Een van de mooiste klokken in Parijs is die in het voormalige gebouw van het dagblad Le Temps. Als je vanaf de rue des Italiens omhoog kijkt, zul je versteld staan van de schoonheid ervan. Dit gebouw, dat in 1911 werd gebouwd voor het tijdschrift Le Temps, moest wel een mooie klok hebben. Dit is het verhaal.
Het voormalige tijdschrift Le Temps in Parijs heeft een rijke geschiedenis. De krant werd in 1861 opgericht door Auguste Nefftzer en werd geïnspireerd door het Engelse model The Times om een belangrijke gematigde en liberale publicatie te worden met een internationale kijk. Hoewel het drie keer zoveel verkocht als de populaire dagbladen, werd het de volgende ochtend een onvervangbare bron voor zijn Parijse en provinciale collega's.
Volgens Wikipedia had het een groot publiek onder de politieke, economische en intellectuele elites van Frankrijk en werd het beschouwd als een referentie voor internationale gebeurtenissen.
Met zijn grote, sobere formaat, zonder illustraties of koppen, vestigde Le Temps zich als een serieuze en onpartijdige stem in het Franse medialandschap. De analyses werden erkend om hun nauwkeurigheid en onpartijdigheid en het was vaak de semi-officiële spreekbuis van de Franse diplomatie in het buitenland. In de binnenlandse politiek beweerde de krant "republikeins recht te spreken" en was een fervent tegenstander van het Tweede Keizerrijk en zijn riskante buitenlandse beleid.
Le Temps kende in zijn geschiedenis ups en downs. Na de nederlaag en het verlies van de Elzas in 1871 droeg Nefftzer de leiding van de krant over aan Adrien Hébrard, die de invloed van de krant consolideerde en er het referentieorgaan van de Derde Republiek van maakte. Tussen de oorlogen nam de oplage van de krant toe, maar de diplomatieke standpunten van de krant versmolten met die van Groot-Brittannië. Na de nederlaag van Frankrijk in 1940 schaarde Le Temps zich achter de Vichy-regering.
Na de bevrijding betreurde een groot deel van de publieke opinie echter de afwezigheid van een serieuze en onpartijdige krant in de nieuwe pers. Om dit goed te maken werd in december 1944 Le Monde opgericht, onder leiding van Hubert Beuve-Méry. De nieuwe redactie bracht journalisten van de oude Temps en jonge verzetsstrijders samen en betrok een pand in de rue des Italiens.
De lokalen van het voormalige gebouw van het tijdschrift Le Temps in Parijs stonden bekend om hun elegantie en prestige. Ze werden in 1911 speciaal voor de krant gebouwd in Art Nouveau-stijl, met smeedijzeren balkons en decoratieve glas-in-loodramen. Het gebouw was ook voorzien van centrale verwarming en twee moderne liften.
Le Temps was ook de locatie voor belangrijke ontmoetingen tussen politieke, intellectuele en culturele figuren uit die tijd. Volgens Wikipedia bezochten figuren als Georges Clemenceau, Émile Zola, Jean Jaurès en André Gide de kantoren van de krant om interviews te geven en ideeën uit te wisselen met journalisten.
De kantoren van Le Temps waren echter ook het toneel van donkere momenten in de Franse geschiedenis. In 1940, na de nederlaag van Frankrijk door Duitsland, werd Le Temps gedwongen Parijs te verlaten en zich terug te trekken in Lyon, om uiteindelijk in 1942 te stoppen met publiceren. Tijdens de bezetting werd het pand aan de rue des Italiens bezet door Duitse troepen, die de persen van de krant gebruikten om hun eigen propaganda te drukken.
Na de bevrijding werd het pand overgenomen door de nieuwe redactie van Le Monde. Toen Hubert Beuve-Méry en zijn team in 1944 hun intrek namen in dit pand, erfden ze een plek met een rijke geschiedenis die symbool stond voor zowel de erfenis van de 'grote pers' als die van de kleine pers van hoge kwaliteit. Het gebouw, met zijn imposante Haussmann-gevel en monumentale klok, is een symbool geworden van de Franse pers en zijn belangrijke rol in het politieke en culturele leven van het land.
Hoewel het pand nu een andere bestemming heeft gekregen, blijft het een belangrijke plek in de geschiedenis van de Franse pers en getuigt het van de belangrijkste politieke en culturele ontwikkelingen in Frankrijk in de afgelopen eeuwen.
Datums en tijdschema's
Van 1 januari 2023 Bij 31 december 2027
Plaats
Voormalig gebouw Le Temps in Parijs
5 Rue des Italiens
75009 Paris 9
prijzen
Vrij
Aanbevolen leeftijd
Voor iedereen
