Η ιστορία του Félix Potin de Réaumur στο Παρίσι είναι μια συναρπαστική ιστορία που συνδυάζει το εμπόριο, την αρχιτεκτονική και τα ιστορικά μυστήρια. Ο Félix Potin, γεννημένος το 1820, ξεκίνησε την καριέρα του ως υπάλληλος παντοπωλείου πριν ανοίξει το δικό του παντοπωλείο το 1844 στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού. Αυτό το πρώτο βήμα στον κόσμο του εμπορίου έθεσε τα θεμέλια για μια επιχείρηση που θα γινόταν εμβληματική για τη γαλλική πρωτεύουσα.
Το 1860, σηματοδοτώντας μια σημαντική επέκταση, ο Félix Potin άνοιξε ένα νέο κατάστημα στη Boulevard de Sébastopol, στη γωνία της Rue Réaumur. Αυτή η στρατηγική διεύθυνση, που επιλέχθηκε λόγω της θέσης της στις νέες λεωφόρους τύπου Haussmann και κοντά στις Halles de Baltard, ήταν απόδειξη της οξυδερκούς επιχειρηματικής αντίληψης του Potin. Το κατάστημα Sébastopol, με την επιβλητική αρχιτεκτονική του και την ποικιλόμορφη γκάμα του, έγινε γρήγορα ορόσημο στο παρισινό τοπίο του λιανεμπορίου.
Το κατάστημα στη λεωφόρο Sébastopol, που ανακατασκευάστηκε το 1910, αποτέλεσε το απόγειο του Maison Félix Potin. Εκείνη την εποχή, η εταιρεία διέθετε πολλά υποκαταστήματα στο Παρίσι και γύρω από αυτό, το καθένα από τα οποία απασχολούσε εκατοντάδες υπαλλήλους. Το κτίριο, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Charles Lemaresquier σε νεομπαρόκ στυλ, διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπεια και τη χλιδή του, αντανακλώντας την ευημερία της εταιρείας.
Αυτό το πρώην κατάστημα-ναυαρχίδα, που σήμερα είναι Monoprix, σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Charles Lemaresquier σε εντυπωσιακό νεομπαρόκ στυλ. Η πρόσοψη αυτού του ιστορικού κτιρίου είναι ένα πραγματικό οπτικό θέαμα. Το κατώτερο τμήμα του κτιρίου, αν και έχει τροποποιηθεί, διατηρεί τις εκλεκτικές και περίτεχνες όψεις του, μαρτυρώντας την προηγούμενη μεγαλοπρέπεια της δομής. Το κτίριο που ονομάστηκε"la Poivrière" λόγω της πληθωρικής γωνιακής ροτόντας του, η οποία ολοκληρώνεται με έναν μεγάλο θόλο, αντικατοπτρίζει τη μεγαλοπρέπεια και την ευημερία των καταστημάτων του Félix Potin κατά την ακμή τους.
Η πρόσοψη συνδυάζει την κλασική εικονογραφία μεμυθολογικά στοιχεία και εξιδανικευμένες αναπαραστάσεις. Διαθέτει κονσόλες διακοσμημένες με κέρατα αφθονίας, γιρλάντες φρούτων, αγγεία, κονσόλες με μοτίβα φυλλώματος και τον καδούκιο, το σύμβολο του Ερμή, του θεού του εμπορίου. Οι πολύχρωμες ζωγραφιές στο ντεκόρ προσθέτουν μια πινελιά φαντασίας στην κομμένη πέτρα. Οι νεομπαρόκ καμπύλες και τα ανάγλυφα γλυπτά τονίζουν τον πλούσια πλούσιο χαρακτήρα του συνόλου.
Το κλείσιμο της Félix Potin πραγματοποιήθηκε σε διάφορες φάσεις, οι οποίες σημαδεύτηκαν από σημαντικές αλλαγές στη διοίκηση και τη στρατηγική της εταιρείας. Μετά τον θάνατο του ιδρυτή της το 1871, η μάρκα επεκτάθηκε υπό τη διαχείριση της χήρας και των παιδιών του. Ωστόσο, από το 1924 και μετά, άρχισε μια περίοδος αβεβαιότητας με τη δεύτερη γενιά κληρονόμων. Η παρακμή ξεκίνησε το 1945, όταν η τρίτη γενιά ανέλαβε τα ηνία χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον, οδηγώντας στην πώληση της εταιρείας. Τέλος, αντιμέτωπη με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό στον τομέα των σούπερ μάρκετ, η μάρκα Félix Potin εξαφανίστηκε το 1995.
Η έκπληξη ήρθε το 2015, όταν γίνονταν εργασίες ανακαίνισης του καταστήματος Monoprix που καταλαμβάνει σήμερα τον χώρο. Οι εργάτες έπεσαν πάνω σε μια μακάβρια ανακάλυψη: εκατοντάδες σκελετοί τακτοποιημένοι σε έναν ομαδικό τάφο. Αυτή η εκπληκτική ανακάλυψη δεν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση σε μια πόλη τόσο παλιά όσο το Παρίσι, αλλά παρ' όλα αυτά προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση.
Εκτεταμένες έρευνες αποκάλυψαν ότι τα ανθρώπινα αυτά λείψανα χρονολογούνται πιθανότατα από τον Μεσαίωνα. Ο χώρος, ο οποίος κάποτε ήταν το νεκροταφείο του Hôpital de la Trinité, αποκάλυψε στρώματα ανθρώπινων οστών σε διάφορα επίπεδα, τα οποία πιθανώς εναποτέθηκαν μετά από κάποια επιδημία.
Το νεκροταφείο του Hôpital de la Trinité, που ιδρύθηκε τον δωδέκατο αιώνα και καταστράφηκε προς το τέλος του δέκατου όγδοου αιώνα, βρισκόταν στην περιοχή γύρω από τις οδούς Saint-Denis, Greneta, Guérin-Boisseau και boulevard de Sébastopol στο Παρίσι. Το νεκροταφείο αυτό άνοιξε το 1348 κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πανούκλας και ήταν μια απάντηση στην ανεπάρκεια του Cimetière des Innocents να φιλοξενήσει τον μεγάλο αριθμό πτωμάτων, κυρίως από το νοσοκομείο Hôtel-Dieu. Ικανό να χωρέσει έως και 600 πτώματα σε κάθε έναν από τους μεγάλους λάκκους του, χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες τραγικές περιόδους, ιδίως κατά τη σφαγή των Αρμανιάκων το 1418 και τις επιδημίες πανώλης του 1428 και του 1466.
Με την πάροδο του χρόνου, η χρήση του νεκροταφείου Trinité μειώθηκε, με αποτέλεσμα την πλήρη εγκατάλειψή του το 1678. Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν από το Institut national de recherches archéologiques préventives (Inrap) αποκάλυψαν ότι δεν είχαν μεταφερθεί όλα τα λείψανα στις κατακόμβες, αφήνοντας στο χώρο κάποιους λάκκους που δεν είχαν αδειάσει. Η έρευνα αυτή αποκάλυψε μια οργανωμένη διάταξη των σωμάτων, με τουλάχιστον δύο σειρές τοποθετημένες από την κορυφή προς την ουρά και μια τρίτη σειρά εκτός των ορίων της ανασκαφής.
Αυτή η ανακάλυψη, που δείχνει πτώματα τοποθετημένα πάνω σε πέντε έως έξι επίπεδα χωρίς ίχνη τραύματος, υποδηλώνει ότι ο μαζικός θάνατος οφειλόταν μάλλον σε επιδημία παρά σε σφαγή. Η Rue Réaumur Monoprix άνοιξε έτσι για αρκετά χρόνια με ένα πραγματικό νεκροταφείο ανοιχτής καρδιάς στα υπόγειά της, το ξέρατε;
Αναφορές :
Θέση
Monoprix Réaumur-Sébastobol, η πρώην έδρα του Félix Potin
51 Rue Réaumur
75002 Paris 2
Τιμές
Ελεύθερος
