Ίσως έχετε ήδη περπατήσει στηλεωφόρο Frochot, σε απόσταση αναπνοής από το Pigalle, όπου θα βρείτε μερικές υπέροχες κατοικίες καλλιτεχνών και ιδιωτικές επαύλεις. Γνωρίζατε όμως ότι εκεί παραμονεύει και ένα στοιχειωμένο σπίτι; Το νούμερο ένα αυτής της λεωφόρου είναι ένα γραφικό κτίριο με διατηρητέα νεογοτθική πρόσοψη, βιτρό παράθυρα και άλλα γοητευτικά χαρακτηριστικά, που θαυμάζεται για την ομορφιά του από τους περαστικούς. Αλλά οι περαστικοί δεν έχουν ιδέα για τη σκοτεινή και μυστηριώδη ιστορία του, γεμάτη θανάτους και ενοχλητικούς θορύβους.
Η ιστορία ξεκινά τον 19ο αιώνα, με την παρουσία του συνθέτη Victor Massé - από τον οποίο έχει πάρει το όνομά του ένας κοντινός δρόμος - στο τέλος των ημερών του, κατάκοιτος και παράλυτος από σκλήρυνση κατά πλάκας, όπου πέθανε το 1884. Μετά από αυτόν, ο διευθυντής του Folies Bergère αγόρασε το σπίτι. Όμως η οικονόμος του, στην οποία κληροδότησε την περιουσία του, δολοφονήθηκε άγρια στις σκάλες με ένα πόκερ και ο δολοφόνος της δεν εντοπίστηκε ποτέ.
Από τότε, η ψυχή της φέρεται να περιπλανιέται στο σπίτι, με τους γείτονες να ισχυρίζονται ότι ακούν παράξενους θορύβους. Μετά τη δολοφονία, η τραγουδίστρια Sylvie Vartan λέγεται ότι αγόρασε το σπίτι για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, διαθέτοντάς το πολύ γρήγορα μετά τη μετακόμισή της. Πιο πρόσφατα, ο κριτικός λογοτεχνίας Matthieu Galey αγόρασε το σπίτι, το οποίο είχε το παρατσούκλι"ο γοτθικός μου τάφος" , όπου πέθανε από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση.
Ένας θάνατος που θυμίζει εκείνον του Massé σχεδόν εκατό χρόνια νωρίτερα, που βρέθηκε στο ίδιο μέρος και στην ίδια θέση, όπως φαίνεται. Σε κάθε περίπτωση, κατάρα ή όχι, το σπίτι δεν έφερε ακριβώς τύχη στους κατοίκους του. Το 2022, ο νέος ιδιοκτήτης του Jean-Jacques Giraud άνοιξε τις πόρτες του σπιτιού στο France Culture, όπου ο Philippe Baudouin, ειδικός στον πνευματισμό, πιστεύει ότι " μια μολύβδινη κουβέρτα σε σκεπάζει όταν μπαίνεις σε αυτό το σπίτι", ενώ η Geneviève Delpech, μέντιουμ, βλέπει αίμα στη σκάλα, την οποία βρίσκει"παγωμένη", αλλά λέει ότι το σπίτι"δεν είναι καταραμένο".
Παρόλα αυτά, δεν θα κοιμόσασταν εκεί τη νύχτα του Χάλογουιν...
