Aglio e Olio, ένα μικρό ιταλικό ψήγμα στη γειτονιά

Η ιταλική κουζίνα έχει πολλές πτυχές. Ρωμαϊκή ή ναπολιτάνικη πίτσα για ένα γρήγορο γεύμα, φρέσκα ζυμαρικά για τους πιο αισθητικούς, μελιτζάνες alla parmigiana για τους χορτοφάγους, street food ή γκουρμέ κουζίνα, καλύπτει όλα τα γούστα και κάθε είδους απολαύσεις.

Στο Παρίσι, ωστόσο, τα μενού των ιταλικών εστιατορίων τείνουν μερικές φορές να είναι εναλλάξιμα. Έτσι, για να βρείτε ένα πραγματικό διαμάντι, πρέπει να ξεφύγετε από την πεπατημένη και να βγείτε έξω από την πόρτα των μικρών διευθύνσεων της γειτονιάς. Όταν το κάνετε, θα βρεθείτε μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει με το Aglio e Olio, μια καντίνα ρωμαϊκού τύπου στο Saint-Maur/Saint-Ambroise που άνοιξε το 2019 ο Thomas Chapelle μαζί με το πρώτο του εστιατόριο, το Massale. Εκπαιδευμένος στο Pirouette και στο Zébulon, εκεί γνώρισε τον Andrea Maggi, ο οποίος θα γινόταν ο σεφ του στο Aglio e Olio.

Με καταγωγή από το Velletri, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τη Ρώμη, ο σεφ έκοψε επίσης τα δόντια του στο Zébulon υπό την αιγίδα του Yannick Lahopgnou, πριν τελειοποιήσει τις ικανότητές του στην εκλεκτή γαλλική κουζίνα στο Le Taillevent. Στο Aglio e Olio, ο σεφ επιστρέφει στις ρωμαϊκές του ρίζες, προσφέροντας ένα σύντομο μενού παραδοσιακής κουζίνας που κληρονόμησε από τις παιδικές του αναμνήσεις και τη μαμά του.

Το Aglio e Olio θέτει αυτή την τοπική ρωμαϊκή κουζίνα προσιτή σε όλους, με προσιτά μενού: ορεκτικό/κύριο πιάτο ή κύριο πιάτο/ντεσπέτο με 18 ευρώ, ορεκτικό/κύριο πιάτο/ντεσπέτο με 21 ευρώ το μεσημέρι - δεν θα μπορούσε να είναι πιο προσιτό. Επιπλέον, η ποιότητα είναι αναμφισβήτητα κορυφαία, ενώ το εστιατόριο διαθέτει μια μεγάλη σκιερή βεράντα με καλό καιρό, ιδανική για να χαλαρώσετε με ένα ποτήρι Spritz (€10) ή ιταλικό κρασί στο χέρι.

Πατσάς alla romana (υπέροχος; €10) μαγειρεμένος με πάθος, ακολουθώντας κατά γράμμα τις συστάσεις της προαναφερθείσας μαμάς- διαβολικά τραγανές αγκινάρες alla romana (€13) με το σιφόνι τους από αϊόλι και κάθε σταγόνα σάλτσας- cappellacci cacio e peppe με φασολάκια (€19) γλυκαρισμένα με κομμάτια αχλαδιού- calamarata με μύδια (€17), λεμόνι και ντομάτες... Cucina povera σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια, τη φαινομενική απλότητα και την πραγματική γεύση.

• Διαβάστε επίσης
• Ιταλικά εστιατόρια στο Παρίσι, οι καλύτερες διευθύνσεις μας
• Νέα ιταλικά εστιατόρια στο Παρίσι, οι καλύτερες διευθύνσεις μας
• Ιταλικά εστιατόρια στο Παρίσι, οι καλύτερες διευθύνσεις μας

Για να ολοκληρώσουμε αυτό το γεύμα, το οποίο αξίζει το βάρος του σε pecorino, αντιστεκόμαστε στο κάλεσμα του τιραμισού που σερβίρεται με την κουτάλα και στρεφόμαστε σε δύο ελαφρύτερα επιδόρπια, ιδανικά για να αντιμετωπίσετε το καλοκαιρινό απόγευμα χωρίς να αισθανθείτε πολύ βαρύ: (€9) φτιαγμένο χωρίς ζελατίνη, με υφή που λιώνει και μοιάζει με crème brûlée, και μια μους γάλακτος (€9) με σπασμένη sbrisolona, ένα μπισκότο από τη Λομβαρδία, φρέσκες φράουλες και ένα ιλιγγιώδες παγωτό μαϊντανό.

Και αν, για να ξεχωρίσουμε από τα υπόλοιπα τρανσαλπιδικά εστιατόρια του Παρισιού, έπρεπε να κάνουμε μια επιστροφή στην απλότητα και την αυθεντικότητα; Ένα εστιατόριο που σίγουρα αξίζει την (πολύ καλή) φήμη του στους ντόπιους.