Nihayet karar zamanı geldi: 7 Nisan Pazar günü saat 10.50 civarında, ilk kez maraton koşacaklara verilen altın numaramla Paris Maratonu parkuruna çıkacağım, ki ben de onlardan biriyim. Mümkün olan en iyi koşullarda yola çıkmamı sağlamak için aylarca süren fiziksel hazırlıktan sonra, bu şimdiden küçük bir kişisel zafer gibi geliyor.
Pazar sabahı 55.000'den fazla koşucu, zorlu doğası ve yarışın sonundaki bazen yokuş yukarı, bazen yokuş aşağı düzlükleriyle ünlü, dünyanın en büyük maratonlarından biri olan Paris Maratonu'nun startı için sıraya girdi. Maraton, zorlu doğası nedeniyle koşucular için genellikle 'kraliçe mesafe' olarak anılır: ne kadar iyi hazırlanmış olursanız olun, bir maratonda en iyisinden en kötüsüne kadar her şey olabilir. Yarış numaramı birkaç gün önce Run Expérience fuarında aldıktan sonra, uzun zamandır beklenen yarışın zamanı gelmişti.
Başlangıca dönersek, Champs-Elysées boyunca yola çıktım, Concorde'da durdum ve yola koyulduk: rotanın başlangıcı bizi Paris'in en güzel anıtlarından bazılarının içinden geçirdi. Opéra Garnier, üzerinden geçtiğimiz Louvre at lıkarıncası, Place de la Bastille, Château de Vincennes... Portée Dorée'den hemen önce 10 kilometrelik işareti geçip Bois de Vincennes'e giriyorsunuz ve yaklaşık on kilometre sonra sembolik 21,1 kilometrelik işareti doğrulamak için ortaya çıkıyorsunuz: ilk yarı bitti! Kilometreler birbiri ardına geçildi ve 25. kilometreden hemen sonra Notre-Dame-de-Paris göründü. Bu yılın özelliği, Seine nehrinin alt kıyılarındaki sel nedeniyle Tuileries tünelinden geçmemiş olmamızdı.
27. kilometreden hemen sonra yorulmaya başlamıştım. Bir sonraki dinlenme noktası iki kilometre ötedeydi ve orada mola vermeyi dört gözle bekliyordum. Neyse ki kız kardeşim son birkaç kilometrede bana katıldı. Koşucu kalabalığı ilk tünele akın etti ve her tünelin sonundaki tırmanışları aşmaya çalışmak için giderek daha fazla sporcu yürüdükçe gidişat zorlaştı. Bir kez daha atmosfer harikaydı ve bizi çıkışa taşıyan şey Sunlight from the Tropics 'in remikslenmiş bir versiyonuydu.
Place du Trocadéro'ya yaklaştığımızda, Demir Leydi solumuzda kalıyor ve birçok koşucunun kendilerini ipin ucunda bulduğu bir an olan "maraton duvarı" ile ünlü 30. kilometre işaretini geçme zamanı geliyor. Dinlenme noktası hemen köşedeydi, bu yüzden kısa bir mola verdik ve tekrar yola koyulduk, ancak acı çekmeden değil: önümüzdeki birkaç kilometre (çok) uzun olacaktı. Bacaklarımız yorulmuştu ve yürümek için güçlü bir istek duyuyorduk, bu yüzden hızımızı yavaşlatarak devam ettik: 34. kilometre geçti, "sadece 8 kilometre kaldı" diye bağırdı bir spiker Juliette Armanet'in sesi eşliğinde ve uzun düzlükleri ve yükselen tepeleriyle Bois de Boulogne'a doğru devam ettik. Son birkaç kilometre bitmek bilmez gibiydi ve nihayet 38. kilometrede Porte de la Muette'den geçerek ormandan çıktık: 39. kilometre geride kalmıştı, zor kısmı halletmiştik, geriye kalan tek şey sonuna kadar dayanmaktı.
40. kilometre dik tırmanışıyla zorlukla geçiliyor. Bir destekçi megafonuyla "Yaptığınız şey olağanüstü" diye bağırıyor. Gürültü yoğunlaşıyor, bunu hissedebiliyorsunuz, neredeyse son, duygu yükseliyor, bacaklar devam ediyor, 41. kilometre geçiyor, hiçbir şey kalmadı, herkes hızlanıyor, finiş yakın! Porte Dauphine'e varıyoruz, Avenue Foch'a doğru ilerliyoruz, sadece bir viraj daha var ve bir tabela sadece 350 metre kaldığını gösteriyor. 4 saat 30'dan fazla koştuktan sonra (en azından benim için) gerçek bir sevinç, bir rahatlama: Arc de Triomphe'un önüne geliyoruz, depar atıyorum, her şeyimi verme zamanı, sevdiklerim orada, muhteşem, 4 saat 39 dakika koştuktan sonra kız kardeşimle el ele bitiş çizgisini geçiyoruz! Madalyamı ve bitirici tişörtümü alıyorum, işte bu kadar, maraton geride kaldı, resmi olarak bir maraton koşucusuyum, çember tamamlandı.
Toplamda 54.175 koşucu, sportif olduğu kadar şenlikli ve Paris'in maratonunun ritmiyle titreştiğini hissedebileceğiniz bu günün sonunda bitiş çizgisini geçecek.
Maraton koşmak gerçek bir spor mücadelesi, birçok koşucunun kendine meydan okumak için tamamlamak istediği fiziksel bir testtir. "Mesafe kraliçesi" olarak da bilinen 42.195 km'lik maraton, özellikle de fiziksel olarak oldukça zorlayıcı olan son on kilometresi ile hiç de kolay değildir. Bununla birlikte, bitiş çizgisini geçtikten sonra, bir maratonu tamamlama duygusu büyük bir gurur, sonuna kadar gitmiş olmanın tatmin edici hissi ve kendi başınıza bir maraton koşucusu olma hissi verir.
Hayır! Şaşırtıcı görünebilir, ancak bir maratonu tamamlamayı ummak için mutlaka 42 km koşmuş olmanız gerekmez, özellikle de bu çok fazla yorgunluğa neden olduğu için. Genel olarak, iyi bir hazırlık, en fazla 25 ila 32 km arasında uzun bir seans yapmanızı sağlayacaktır.
Paris Maratonu tarafından sunulan hazırlık kılavuzları, halihazırda düzenli bir koşucu olmanız koşuluyla, 10 ila 12 haftalık hazırlığa dayanmaktadır. Ancak Decathlon Coach gibi ücretsiz uygulamaları veya Campus Coach veya RunMotion gibi ücretli uygulamaları kullanarak 20 hafta veya daha uzun bir hazırlık dönemi tercih edebilirsiniz.
Maksimum süre, son SAS başlangıcından (sabah 4.30 SAS başlangıcı) itibaren 6 saattir.
Bir maratona en iyi şekilde hazırlanmak için fiziksel hazırlığı tercih edin ve her şeyden önce 12 hafta öncesinden koşmaya başlamayın! Bu kadar uzun bir mesafeyi koşabilmek için vücudunuzun koşmaya alışmış olması gerekir ki bu da bitiş çizgisini geçme şansınızı tehlikeye atabilecek sakatlıklardan kaçınmanızı sağlar.
Bir maratona başlamadan önce her zaman bulabileceğiniz ikinci tavsiye, içeceklerinizi test etmektir. Elbette kendinizi tamamen parkurdaki (başlangıçtan 42. km'ye kadar her 5 kilometrede bir bulunan) ikram noktalarından beslemeyi seçebilirsiniz, ancak genellikle koşucular yarış boyunca vücudunuza karbonhidrat sağlamak için meyve ezmeleri, kompostolar ve diğer enerji jelleri içeren kendi ikram noktalarını tercih ederler. Tercihiniz ne olursa olsun, tek bir kural var: malzemelerinizi önceden test edin! Bağırsak sorunlarından kaçınmak için vücudunuzun jelleri yutmaya ve düzgün bir şekilde sindirmeye alışmış olması gerekir.
İçecekleriniz için olduğu gibi koşu ekipmanınız için de aynı şey geçerlidir: kıyafetiniz ve spor ayakkabılarınız zaten giyilmiş olmalıdır. Bir dikiş, bir etiket veya biraz aşağı düşen bir pantolon yarış gününde çok can sıkıcı olabilir. Evet, her küçük ayrıntı önemlidir!
Bir gecede maraton koşucusu olunmaz! Bazı atletler olur ve bu onlara bağlıdır, ancak koşucuların büyük çoğunluğu, yarışlarını nasıl yönettiklerini görmek için önceden yarı maraton veya 10 kilometrelik bir yarışta şanslarını denemeyi tercih eder.
Kıyafetinizde yatırım yapmanız gereken tek bir parça olsaydı, bu kesinlikle spor ayakkabılarınız olurdu! Koşu ayakkabıları belirli bir miktar para gerektirir (en pahalı çiftler için 100 ila 200 € arasında), ancak yarış ve antrenman seanslarınız sırasında rahat etmenizi sağlayacak olan bunlardır. Bazı insanlar ayrıca bir çift hazırlık ayakkabısı ve bir çift de maraton ayakkabısı (önceden yaklaşık on koşu boyunca giyeceğiniz) almanızı tavsiye eder, böylece yarış günü mümkün olduğunca zıplayabilirsiniz (ve bacaklarınız biraz daha hafif hisseder).
Umarız aklınızdaki soruları yanıtlamış ve gelecek yıl Paris Maratonu'na katılmanız için size ilham vermişizdir!
