Έκθεση "Το Ντιμπούκ. Φάντασμα του εξαφανισμένου κόσμου"

Όλα ξεκινούν με το έργο του Shlomo An-ski "Ανάμεσα σε δύο κόσμους". The Dibbuk (1915), μια τραγωδία για τους ματαιωμένους έρωτες της Lea και της Hanan, του νέου Ρωμαίου και της Ιουλιέτας της Yiddishland. Η ιστορία οφείλει μεγάλο μέρος της επιτυχίας της στον υπερφυσικό της χαρακτήρα, που παραπέμπει σε έναν παραδοσιακό κόσμο όπου οι ψυχές αναζητούν η μία την άλλη μετά το θάνατο. Το έργο παρουσιάστηκε εναλλάξ στα γίντις από την Vilner trupe στη Βαρσοβία και στα εβραϊκά από την Habima στη Μόσχα, σε παραγωγές που θα αποτελούσαν ορόσημα στην ιστορία του θεάτρου, και γνώρισε αμέσως διεθνή επιτυχία, από το Παρίσι μέχρι το Μπουένος Άιρες και τη Νέα Υόρκη.

Η διασκευή του Michał Waszyński το 1937 καθιερώθηκε ως η πιο δημοφιλής ταινία στον εβραϊκό κινηματογράφο, φτάνοντας σε ακροατήρια πολύ πέρα από το εβραϊκό κοινό. Ενώ η Σοά κατέκλυσε τον ευρωπαϊκό εβραϊκό κόσμο, το ενδιαφέρον για το ντιμπούκ δεν εξαφανίστηκε. Μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1960, όπου η φιγούρα του ντιμπούκ ενσάρκωσε την επιστροφή των καταπιεσμένων.
Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού του Αδόλφου Άιχμαν από τη Μοσάντ, το "ντίμπουκ" αναφερόταν στον ναζιστή εγκληματία. Στην Πολωνία, από τη δεκαετία του 1980 και μετά, ο Andrzej Wajda και στη συνέχεια ο Krzysztof Warlikowsky ανέβασαν νέες παραγωγές του dybbuk, το οποίο είχε γίνει το φάντασμα μιας χώρας χωρίς Εβραίους, στοιχειωμένο από το παρελθόν της.

• Διαβάστε επίσης
• Τι συμβαίνει στο Παρίσι αυτή την εβδομάδα από τις 16 έως τις 22 Δεκεμβρίου 2024: δωρεάν ή φτηνές εκδρομές
• Τι να κάνετε στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 2024; Ανακαλύψτε τις εκδηλώσεις αυτού του μήνα στο Île-de-France
• Δωρεάν μουσεία και μνημεία αυτή την Κυριακή: μέρη που μπορείτε να επισκεφθείτε στο Παρίσι στις 5 Ιανουαρίου 2025

Με περίπου εκατό έργα, η έκθεση εξερευνά τη μορφή του ντιμπούκ μέσα από ένα ταξίδι που συνδυάζει τη ζωγραφική, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική, τη λογοτεχνία και τη λαϊκή κουλτούρα, από την παρουσίαση φυλαχτών του 18ου αιώνα μέχρι την προβολή αποσπασμάτων από ταινίες του Sidney Lumet ή των αδελφών Joel και Ethan Coen, χωρίς να ξεχνάμε έργα των Marc Chagall, Nathan Altman, Leonora Carrington, Michel Nedjar και Sigalit Landau.