Στο Παρίσι της Belle Époque, υπήρχαν τρία θεματικά καμπαρέ στη Boulevard du Clichy. Υπήρχε το cabaret du Néant με τη μακάβρια ατμόσφαιρά του, το cabaret du Ciel και το cabaret de l'Enfer. Το τελευταίο ήταν σίγουρα αυτό που προσέλκυσε τους πιο περίεργους θεατές και άφησε το στίγμα του στο πνεύμα του 18ου διαμερίσματος του Παρισιού.
Ήταν το 1892 όταν κάποιος Antonin Alexander άνοιξε το καμπαρέ de l'Enfer στη Boulevard du Clichy, στο νούμερο 34 για την ακρίβεια. Τρία χρόνια αργότερα, ο σύνδεσμος μετακόμισε στο Νο 53 της ίδιας λεωφόρου, όπου παρέμεινε για αρκετές δεκαετίες.
Αδελφοποιημένο με το cabaret du Ciel, που επίσης άνοιξε ο Antonin Alexander και το οποίο φέρει το παρατσούκλι cabaret du Paradis, το cabaret de l'Enfer δεν άφησε κανέναν αδιάφορο. Πρέπει να πούμε ότι η διεύθυνση ήξερε πώς να προσελκύει την προσοχή όλων. Πρώτα απ' όλα, υπήρχε η εντυπωσιακή πόρτα σε σχήμα ανοιχτού δαιμονικού στόματος. Μόλις μπήκαν μέσα, οι πελάτες βυθίζονταν σε ένα είδος σπηλιάς με γλυπτά των κολασμένων να κρέμονται από τους τοίχους και το θόλο και ένα γιγαντιαίο καζάνι. Για να δημιουργηθεί η τέλεια ψευδαίσθηση, ο κύριος του σπιτιού πήρε τα χειριστήρια μεταμφιεσμένος σε ένα μικρό διαβολάκι. Στο μενού υπήρχαν επίσης παραστάσεις, όπως "διαβολικά θεάματα " και "βασανιστήρια των καταραμένων ", όπως μαρτυρούν ορισμένα έγγραφα που είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο.
Κατά τη διάρκεια της Belle Époque, πολλοί σουρεαλιστές καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και ο André Breton, επισκέφθηκαν το Cabaret de l'Enfer. Το εργαστήριό του βρισκόταν στον τέταρτο όροφο του κτιρίου, ακριβώς πάνω από το καμπαρέ.
Αν και το καμπαρέ de l'Enfer έδωσε αναμφισβήτητα τον ρυθμό της νυχτερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Belle Époque στο Παρίσι, ο χώρος δυστυχώς αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες μετά την απελευθέρωση του Παρισιού. Το 1950, το cabaret de l'Enfer και το cabaret du Ciel αγοράστηκαν από το Monoprix, που βρισκόταν δίπλα. Θέλοντας να επεκταθεί, η αλυσίδα αποφάσισε να γκρεμίσει τους τοίχους των δύο αυτών διευθύνσεων και να βάλει τέλος στην ιστορία των δύο θρυλικών παρισινών καμπαρέ.
Αν και δεν υπάρχει καμία καταγραφή της ύπαρξης του Cabaret de l'Enfer στο 18ο διαμέρισμα, το Monoprix εξακολουθεί να καταλαμβάνει όλο το μήκος του ισογείου του πρώην καμπαρέ, μεταξύ του αριθμού 51 της λεωφόρου Clichy και της γωνίας με την οδό Pierre-Fontaine.
Για τους πιο περίεργους, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι εικόνες του καμπαρέ απαθανατίστηκαν από τον Eugène Atget. Οι φωτογραφίες αυτές είναι διαθέσιμες στη Gallica, τη διάσημη ψηφιακή βιβλιοθήκη της BnF και των εταίρων της.
Το Centre Pompidou αφιερώνει επίσης μια έκθεση στον υπερρεαλισμό από τις 4 Σεπτεμβρίου 2024 έως τις 13 Ιανουαρίου 2025. Η έκθεση περιλαμβάνει την ανακατασκευή της περίφημης "πύλης της κόλασης"!
