Jean-Paul Belmondo'nun ölümünden sonra 1960'lı ve 1970'li yılların Fransız aksiyon ve suç filmlerinin son temsilcisiydi. Alain Delon 18 Ağustos 2024'te 88 yaşında öldü."Alain Fabien, Anouchka, Anthony ve (köpeği) Loubo babalarının ölümünü duyurmaktan derin üzüntü duyuyorlar. Douchy'deki evinde, üç çocuğu ve ailesiyle birlikte huzur içinde hayata veda etti. (...) Ailesi, bu son derece acı verici yas döneminde babalarının mahremiyetine saygı göstermenizi rica ediyor", şeklinde bir basın açıklaması yaptı.
Onunla birlikte Fransız sinemasının koca bir kuşağı da aramızdan ayrıldı ve biz onun yasını tutuyoruz. Fransızlar tarafından çok sevilen aktör, Fransa ve İtalya'da bazıları son derece popüler olan yüzlerce rolde oynamasıyla tanınıyordu: Plein Soleil, Rocco et ses Frères, Le Samouraï, La Piscine, Le Clan des Siciliens, Borsalino, Monsieur Klein ve diğerleri.
Alain Delon 8 Kasım 1935'te Sceaux'da doğdu. İlk oyunculuk deneyimini 14 yaşında yaşadı, komedyen olarak değil. Bu incelikte birçok kez ısrar etti: "Kariyerimin oyunculukla hiçbir ilgisi yok. Oyunculuk bir meslektir. Belmondo ile Delon arasındaki temel fark budur - ve bu konuda aşağılayıcı bir şey yok. Ben bir aktörüm, Jean-Paul ise bir aktör. Bir aktör oynar, yıllarını öğrenmeye harcar, oysa bir aktör yaşar. Ben her zaman rollerimi yaşadım. Hiç rol yapmadım. Aktör bir kazadır. Ben bir kazayım. Hayatım bir kaza. Kariyerim bir kaza.
İlk başarılarını 1950'lerde elde etti ve 1960 yılında René Clément'in Plein Soleil filmi sayesinde ulusal bir yıldız haline geldi. Bunu, hem Fransa'da hem de İtalya'da sayısız başarı izledi ve ünlü film yapımcılarının sevgilisi haline geldi. Kariyerine kendisiyle aynı dönemde başlayan ve Borsalino filminde yeniden bir araya gelmeden önce yılın en büyük hitleri için yarıştığı, hayat boyu rakibi olan Jean-Paul Belmondo ile sık sık karşılaştırılır.
Uzun yıllar boyunca sinema ve tiyatro arasında gidip geldikten sonra 2011 yılında Un Mari de Trop adlı TV filmiyle mesleğine veda etti. Ardından, 2019 'da Cannes Festivali'nde verilen onursal Altın Palmiye de dahil olmak üzere anma törenlerinin zamanı geldi. En azından Fransız sinema tarihindeki eşsiz bir kariyeri kutlamak için gereken buydu. Bunun gibi bir ikincisinin olmayacağı kesin...
