Hun namen zijn Croix-Rouge, Saint-Martin of Arsenal. Wat hebben ze gemeen? Het zijn spookstations. Parijs telt een dozijn verlaten ondergrondse stations die nooit worden gebruikt door forenzen. De bekendste? Het station Porte des Lilas, dat vaak wordt gebruikt voor filmopnames of reclame.
Maar er zijn verschillende andere, minder bekende spookstations verspreid over de hoofdstad. Of ze nu in gebruik waren en vervolgens gesloten wegens gebrek aan gebruik, of gebouwd maar nooit geopend voor passagiers, of verplaatst, we nemen een kijkje bij de ongeveer tien spookstations in Parijs.
Onder de spookstations bevinden zich de stations die in september 1939 werden gesloten, aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. "Opde dag van de mobilisatie werden 173 van de 332 stations die op dat moment bestonden buiten gebruik gesteld vanwege een gebrek aan personeel. Het netwerk kromp van 159 naar 93 kilometer," legde Philippe Ventejol, hoofd netwerkontwikkeling bij de RATP, uit in Le Point in 2012. Door een gebrek aan passagiers of door veranderingen aan het RATP-netwerk jaren later, zijn verschillende van deze stations nooit heropend voor passagiers.
Dit geldt met name voor het station Croix-Rouge (lijn 10). Het ligt tussen de stations van Mabillon en Sèvres-Babylone en was het eerste eindpunt van lijn 10 in 1923. Ondanks de sluiting werd het station Croix-Rouge nog steeds gebruikt voor reclame en filmopnames, waaronder een video voor Étienne Daho. In 2019 is het station Croix-Rouge weer in het nieuws met een herontwikkelingsproject. Na een projectoproep van de stad Parijs had het station kunnen worden omgebouwd tot restaurant. Helaas heeft het restaurant, Terminus genaamd, door een aantal technische problemen nooit het levenslicht gezien.
Ook kort voor de Tweede Wereldoorlog werd het station Champ de Mars (lijn 8) gesloten, omdat het te dicht bij het station La Motte-Picquet - Grenelle lag, dat al door drie lijnen werd bediend (6, 8 en 10). Het Champ de Mars station, geopend in 1913, werd beschouwd als weinig gebruikt en dus onrendabel en werd in september 1939 voorgoed gesloten.
Station Saint-Martin (lijnen 8 en 9) was ook een van de stations die voor de Tweede Wereldoorlog in gebruik waren en uiteindelijk gesloten werden. Dit voormalige station, gelegen op de lijnen 8 en 9 tussen de stations Straatsburg Saint-Denis en République, verwelkomde reizigers tussen 1932 en 1939. Het station Saint-Martin werd ook te dicht bij het naburige station Straatsburg - Saint-Denis gevonden en werd uiteindelijk gesloten. Maar dankzij de ondergrondse gang van 440 m² werd het station ook gebruikt voor reclamedoeleinden. In 2010, tijdens de traditionele Nuit Blanche, heropende het station zelfs uitzonderlijk haar deuren om een creatie van de École nationale supérieure des arts décoratifs (ENSAD) te presenteren.
Arsenal station (lijn 5), geopend in 1906, werd ook gedwongen om haar perrons te sluiten voor passagiers aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het station Arsenal ligt tussen de stations Bastille en quai de la Rapée, boven de tunnels van de lijnen A en D, en komt voor in de film"La Grosse Caisse"(1965) met Bourvil in de hoofdrol.
Het station Martin Nadaud is een ander metrostation dat werd geopend maar uiteindelijk werd gesloten. Dit station ligt in het 20e arrondissement van Parijs en was het voormalige eindpunt van lijn 3 tussen 1905 en 1921. In 1969, toen het station Gambetta werd verbouwd, ging het station Martin Nadaud erin op en ontving het voorgoed geen reizigers meer. In 1971 werd het zelfs een corridor van het station Gambetta.
Twee open stations hebben dode perrons, d.w.z. perrons die niet toegankelijk zijn voor het publiek: het station Invalides (lijn 8) bestaat nog steeds. Een deel van het perron richting Balard is echter niet toegankelijk voor het publiek.
Nog een spookstation op een dood perron? Station Porte des Lilas. Het station Porte des Lilas (lijnen 3 bis en 11) werd geopend op 27 november 1921 als eindpunt van lijn 3 vanaf Porte de Champerret en reed tot 1939 met een pendelbus Pré-Saint-Gervais - Porte des Lilas. Vandaag de dag is Porte des Lilas waarschijnlijk het bekendste spookstation. Het dode perron van het station is sinds enkele jaren de locatie van talrijke filmopnames ("Ronin","Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain","Les Femmes de l'ombre", enz.).
La Station cinéma: wanneer RATP en de 7e kunst elkaar ontmoeten in Porte des Lilas
Dit spookachtige station aan de Porte des Lilas in Parijs zou een plaatsje kunnen krijgen op het filmfestival van Cannes: talloze films, reclames en videoclips zijn hier opgenomen, op een steenworp afstand van de metropassagiers. Ontdek het Cinema Station, de meest mysterieuze en magische plek van RATP. [Lees verder]
Ooit gehoord van station Haxo? Geen wonder, deze is nooit geopend! Gelegen onder de Boulevard Sérurier in het 19e arrondissement van Parijs, op het verbindingsspoor tussen de lijnen 3 bis, bij het station Porte des Lilas, en 7 bis, bij het station Place des Fêtes, zal het station Haxo nooit het daglicht zien. Hoewel de externe toegangen nooit zijn gebouwd, is het station Haxo heel echt. Je kunt het bezoeken tijdens de Open Monumentendagen, via de vereniging ADEMAS.
Net als het station Haxo heeft het station Porte Molitor (lijnen 9 en 10) nog nooit een passagier gezien. Dit spookstation - gelegen in het 16e arrondissement van Parijs - werd gebouwd in 1923 en was bedoeld om op wedstrijdavonden het Parc des Princes-stadion te bedienen. Het wordt nu gebruikt als zijlijn voor treinen op lijnen 9 en 10.
Wie is er nog nooit in- of uitgestapt op station Gare du Nord (lijnen 4 en 5)? Een van de drukste stations van de hoofdstad is verplaatst. Het spookstation is het voormalige eindpunt van de lus van de oude lijn 5.
Sommigen van jullie weten dit misschien niet, maar het station Porte Maillot was het eerste eindpunt van lijn 1, geopend in 1900. Destijds was het gebouwd in een lus op hetzelfde niveau als de Petite Ceinture-lijn. Het gevolg? Het was onmogelijk om de lijn te verlengen. Dus werd er in 1936 een nieuw, dieper station gebouwd om de lijn te verlengen naar Pont de Neuilly. Het station Porte Maillot werd daarom verplaatst, maar de perrons bleven behouden.
Vandaag de dag staan deze spookstations niet op de kaarten van de RATP en zijn ze ontoegankelijk. Toch fascineren ze veel Parijzenaars, die nieuwsgierig zijn naar deze verborgen, niet meer gebruikte plekken.
Parijse metrostations verbergen een aantal verrassende kenmerken die je nooit zou vermoeden als je de trein neemt. Ontdek welk metrostation het hoogst, het diepst en het minst bezocht is! [Lees verder]
La Station cinéma: wanneer RATP en de 7e kunst elkaar ontmoeten in Porte des Lilas
De meest verbazingwekkende metrostations in Parijs: de hoogste, de diepste...
