Από τη γέννησή του στις 19 Ιουλίου 1900, το εισιτήριο του παρισινού μετρό είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κομμάτι χαρτί. Μέσω των μεταβαλλόμενων τιμών του, αφηγείται την οικονομική και κοινωνική ιστορία του Παρισιού. Στο βιβλίο του Petite histoire du ticket de métro parisien, ο Grégoire Thonnat μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε αυτό το συναρπαστικό χρονολόγιο.
Τα εγκαίνια της πρώτης γραμμής του μετρό σηματοδότησαν την έναρξη μιας νέας εποχής. Τα πρώτα εισιτήρια ήταν συμβολικά: 15 centimes για τη δεύτερη θέση και 20 centimes για την πρώτη θέση. Το δίκτυο Βορρά-Νότου, που ξεκίνησε το 1910 με τη σημερινή γραμμή 12, υιοθέτησε ένα παρόμοιο σύστημα κομίστρου. Ωστόσο, το 1930, λόγω έλλειψης κερδοφορίας, απορροφήθηκε από την CMP.
Οι ναύλοι παρέμειναν σταθεροί για 19 χρόνια, μέχρι την πρώτη αύξηση το 1919, όταν το εισιτήριο της δεύτερης θέσης αυξήθηκε στα 20 centimes. Αυτή η μέτρια αύξηση ήταν η αρχή μιας σειράς αναπροσαρμογών των ναύλων που αντανακλούσαν την οικονομική και πληθωριστική πραγματικότητα της εποχής. Το 1925, η εισαγωγή του αλφαβήτου των ναύλων διευκόλυνε τη διαχείριση αυτών των συχνών αλλαγών.
Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου σημειώθηκε σημαντική αύξηση των ναύλων. Το εισιτήριο της δεύτερης θέσης έφτασε το 1 φράγκο στηνΠαγκόσμια Έκθεση του 1937. Η Κατοχή επηρέασε επίσης τους ναύλους, με περιοριστικά μέτρα και τη μείωση των βιβλίων εισιτηρίων.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η CMP γνώρισε ρεκόρ εισροής επιβατών, γεγονός που οδήγησε σε αλλαγές στη διάρθρωση των ναύλων. Η RATP, που δημιουργήθηκε το 1948, κληρονόμησε αυτό το ταχέως αναπτυσσόμενο δίκτυο. Η πρώτη θέση καταργήθηκε το 1946 για εξοικονόμηση χώρου, αλλά επανήλθε δύο χρόνια αργότερα.
Οι αλλαγές στους ναύλους στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 αντανακλούσαν μια πόλη σε συνεχή εξέλιξη. Η εισαγωγή της Carte Orange το 1975 ήταν μια πραγματική επανάσταση, προσφέροντας απεριόριστη πρόσβαση σε όλα τα μέσα μεταφοράς με σταθερό εισιτήριο.
Μια γοητευτική πτυχή της ιστορίας του παρισινού μετρό ήταν ο ρόλος του εισπράκτορα εισιτηρίων. Τα εισιτήρια πωλούνταν σε κάθε σταθμό και στη συνέχεια κόβονταν στην είσοδο της αποβάθρας από έναν πράκτορα, συχνά γυναίκα κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το σύστημα αυτό διήρκεσε 75 χρόνια και ενέπνευσε ένα από τα πιο όμορφα γαλλικά τραγούδια, το"Le Poinçonneur des Lilas". Με την άφιξη του εισιτηρίου με μαγνητική ταινία το 1968 και των αυτόματων μηχανημάτων έκδοσης εισιτηρίων το 1973, η δουλειά του poinçonneur σταδιακά εξαφανίστηκε.
Η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή ξεκίνησε με το πάσο Navigo το 2001 και το 2003 το Ticket T violine ενοποίησε το σύστημα μεταφορών. Η άφιξη του Navigo Easy το 2019 σήμανε την ταφόπλακα για το εισιτήριο του μετρό, ένα συμβολικό τέλος για ένα αντικείμενο που κάλυψε περισσότερο από έναν αιώνα παρισινής ιστορίας.
Το εισιτήριο του παρισινού μετρό, πολύ περισσότερο από ένα απλό εισιτήριο, έχει γίνει μάρτυρας των οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών στην πρωτεύουσα. Η εξαφάνισή του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, αλλά και την προσαρμογή της πόλης σε μια νέα τεχνολογική και περιβαλλοντική πραγματικότητα.
Τιμές
Ελεύθερος
Συνιστώμενη ηλικία
Για όλα
