We wczesnych godzinach rannych 13 sierpnia 1863 roku Eugène Delacroix zmarł przy rue de Furstemberg 6, w mieszkaniu, do którego przeprowadził się w 1857 roku, mając za towarzystwo jedynie swoją gosposię, Jenny Le Guillou.
Eugène Delacroix przybył do Paryża po szczęśliwym dzieciństwie spędzonym z ojcem, który był ministrem spraw zagranicznych, a później ambasadorem w Holandii, i matką, córką wielkiego stolarza w służbie króla Ludwika XV. Eugène Delacroix przeprowadził się z matką na rue de l'Université i uczęszczał do Lycée Impérial - obecnie Lycée Louis-le-Grand. Będąc już pasjonatem rysunku, w 1815 roku wstąpił do pracowni malarza Pierre'a-Narcisse'a Guérina, jednej z wiodących pracowni artystów w Paryżu, przy wsparciu swojego wuja, malarza Henri-François Riesenera .
Eugène Delacroix miał zaledwie dwadzieścia lat, gdy wystawił swoje pierwsze duże prace na Salonie: Dante i Wergiliusz w podziemiach w 1822 roku, Scena z rzezi w Scio w 1824 roku i Śmierć Sardanapalusa w 1927 roku. Szybko zauważony przez krytyków, został sklasyfikowany jako malarz romantyczny i stał się jednym z liderów nowego pokolenia artystów, zainspirowanych dziełami Rafaela, Michała Anioła i Rubensa, ale napędzanych chęcią obalenia akademickich zasad.
Jeden z jego najsłynniejszych i najbardziej mistrzowskich obrazów, Wolność prowadząca lud, zainspirowany paryskim powstaniem z lipca 1830 roku, był wystawiany w Musée du Luxembourg, a następnie naWystawie Powszechnej w 1855 roku, zanim został nabyty przez Musée du Louvre w 1874 roku.
Przez całe życie Eugène Delacroix tworzył monumentalne dekoracje dla różnych paryskich budynków, głównie religijnych: Chrystus w Ogrodzie Oliwnym (1826) dla kościoła Saint-Paul Saint-Louis, Pieta dla kościoła Saint-Denys-du-Saint-Sacrement, dekoracje dla Salon du Roi w Palais Bourbon w 1834 roku, sufit Chambre des Députés w 1837 roku i dekoracje dla biblioteki Pałacu Luksemb urskiego w 1845 roku.
Zaprojektował również sufit dla Galerie d'Apollon w Musée du Louvre w 1850 roku, wystrój Kaplicy Świętych Aniołów w kościele Saint-Sulpice w 1849 roku, dla którego stworzył sufit i dwa duże malowidła ścienne, La Lutte de Jacob avec l'Ange i Héliodore chassé du temple, a także malowidła dekoracyjne dla Salon de la Paix wHôtel de Ville w 1854 roku, które niestety zostały zniszczone w 1871 roku, kiedy Hôtel de Ville spłonął podczas Komuny Paryskiej.
Eugène Delacroix zajmował kolejno dziesięć domów i sześć pracowni w Paryżu, a 13 sierpnia 1863 roku zmarł przy 6 rue de Furstemberg. To legendarne miejsce, z zielonym ogrodem, stało się Musée Delacroix w 1932 roku.
Miejsce
Muzeum Narodowe Eugène Delacroix
6 Rue de Furstenberg
75006 Paris 6
Dostęp
Stacja metra linii 10 "Mabillon"
Więcej informacji
Portret Eugène'a Delacroix autorstwa Pierre'a Petita. Muzeum Carnavalet
