In de creatieve opwinding van het begin van de 20e eeuw voorzag Jules Lavirotte Parijs van een voorbeeld van gedurfde, innovatieve architectuur. Zijn Immeuble Lavirotte, gelegen aan 29 avenue Rapp, is een van de Art Nouveau juweeltjes van de hoofdstad, een vervlogen tijdperk (1890-1910) waarvan de glans voortleeft in creaties zoals het Castel Béranger en natuurlijk het gebouw in kwestie. In 1901 kende de stad Parijs dit gebouw de prijs voor de mooiste gevel toe, als erkenning voor de gedurfde mix van vormen en materialen.
Op een steenworp afstand van de Eiffeltoren en de Champ de Mars valt de gevel van hetImmeuble Lavirotte op door zijn rijke versiering en overvloed aan details. Je wordt al snel getroffen door de opzettelijke asymmetrie en harmonie van de planten- en dierenornamenten, die samensmelten met de vrije rondingen die typisch zijn voorArt Nouveau.
Voor deze gevel deed Jules Lavirotte opnieuw een beroep op zijn favoriete keramist Alexandre Bigot. De handtekening van Bigot is te vinden in het gevlamde steengoed hoog boven de ramen op de begane grond.
Ken je de sappige anekdote over hetImmeuble Lavirotte? Tussen de vele ornamenten op de gevel valt vooral de hoofddeur op. Dit meesterwerk van smeedijzer en gebeiteld hout wordt omlijst door prachtige gebeeldhouwde stenen bas-reliëfs. Ze laten klimmend gebladerte zien dat leidt naar een zacht vrouwelijk gezicht, de belichaming van de natuur. Als je goed naar deze deur kijkt, kun je de fallische vorm niet missen, die volgens sommige geruchten een opzettelijke bedoeling van de architect was om coïtus bij de ingang van het gebouw te symboliseren. Toen de gevel in 1901 klaar was, veroorzaakte dit gedurfde artistieke ontwerp een schandaal in Parijs! Deze anekdote voegt een laag mysterie en uitbundigheid toe aan hetLavirotte-gebouw en nodigt bewonderaars vanArt Nouveau uit om met geamuseerde nieuwsgierigheid de subtiele toespelingen en expressieve vrijheid van Jules Lavirotte's architectuur te verkennen.
Deze artistieke durf bleef niet beperkt tot één enkel gebouw. Lavirotte drukte zijn stempel iets verderop, op Square Rapp, met een ander gebouw dat net zo boeiend is, maar minder overvol, waardoor een visuele ervaring wordt voltooid die zowel aantrekt als in vraag stelt.
Om de ervaring uit te breiden, ga je naar het 8e arrondissement om een ander wapenfeit van Jules Lavirotte te bewonderen: het Céramic Hôtel. In opdracht van Amélie Russeil, een vriendin van de vrouw van de architect, om haar etablissement te onderscheiden, creëerde Lavirotte een opmerkelijke gevel die doet denken aan Gaudi's durf in Barcelona. Met deze gevel, vol keramiek en gedetailleerde beeldhouwwerken, won hij in 1905 de Parijse gevelwedstrijd. Tussen hetImmeuble Lavirotte en het Céramic Hôtel passeren we een levend verslag vande Art Nouveau in Parijs, dat Lavirotte 's grenzeloze innovatie en verbeelding in de stedelijke architectuur onthult.
Jules Lavirotte's min of meer verborgen toespelingen verrijken de ontdekkingstocht en voegen narratieve diepte toe aanArt Nouveau, een stijl waarin de verbeelding tot leven komt en uitnodigt tot reflectie. Vandaag de dag is het gebouw een must-see op elke architecturale tour in Parijs, als getuige van een tijdperk waarin architectuur steen oversteeg om de kijker te raken in het hart van haar esthetiek.
Om dit architectonische juweel te ontdekken gaat u naar 29, avenue Rapp, 75007. Het metrostation École Militaire (lijn 8) brengt u naar de poorten van deze reis door de tijd, waarde Art Nouveau haar diepste essentie en meest verleidelijke durf onthult.
