De overstromingen van de Seine in Parijs - wat was het ergste? Terug in beeld

Weet jij wat de ergste overstroming in Parijs was? Een terugblik op de overstroming van januari 1910, een historische gebeurtenis die zijn sporen naliet in de hoofdstad.

Wist je dat de overstroming van de Seine in januari 1910 wordt beschouwd als een van de meest catastrofale in de geschiedenis van Parijs? Deze gebeurtenis, die vaak de honderdjarige overstroming wordt genoemd, zette niet alleen de halve stad onder water, maar drukte ook een onuitwisbare stempel op de Parijse geschiedenis. Laten we ons verdiepen in de geschiedenis van deze gedenkwaardige overstroming.

De overstroming begon op20 januari 1910. In die tijd was Parijs de grootste haven van Frankrijk, met Marseille en Le Havre als grootste havens. Deze periode werd gekenmerkt door een versnelde modernisering, met de uitbreiding van de elektrificatie, de ontwikkeling van de metro en de opkomst van motorvoertuigen, die symbool stonden voor een stad in volle transformatie sinds het einde van het Tweede Keizerrijk. Ondanks een grote overstroming van de Seine in 1876 maakte de bevolking zich geen zorgen en het vertrouwen in de technologische vooruitgang en de gemoderniseerde infrastructuur van de stad zorgden ervoor dat men zich weinig zorgen maakte over een mogelijke nieuwe grote overstroming, die voorbarig werd geacht.

Die winter werd echter gekenmerkt door bijzonder ongunstige weersomstandigheden, met hevige regenval en koude temperaturen, waardoor de bevroren grond ondoordringbaar werd. Daardoor sijpelde het water niet in de grond, maar stroomde het van het oppervlak af, waardoor het waterpeil nog verder steeg. Er zijn verschillende redenen voor deze uitzonderlijke overstroming. Het stroomgebied van de Seine, dat een groot deel van het noordoosten van Frankrijk beslaat, werd bijzonder getroffen door de hevige regenval. Bovendien verergerde de geografische ligging van Parijs, in een soort bekken, de omvang van de overstromingen. De stedelijke ontwikkeling en de verdichting van het rioolnetwerk droegen bij aan de snelle verspreiding van het water over de stad.

Toen de Parijzenaars die dag wakker werden door de kou en de regen, ontdekten ze dat de zoeaaf op de Pont de l'Alma tot aan zijn voeten onder water stond, een waarschuwingssignaal voor de naderende crisis. De scheepvaart op de Seine werd al snel verboden, een waarschuwing voor de ernst van de situatie.

De rivieren Yonne, Loing, Grand Morin en Marne, gezwollen door onophoudelijke regenval, goten hun woeste water in de Seine, waardoor het waterpeil ongekend steeg. Op 26 januari bereikte het waterpeil bijna 7,51 meter, waardoor de kades onder water kwamen te staan en monumenten zoals het Gare Saint-Lazare en de Boulevard Haussmann in watervlakten veranderden. Het hoogtepunt van de overstromingen kwam op 28 januari, toen het waterpeil steeg tot 8,62 meter, waardoor het dagelijks leven van de Parijzenaars, die per boot door de stad moesten varen, radicaal veranderde.

Hoewel het de volgende dag ophield met regenen en de Seine zich begon terug te trekken, waren de gevolgen desastreus: 40 kilometer stadswegen kwamen onder water te staan, waardoor 12 arrondissementen en 200.000 gebouwen werden getroffen. Veel monumenten, waaronder het Paleis van Justitie en zijn kostbare archieven, werden verzwolgen. De materiële schade bedroeg meer dan 400 miljoen goudfrank, of ongeveer 1,6 miljard euro vandaag. Er waren enorme inspanningen nodig om de beschadigde structuren te herstellen en te versterken. Deze gebeurtenis had een grote invloed op de samenleving en domineerde tot 1913 de gesprekken en de ansichtkaartenmarkt in Frankrijk. Hieronder, het Gare d'Orsay en de Jardin d'Acclimatation onder water.

De overstroming nam geleidelijk af na 30 januari, maar het duurde tot 15 maart voordat de Seine zijn normale loop terugkreeg en het leven zijn gewone ritme hervatte. Deze natuurramp eiste een zware tol: bijna 1,5 miljard euro schade, 5 slachtoffers en het tragische verlies van een giraffe in de Jardin des Plantes, die stierf aan longontsteking, om nog maar te zwijgen van de impact op de volksgezondheid, met gevallen van tyfus en roodvonk. Deze trieste episode benadrukt de kwetsbaarheid van Parijs, ondanks haar status als grote havenstad in volle modernisering.

De overstroming bracht ook de kwetsbaarheid van de Parijse infrastructuur aan het licht. De recent gemoderniseerde rioleringssystemen werden overweldigd door de toevloed van water, wat bijdroeg aan de snelle verspreiding van de overstroming. Bovendien zorgde de sluiting van de Société urbaine d'air comprimé ervoor dat openbare klokken en liften buiten werking waren, wat de chaos nog groter maakte.

De economische gevolgen waren verwoestend. Vooral boekhandelaren en uitgevers betaalden een zware prijs: ze raakten hele boekenvoorraden kwijt. De recessie, die enkele weken duurde, liet een desolaat landschap achter, met modderige straten, beschadigde gebouwen en een economie die opnieuw moest worden opgebouwd. Hele wijken kwamen onder water te staan, vitale infrastructuur werd beschadigd en de lokale economie werd zwaar getroffen. Beelden uit die tijd tonen parlementsleden die in boten naar de Nationale Vergadering reizen en de Zouave op de Pont de l'Alma, een iconisch herkenningspunt van Parijs dat overstroomt, met zijn schouders onder water. De scheepvaart op de Seine werd onderbroken, grote fabrieken werden stilgelegd en het stijgende water bracht essentiële diensten zoals openbare klokken en liften tot stilstand, wat de chaos nog verergerde.

Deze historische overstroming was ook de aanleiding voor opmerkelijkedaden van solidariteit. Organisaties zoals het Rode Kruis, de Franse Vrouwenliga en zelfs de Camelots du Roi schoten de getroffenen te hulp door gaarkeukens, voedsel, kolen en kleding uit te delen.

Ondanks de aanzienlijke schade was de overstroming van 1910 niet bijzonder dodelijk. Het liet echter wel een zware economische tol achter en een onuitwisbare herinnering in de hoofden van de Parijzenaars. Deze honderdjarige overstroming blijft een bewijs van de kracht van de natuur tegenover de vooruitgang van de mens en een herinnering aan de noodzaak om vooruit te plannen en je voor te bereiden op dergelijke gebeurtenissen. De Seine overstroomt vandaag de dag nog regelmatig.

Het verhaal van de zoeaaf op de Pont de l'Alma, het standbeeld dat wordt gebruikt om het hoogwaterpeil in de Seine te meten
Heb je wel eens gehoord van de Zouave, het mythische standbeeld op de Pont de l'Alma dat wordt gebruikt om het peil van de Seine te meten tijdens grote overstromingen in Parijs? [Lees verder]

Wist je dat? De Fontaine de Mars, ook bekend als de Fontaine du Gros-Caillou, getuigt van de overstroming van 1910.
Ontdek de Fontaine de Mars, een neoklassieke parel in het 7e arrondissement van Parijs. Deze tussen 1806 en 1809 gebouwde fontein, die getuigt van de overstroming van 1910, is een mijlpaal in de Parijse geschiedenis. [Lees verder]

Overstromingen: drie departementen in Île-de-France op geel alarm
Na de hevige regenval van de afgelopen dagen zijn drie departementen in de regio Parijs op maandag 9 december 2024 op geel hoogwateralarm gezet. We bekijken de details van deze voorspellingen voor de regio Ile-de-France. [Lees verder]

Wist je dat? Wat was de koudste winter in Parijs?
Waarom duik je niet in de wintergeschiedenis van Parijs? Ontdek welke winter zijn stempel heeft gedrukt op de hoofdstad met zijn extreme kou en de gevolgen daarvan. Wat was de ergste winter in Parijs? Wij vertellen je... [Lees verder]

Parijs: herontdek de beelden van de laatste keer dat de Seine bevroor
Tegenwoordig is het moeilijk voor te stellen dat de rivier die de hoofdstad doorkruist bevroren is na dagen van bittere kou. Maar de laatste keer dat de Seine bedekt was met ijs was in 1956! Bekijk de foto's. [Lees verder]