Φέτος, ο περιφερειακός δρόμος του Παρισιού γιορτάζει ήδη την 50ή επέτειό του! Αυτός ο μεγάλος αστικός αυτοκινητόδρομοςπου κυκλώνει την πρωτεύουσα δεν ήταν πάντα δρόμος και έχει μια μάλλον θλιβερή ιστορία, στενά συνδεδεμένη με την εξέλιξη της παρισινής κοινωνίας και την αστικοποίησή της. Δημιουργήθηκε για την προστασία της πόλης, οι γραμμές του σημερινού περιφερειακού δρόμου φιλοξένησαν για αρκετές δεκαετίες το φτωχότερο τμήμα του πληθυσμού, εκείνους που δεν μπορούσαν να βρουν στέγη ούτε στο Παρίσι ούτε στα παρακείμενα προάστια, όπου οι τιμές ήταν ήδη πολύ υψηλές.
Οι οχυρώσεις που χρονολογούνται από το 1850, πλάτους 250 μέτρων και έκτασης σχεδόν 35 χιλιομέτρων, οριοθετούσαν μια στρατιωτική ζώνη που αποσκοπούσε στην ασφάλεια της πόλης. Ταυτόχρονα, η πόλη άρχισε να αλλάζει και να εκσυγχρονίζεται, χάρη στο έργο του Haussmann, στον οποίο οφείλουμε αυτή τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική. Ως αποτέλεσμα, οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν και η εργατική τάξη μετακόμισε στα προάστια. Αλλά και οι φτωχότεροι εργάτες δεν μπορούσαν να ζήσουν εκεί, και αναγκάστηκαν να ζήσουν σε αυτό που ήταν τότε γνωστό ως"Ζώνη".
Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι ρακοσυλλέκτες, οι συλλέκτες σκουπιδιών, οι πλανόδιοι πωλητές και οι μύλοι. Θεωρείται ανθυγιεινή και μάλλον επικίνδυνη, η Ζώνη δεν είναι ένα ευχάριστο μέρος για να ζει κανείς, και πολλοί εγκληματίες, όπως οι Απάτσι, δραστηριοποιούνται εκεί. Αν και ζητήθηκε η θέσπιση κανονισμών για την αντιμετώπιση της κατάστασης, οι δημόσιες αρχές επέλεξαν αντ' αυτού να αναπλάσουν την περιοχή μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η πρώτη ιδέα, να μετατραπεί ο περιφερειακός δρόμος σε μια φυσική περιοχή για να αναπνεύσει το Παρίσι, απέτυχε και μόνο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η ιδέα ενός αστικού αυτοκινητόδρομου κέρδισε έδαφος στο μυαλό των ανθρώπων, σε μια προσπάθεια να μειωθεί η κυκλοφοριακή συμφόρηση. Τη δεκαετία του 1960, ένα μεγάλο έργο αναλήφθηκε και η ζώνη εξαφανίστηκε σταδιακά, μέχρι το 1973, όταν ο Pierre Messmer, πρωθυπουργός υπό τον Pompidou, εγκαινίασε τον περιφερειακό δρόμο.
Όμως η ιστορία αυτή άφησε το στίγμα της στην εποχή, και ο όρος"zonards" παρέμεινε μέρος του λεξιλογίου, μερικές φορές χρησιμοποιείται σε τραγούδια, υποδηλώνοντας μια γενικά περιφρονητική στάση απέναντι στα προάστια.
