Επιθεώρηση για τις 28 Σεπτεμβρίου στο Παρίσι: Φωτιά στα πολυκαταστήματα Le Printemps

Το πρωί της 28ης Σεπτεμβρίου 1921, 40 χρόνια μετά την πρώτη πυρκαγιά, στα πολυκαταστήματα Printemps εκδηλώθηκε πυρκαγιά που κατέστρεψε το εσωτερικό του δεύτερου υπό ανέγερση κτιρίου.

Την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 1921, ξέσπασε πυρκαγιά στο δεύτερο κτίριο των πολυκαταστημάτων Printemps στη λεωφόρο Haussmann στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού. Οι φλόγες κατέκλυσαν γρήγορα μέρος του εσωτερικού και η οροφή κατέρρευσε τελικά, παρά την επέμβαση μεγάλου αριθμού πυροσβεστών. Ευτυχώς, η πολυτελής πρόσοψη επέζησε της καταστροφής.

Χτισμένο από τον Jules Jaluzot, πρώην υπάλληλο του Bon Marché Rive Gauche, το πρώτο κατάστημα Printemps άνοιξε τις πόρτες του το 1865 στη γωνία των οδών rue du Havre, rue de Provence, rue de Caumartin και boulevard Haussmann. Όμως η ιστορία αυτού του πρώτου κτιρίου ήταν βραχύβια, καθώς καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά το 1881. Τότε αποφασίστηκε η ανοικοδόμηση των πολυκαταστημάτων από τοναρχιτέκτονα Paul Sédille με ένα επίπεδο πολυτέλειας και πολυτέλειας που δεν είχε ξαναγίνει στην πρωτεύουσα.

Εξωτερικά, η πρόσοψη της rue du Havre έχει διατηρηθεί, με επιβλητικά αγάλματα που αναπαριστούν τις τέσσερις εποχές, έργο του γλύπτη Henri Chapu, τοποθετημένα πάνω από κάθε στοά στην είσοδο του καταστήματος, ενώ τέσσερις επιβλητικές επιχρυσωμένες ροτόντες έχουν κατασκευαστεί σε κάθε γωνία του κτιρίου, στις οποίες είναι χαραγμένο το όνομα του πολυκαταστήματος, διακοσμημένο με φυτικά μοτίβα.

Στο εσωτερικό, κάτω από το πέτρινο κέλυφος, ο αρχιτέκτονας Paul Sédille, εμπνευσμένος από τα κτίρια του Gustave Eiffel, σχεδίασε ένα τεράστιο σιδερένιο πλαίσιο και μια μεγαλοπρεπή γυάλινη οροφή, η οποία αργότερα αφαιρέθηκε όταν το κατάστημα ανυψώθηκε, , για να λούζει τις ανοιχτές αίθουσες με φυσικό φως.

Κορυφαίο σημείο της νεωτερικότητας, το Printemps, το οποίο ο Ζολά χαρακτήρισε "καθεδρικό ναό του εμπορίου", ήταν το πρώτο παρισινό κατάστημα που φωτίστηκε εξ ολοκλήρου με ηλεκτρικό ρεύμα, ήδη από το 1883. Ένα ηλεκτρικό εργοστάσιο εγκαταστάθηκε κάτω από το κατάστημα για να παρέχει την απαραίτητη ενέργεια.

Μεταξύ 1907 και 1910, λόγω της επιτυχίας του Le Printemps, το οποίο έγινε γρήγορα ορόσημο για τους Παριζιάνους της πόλης, κατασκευάστηκε ένα δεύτερο κτίριο δίπλα στο πρώτο από τοναρχιτέκτονα René Binet. Χρησιμοποιώντας το ίδιο αρχιτεκτονικό ύφος και τα ίδια μοτίβα με το πρώτο Printemps, ο αρχιτέκτονας πρόσθεσε ακόμη περισσότερη μεγαλοπρέπεια και μεγαλοπρέπεια σε στυλ Art Nouveau, στολίζοντας τις ροτόντες με αγάλματα του γλύπτη Anatole Guillot και δημιουργώντας έναν διπλό θόλο για να φωτίζει την οκταγωνική κεντρική αίθουσα.

Το 1912, το δεύτερο κατάστημα επεκτάθηκε στην οδό Charras από τοναρχιτέκτονα Georges Wybo, ο οποίος δημιούργησε μια δεύτερη αίθουσα εισόδου. Αλλά το πρωί της 28ης Σεπτεμβρίου 1921 , η συνεχής ανάπτυξη αυτών των πολυκαταστημάτων σταμάτησε .

Ήταν ακόμα νωρίς το πρωί της 28ης Σεπτεμβρίου 1921 όταν μια φήμη εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά στην πρωτεύουσα: το Nouveaux Magasins du Printemps είχε τυλιχθεί στις φλόγες. Η πυρκαγιά κατέστρεψε γρήγορα το εσωτερικό των πολυκαταστημάτων", παρά την επέμβαση μεγάλου αριθμού πυροσβεστών που στάλθηκαν στο σημείο από όλους τους πυροσβεστικούς σταθμούς του Παρισιού. Οι πυροσβέστες εργάστηκαν ακούραστα για να περιορίσουν την πυρκαγιά, η οποία είχε ξεσπάσει στουπό κατασκευή παράρτημα.

Όμως δεν μπορούσε να γίνει τίποτα: οι ζημιές ήταν σημαντικές και το κτίριο που είχαν κατασκευάσει οι Binet και Wybo καταστράφηκε εν μέρει από τις φλόγες. Η οροφή κατέρρευσε στο κεντρικό τμήμα του κτιρίου, παρασύροντας μαζί της τις σκάλες και μέρος των ορόφων μεταξύ των ανώτερων ορόφων και του ισογείου. Οι κέρινες κούκλες έλιωσαν στις βάσεις τους.

Ευτυχώς, όταν ξέσπασε η πυρκαγιά δεν είχε φτάσει όλο το εργατικό δυναμικό των 3.000 εργαζομένων- μόνο λίγοι πωλητές και διανομείς ήταν παρόντες, μαζί με περίπου τριάντα νυχτοφύλακες και πολιτικούς πυροσβέστες σε υπηρεσία. Ως εκ θαύματος, η πρόσοψη του κτιρίου επέζησε του τρομερού γεγονότος, ενώ οι θεατές που είχαν συγκεντρωθεί στη λεωφόρο παρακολουθούσαν έκπληκτοι και με αγωνία, εμποδισμένοι από την Guardia Civil να πλησιάσουν πολύ κοντά στη φωτιά.

Την επόμενη ημέρα, ηπυρκαγιά στα Printemps έγινε πρωτοσέλιδο. "Η πυρκαγιά έφτασε στο αποκορύφωμά της γύρω στις έντεκα το πρωί. Μόνο γύρω στις 4 το απόγευμα αποκαλύφθηκε το έρημο θέαμα. Το μόνο που είχε απομείνει ήταν οι τέσσερις τοίχοι και, στη μέση, η σκάλα, το κάτω μέρος της οποίας είχε καταρρεύσει, αλλά τα σκαλοπάτια της είχαν κρατήσει και παρέμεναν αιωρούμενα στη μέση του κενού" έγραψε η Le Petit Parisien.

Όμως εκείνη την εποχή δεν υπήρχε βραχυχρόνια εργασία και έρευνα, και στις 29 Σεπτεμβρίου 1921, το Printemps άνοιξε ξανά τις πόρτες του για το κοινό, με τη διοίκηση να αναφέρει σε δελτίο τύπου: "Τα αποθέματα εμπορευμάτων, τα εργαστήρια και τα τμήματα είναι εντελώς άθικτα και επέτρεψαν την ανοικοδόμηση των ραφιών, με τις πωλήσεις να ξαναρχίζουν την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου. Τα τμήματα αποστολής στο Παρίσι και στις επαρχίες θα συνεχίσουν να λειτουργούν και να διεκπεραιώνουν τις αποστολές από το βράδυ της 29ης Σεπτεμβρίου.

"Σε λιγότερο από 48 ώρες, τα ράφια αναδιοργανώθηκαν και αναδιοργανώθηκαν: δύο όροφοι των παλαιών καταστημάτων, που προηγουμένως καταλαμβάνονταν από υπηρεσίες, θα διατεθούν στις πωλήσεις, καθώς και μέρος του παραρτήματος της rue de Provence. Οι υπηρεσίες παράδοσης και αποστολής δεν έχουν διακοπεί. Το απόθεμα των εμπορευμάτων παραμένει άθικτο, επιτρέποντάς μας να ανταποκριθούμε σε όλες τις παραγγελίες", ανέφεραν τότε οι ημερήσιες εφημερίδες.

Το Printemps ξαναχτίστηκε στη συνέχεια στο ίδιο σχέδιο μεταξύ 1921 και 1924 από τον Georges Wybo. Στη γωνία της λεωφόρου Haussmann και της οδού Charras χτίστηκε μια μεγάλη ροτόντα με πολύτιμους κίονες, ενώ στο εσωτερικό του, ο θόλος του René Binet και η πολύχρωμη, γεμάτη λουλούδια γυάλινη οροφή του , έργο του αρχι-υαλουργού Brière, άντεξε ως εκ θαύματος στις φλόγες και εξακολουθεί να θαυμάζεται από τους Παριζιάνους και τους τουρίστες.