stem kunt voelen. Voor ons zeker het mooiste muzikale moment van de avond. Tot slot volgde Hooverphonic met het prachtige 'Jackie Cane ', een ander hoogtepunt van'The Magnificent Tree'.
Toen het concert ten einde liep, besloot de band aan alle verwachtingen van het publiek te voldoen met een vertolking van de tijdloze klassieker 'Mad About You '. Het is een klassieker in het genre, die zelfs 25 jaar na de release nog steeds sterk is.
Tussen de nummers door hield Geike Arnaert zich op de achtergrond, terwijlAlex Callier nooit aarzelde om het woord te nemen (soms misschien iets te lang) om te praten over de verjaardagen van hun verschillende albums, de film "C'est arrivé près de chez vous ", zijn depressie, of zelfs om een grapje te maken over het feit dat zijn naam dicht bij het woord "escalier " ligt. Het publiek lachte hardop.
Uitwisselingen met het publiek, in dit geval een Spanjaard en een Amerikaan in het publiek, zijn ook niet ongewoon. Kortom, dit is een toegankelijke band die graag in contact komt en een praatje maakt met hun fans. Niet voor niets zullen de leden vanHooverphonic het publiek aan het einde van de show ontmoeten om een paar exemplaren van hun nieuwe album te signeren.
Om hun fans tevreden te stellen, aarzelde Hooverphonic niet om twee toegiften te geven, gekenmerkt door een nieuwe, zeer gouden outfit voor Geike, die schitterde met een briljante vertolking van de hit 'Sometimes '. En het was met 'Fake Is the New Dope ', het openingsnummer van het nieuwe opus, dat Hooverphonic ervoor koos om deze zeer fijne set, die ongeveer 1 uur en 30 minuten duurde, af te sluiten tussen weelderigheid en sensatie.
Plaats
Alhambra
21, Rue Yves Toudic
75010 Paris 10
Officiële site
hooverphonic.com
