Położony w popularnej dzielnicy rue Saint-Denis, Passage du Caire jest jednym z historycznych skarbów stolicy Francji. Otwarty w 1798 roku, oferuje wyjątkową panoramę paryskiej architektury z końca XVIII wieku. Mniej ostentacyjny niż jego rówieśnicy, zachował dyskrecję, która czyni go miejscem przesiąkniętym historią i ciekawostkami.
Ten pasaż, prekursor paryskich pasaży, nigdy nie miał być ekstrawagancki. Został zbudowany z prostym, innowacyjnym jak na swoje czasy celem: zapewnić zadaszony chodnik dla mieszkańców. Koncepcja ta, zapoczątkowana w ogrodach Palais-Royal, umożliwiła korzystanie ze sklepów osłoniętych przed żywiołami.
Passage du Caire nigdy nie posiadał tak wystawnych dekoracji jak Passage des Panoramas czy Galerie Vivienne. Nie ma mozaik na podłodze, płaskorzeźb na ścianach, pięknych szyldów. Zawsze było to popularne miejsce, dom dla rzemieślników i kupców, oferujący ochronę przed kaprysami pogody.
Położony w samym sercu stolicy Francji, Passage du Caire, ze swoim labiryntem korytarzy, rozciąga się wzdłuż trzech głównych osi - galerii Saint-Denis, Sainte-Foy i du Caire. Wąskie, ale rozległe przejście o szerokości 2,60 metra rozciąga się na imponującej długości 370 metrów, co czyni go najdłuższym zadaszonym przejściem w Paryżu. Jest również jednym z najstarszych, zainaugurowanym pod koniec 1798 roku i szczyci się tym, że jest pierwszym zadaszonym przejściem zbudowanym poza galeriami Palais Royal. Od czasu zniszczenia przejść Palais-Royal i Galerie Feydeau, Passage du Caire jest w rzeczywistości najstarszym zadaszonym przejściem w Paryżu.
Zbudowany na dawnym terenie klasztoru Filles-Dieu, Passage du Caire jest wynikiem dużej operacji na rynku nieruchomości mającej na celu restrukturyzację dzielnicy, zainicjowanej po nacjonalizacji nieruchomości w 1790 roku podczas rewolucji. Caisse des Rentiers nabyła go na aukcji w 1797 r. w celu budowy osiedla mieszkaniowego.
Historia odcisnęła swoje piętno na Pasażu, od jego początków w przemyśle drukarskim po współczesną rolę w przemyśle odzieżowym. Ale Passage du Caire to coś więcej niż tylko architektura i historia przemysłu; to także żywe echo epoki napoleońskiej.
Projekt budowlany został zaprojektowany na cześć egipskiej kampanii Bonapartego w latach 1798-1801, co doprowadziło do nazwania nowo powstałych ulic egipskimi nazwami, takimi jak Rue du Caire, Rue d'Alexandrie, Rue du Nil i Rue d'Aboukir. Euforia egiptomanii we Francji w tamtym czasie jest ucieleśniona w budynku przy 2 place du Caire, którego fasada ozdobiona jest egipskimi motywami.
Tożsamość architekta odpowiedzialnego za numer 2 Place du Caire, a także architekta samego przejścia, pozostaje przedmiotem dyskusji. Niektóre dokumenty przypisują autorstwo Philippe-Laurent Prétrel, podczas gdy inne cytują Jules-Gabriel Garraud lub Garaud. Inną możliwością jest to, że Gabriel-Joseph Garraud mógł zaprojektować fasadę około 1828 roku.
Pomimo swojej bogatej historii, Passage du Caire napotkał trudności od momentu jego inauguracji. Początkowo pomyślany jako skromne miejsce przyciągające bezpretensjonalne sklepy, miał trudności ze znalezieniem swojej publiczności. Około 1844 r. Pasaż zaczął specjalizować się w branży drukarskiej i kartonowej, a trend ten umocnił się w czasach Drugiego Cesarstwa.
W 1892 r. Passage du Caire stał się centrum handlowym dla przemysłu poligraficznego. Niestety, liczniki sprzedaży walczyły o przetrwanie, a pasażowi groziło nawet zniszczenie. Jednak zniesienie przez Napoleona III obowiązku stemplowania weksli pozwoliło Pasażowi odkryć się na nowo i uniknąć wyburzenia.
Dziś Passage du Caire jest zajmowany głównie przez hurtownie gotowej odzieży damskiej i sklepy z zaopatrzeniem. Choć nie jest to popularna atrakcja turystyczna, Pasaż pozostaje fascynującym miejscem ze względu na swoją historię, wyjątkową atmosferę i rolę w dzielnicy Sentier. Passage du Caire jest świadkiem przemian Paryża i nadal przenosi historię do serca metropolii.
Podsumujmy więc historię Pasażu:
Odkrywanie Passage du Caire jest jak podróż przez historię i architekturę Paryża, do serca minionej epoki, która jest z nami do dziś.
