Na ulicach Paryża fasada Au Planteur, przy 10 rue des Petits-Carreaux, pozostaje kontrowersyjnym tematem. Ten ceramiczny obraz, wpisany na listę zabytków od 23 maja 1984 r., pochodzi z 1890 r. i przedstawia czarnoskórego mężczyznę w służbie białego kolonialisty. Jest to jeden z niewielu zachowanych przykładów francuskiej epoki kolonialnej w stolicy.
Ilustracja, zatytułowana"Au Planteur", została zainstalowana na fasadzie XIX-wiecznego budynku w celu promowania sklepu sprzedającego "egzotyczne produkty", z których kawa była głównym towarem w ofercie. W tamtym czasie termin "plantator" odnosił się do kolonisty, który posiadał lub prowadził plantację. Dziś obraz ten prowokuje do dyskusji i szokuje niektórych przechodniów, podnosząc kwestię jego znaczenia w paryskiej przestrzeni publicznej.
Podczas spaceru między rue Montorgueil i rue des Petits-Carreaux naszą uwagę zwróciła ta dziwna ilustracja. Jeśli spojrzeć na te stare budynki z ich wyjątkowym urokiem, można zobaczyć tę kolonialną scenę, świadectwo innej epoki.
Jako zagorzali obrońcy dziedzictwa, ważne jest, aby zachować ten fresk, ale także dodać wartość edukacyjną, aby umieścić dzieło w kontekście historycznym. Znak "Au planteur " jest świadectwem imperialistycznej i kolonialnej przeszłości, historii, której nie można zmienić, ale o której należy pamiętać.
Ważne jest, aby nie zapomnieć o tym mrocznym okresie w naszej historii. Jak ujęli to Jean-Claude Barreau i Guillaume Bigot w "Toute l'histoire du monde de la préhistoire à nos jours": "Francuzi, a nawet wszyscy ludzie Zachodu, stali się w większości ludźmi bez przeszłości, 'immémorants'". Obecność tego fresku w przestrzeni publicznej wymaga wyjaśnienia, aby nadać znaczenie obrazom i zakwestionować naszą historię.
Znak "Au Planteur" jest jednym z zaledwie dwóch znaków z epoki kolonialnej wciąż znajdujących się w Paryżu, drugim jest "Au Nègre Joyeux", który został zdeponowany w 2018 roku i dołączył do zbiorów Musée Carnavalet. Kwestia zachowania lub usunięcia tych znaków jest delikatna i wywołała ożywioną debatę.
Fasada Au Planteur w Paryżu rodzi pytania etyczne i zachęca nas do refleksji nad naszą kolonialną przeszłością i tym, czy powinna ona zostać zachowana. Zachowanie tego fresku i dodanie wartości edukacyjnej umożliwiłoby zachowanie tego historycznego świadectwa, jednocześnie zachęcając do refleksji nad wspomnieniami i reprezentacjami epoki kolonialnej.
Zachowanie tych świadectw historycznych wydaje się kluczowe, jeśli nie chcemy zaciemniać naszej historii i promować zrozumienia naszej przeszłości. Jednak interesujące, jeśli nie niezbędne, byłoby dołączenie do tych śladów elementów edukacyjnych i wyjaśniających, aby nie trywializować cierpienia i niesprawiedliwości doświadczanych przez skolonizowaną ludność.
Fasada Au Planteur w Paryżu jest wyjątkową okazją dla odwiedzających, aby stanąć twarzą w twarz z kawałkiem francuskiej historii i rozważyć kwestie pamięci i etyki, które porusza. Zachowanie tego fresku może zatem przyczynić się do lepszego zrozumienia naszej kolonialnej przeszłości, jednocześnie zachęcając do konstruktywnego i oświeconego dialogu na temat reprezentacji kulturowych i historycznych.
W trosce o szacunek i świadomość, konserwacji fasady Au Planteur powinno towarzyszyć podejście edukacyjne i wyjaśniające. Pomogłoby to umieścić pracę w kontekście, wzbogacić nasze dziedzictwo i zachęcić do świadomej wymiany na temat kolonialnych wspomnień i wynikających z nich kwestii etycznych.
Miejsce
Za sadzarkę
10 Rue des Petits Carreaux
75002 Paris 2
Ceny
Bezpłatny
Zalecany wiek
Dla wszystkich
