Στο Παρίσι, είναι μια ατμόσφαιρα που μπορεί να βρεθεί μόνο κατά τη διάρκεια ενός αγώνα: στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου τα φθορίζοντα μπλουζάκια γεμίζουν τα επιβατικά βαγόνια, τα παπούτσια τρεξίματος και οι τσάντες διαδρομής καταλαμβάνουν τον κοινόχρηστο χώρο, σε μια μορφή αναβρασμού, αναμεμειγμένη με άγχος και ενθουσιασμό. Πολλοί υποστηρικτές συνόδευαν τους πρωταθλητές της ημέρας, οι οποίοι επίσης σηκώθηκαν πολύ νωρίς για να είναι στην ώρα τους για την εκκίνηση. Την Κυριακή 13 Οκτωβρίου, το σημείο συνάντησης είναι απέναντι από τον Πύργο του Άιφελ, αρχικά στο Quai Jacques Chirac και στη συνέχεια στο Pont d'Iéna για την εκκίνηση του αγώνα.
Με τις σαλιάρες τους περήφανα καρφιτσωμένες, κάποιοι από αυτούς κάνουν μια σειρά από γύρους για προθέρμανση - φτέρνες και δάχτυλα, ανυψώσεις γονάτων, βήματα chassé - πριν μπουν στην αντίστοιχη SAS. Και ξεκινάμε! Η σφυρίχτρα σφυρίζει σε κύματα δρομέων για να αποφευχθεί το σπρώξιμο στην εκκίνηση, το πρώτο χιλιόμετρο περνάει, και μετά είναι ώρα να ανέβουμε τηλεωφόρο Marceau, η οποία έχει την πιο απότομη κλίση σε ολόκληρη τη διαδρομή. Στη συνέχεια κατεβαίνουμε τηAvenue Foch και μπαίνουμε στο Bois de Boulogne για τα επόμενα χιλιόμετρα: οι δρομείς κάνουν καλή πρόοδο και η ενέργεια είναι ακόμα υψηλή!
Στο 9ο χιλιόμετρο, οι υποστηρικτές ήταν παρόντες καθώς διέσχιζαν το 16ο διαμέρισμα προς την Porte d'Auteuil, και το πέρασμα στο 10ο χιλιόμετρο έγινε χωρίς προβλήματα: τα πόδια άρχισαν να τραβάνε, και αυτό ήταν μόνο το μισό... Από το 11ο έως το 15ο χιλιόμετρο, το πελοτόν περνάει από τις όχθες του Σηκουάνα, δίνοντάς του την ευκαιρία να απολαύσει μια υπέροχη θέα του Πύργου του Άιφελ. Και επίσης, σήμερα ο ουρανός είναι γαλάζιος και καθαρός, ιδανικός για έναν τέτοιο αγώνα.
Το πέρασμα είναι λίγο μακρύ, και στη συνέχεια έρχεται το -κατά τη γνώμη μου- πιο δύσκολο μέρος: το πέρασμα μέσα από τις σήραγγες του Παρισιού. Ένα στάδιο που ήδη φοβούνται οι δρομείς της διαδρομής του Μαραθωνίου του Παρισιού, δεν είχα ιδέα ότι η διαδρομή των 20 χιλιομέτρων θα περνούσε επίσης από εδώ, προς την άλλη κατεύθυνση... Είναι δύσκολο, και πλέον αισθάνεστε αρκετά κουρασμένοι, οπότε προσπερνάτε τις πινακίδες που υποδεικνύουν το 15ο χιλιόμετρο, νομίζοντας ότι απομένουν ακόμα πέντε. Το μόνο που απομένει είναι να διασχίσετε το Pont Royal και να γυρίσετε στις προκυμαίες στην άλλη πλευρά του Σηκουάνα: η τελική ευθεία είναι εδώ, με το 18ο χιλιόμετρο να έχει μόλις περάσει και μόνο δύο ακόμα να απομένουν μέχρι την αψίδα τερματισμού.
Στο 19ο χιλιόμετρο, το πελοτόν επιτάχυνε: απέμενε μόνο ένα χιλιόμετρο, οπότε ήταν καιρός να τα δώσουμε όλα! Έτσι, οι αναβάτες θα αναζητήσουν λίγη περισσότερη ενέργεια για να φτάσουν στον τερματισμό και να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν το PR τους (προσωπικό τους ρεκόρ στην απόσταση, σημείωση του συντάκτη) για όσους είχαν την τύχη να κερδίσουν την κλήρωση της χρονομέτρησης. Μόλις 100 μέτρα πριν από τον τερματισμό, το τελικό σπριντ: αυτό ήταν, τα 20 χιλιόμετρα του Παρισιού είναι πίσω μας, είναι ώρα για αναψυκτικά (ή αναμνηστικές selfies) και μας παραδίδονται τα μετάλλια μας. Το τηλέφωνό μου βουίζει, ο επίσημος χρόνος έχει επικυρωθεί: μπράβο σε όλους τους τερματίσαντες της ημέρας!
Αν θέλετε κι εσείς να λάβετε μέρος σε αυτόν τον εμβληματικό αγώνα στο Παρίσι, μείνετε συντονισμένοι, καθώς οι εγγραφές ανοίγουν πολύ σύντομα για την 47η διοργάνωση, τον Οκτώβριο του 2025!
