Auberge Nicolas Flamel w Paryżu: gastronomia i historia w sercu legendarnego miejsca

Auberge Nicolas Flamel, mieszczący się przy 51 rue de Montmorency, położony jest w dyskretnej paryskiej alejce i odsłania zachowaną średniowieczną fasadę, miejsce przesiąknięte historią i tajemnicą. Wchodząc do tego zabytkowego budynku, zanurzasz się w starożytnym Paryżu, tworząc wyjątkową atmosferę na posiłek, w którym smaki przeszłości ocierają się o akcenty nowoczesności.

Przejęta przez Alana Geaama w 2007 roku restauracja jest częścią kariery francusko-libańskiego szefa kuchni, który składa tu hołd wielkiej francuskiej tradycji kulinarnej. Od listopada 2023 r. Émile de France stoi na czele kuchni, wnosząc swoją kreatywność i doświadczenie, wykute w Hôtel Thoumieux i Pavyllon, do odważnych, inspirowanych menu.

Restauracja oferuje szeroki wybór menu w cenie od 48 do 148 euro, w zależności od wymaganego poziomu gastronomicznego odkrycia. Lunch Menu, w cenie 48 €, obejmuje starannie przygotowane przystawki, danie główne i deser, idealne na smaczną przerwę w środku dnia, dostępne od wtorku do soboty. Bardziej kompletne doświadczenie zapewnia trzydaniowe menu Discovery w cenie 78 euro, następnie pięciodaniowe menu Saveur w cenie 118 euro, a na koniec prestiżowe siedmiodaniowe menu Signature w cenie 148 euro. Menu te zapraszają do skosztowania najlepszych produktów, od przystawki po deser, przy użyciu wysokiej jakości lokalnych składników. Ponadto dostępne są pary win i potraw w cenie od 45 €, które podkreślają każde danie i ujawniają całą jego finezję.

Restauracja ma dwa piętra. Parter wychodzi na kuchnię, gdzie można obserwować kucharzy przy pracy. Kilka drewnianych stołów, wygodne fotele i ławy oraz wyrafinowany, nowoczesny wystrój, podkreślający kamienne elementy i odsłonięte belki, tworzą wystrój tego miejsca. Uwagę przykuwają zabytkowe schody i bardziej jasna jadalnia na piętrze.

Wypróbowane przez nas Signature Menu, pełne kreatywności i szacunku dla produktu, otwierają zaskakujące przekąski, takie jak "solidna wersja zupy cebulowej ", w której cebula Roscoff jest używana w kilku formach. Te pierwsze kęsy, zarówno pocieszające, jak i oryginalne, wyraźnie pokazują pragnienie Émile de France, aby powrócić do klasyków bez utraty ich istoty. Zupie towarzyszyła doskonała domowa kombucha.

Przystawki również odzwierciedlają tę mieszankę francuskich terroir i innowacji: tourteau de Plouguerneau jest sublimowany przez zieloną soczewicę z Le Puy i cytrynowy majonez kawiorowy, a wszystko to wzbogacone francuskim kawiorem z Prunier. Ta przystawka oferuje połączenie tekstur morskich i warzywnych, zrównoważone świeżością cytryny.

Danie z dzikich grzybów, doprawione Ossau-Iraty i podawane ze świeżymi orzechami laskowymi, to kolejna wyśmienita i wyrafinowana przystawka z ziemistymi niuansami i roślinnym akcentem sorbetu z lubczyku.

Dania główne zachwycają, prezentując wyjątkowe produkty. Doskonale ugotowany homar bretoński, pieczony na maśle, a następnie wędzony na grillu, podawany jest z raviole ze szczypcami i wariacjami z karczochów i pigwy. Delikatność mięsa homara podkreślają lekko cytrynowe i ziołowe nuty, tworząc eleganckie danie bez popadania w przesadę.

• Przeczytaj także
• Le Grand Colbert, legendarna paryska brasserie wpisana na listę zabytków.
• La Tour d'Argent, paryska instytucja przechodzi metamorfozę
• Le Procope: odkryj na nowo najstarszą kawiarnię w Paryżu

Naszym faworytem jest gołąb Racan, gotowany na skrzyni i lakierowany we własnych sokach, który łączy tekstury z dmuchanymi ziarnami gryki i monakijskim raviole nadziewanym boćwiną i gołębiem. Polecamy spróbować. Dzięki delikatnej konsystencji i ostrym smakom jest to dla nas wspaniałe odkrycie.

Nie należy zapominać o wyborze dojrzałych serów z Fromagerie des Alpages Bernarda Mure-Ravaud, które stanowią idealne przejście do deserów.

Są one dziełem cukiernika Jordana Papineau, który oferuje elegancki blancmange figowy i shiso, któremu towarzyszy marsylska marmolada figowa i sorbet shiso, grający na lekkich, owocowych smakach. Świeży deser na zakończenie posiłku.

Drugi deser, "Vanilla, Blackberry and Coffee ", to połączenie żytniej praliny, waniliowego biszkoptu, kremu waniliowego, lodów waniliowych, soku jeżynowego z kawą, karmelu z torfowej whisky i świeżych jeżyn z gavottes. Rozpływający się w ustach, świeży i rześki, lekko doprawiony torfową whisky, to idealny sposób na zakończenie posiłku.

Wreszcie, mignardises, takie jak pâte de fruit z czarnej porzeczki i czekoladowa madeleine, kończą posiłek słodką i znajomą nutą, przypominając prostotę słodyczy z przeszłości. W L'Auberge Nicolas Flamel, Alan Geaam i Émile de France z powodzeniem zabierają nas w podróż w czasie i smakach, dzięki czemu każde danie niesie ze sobą historię i ducha tego miejsca.

Od historii do legendy

Nicolas Flamel, enigmatyczna postać średniowiecza, to nazwisko kojarzone z alchemią i tajemnicą kamienia filozoficznego, który według wierzeń zamieniał ołów w złoto i zapewniał nieśmiertelność. Jednak ten urodzony w połowie XIV wieku mieszkaniec Pontoise nie był za życia alchemikiem, a raczej kopistą i pisarzem publicznym. Flamel dorastał w stuleciu nękanym wojną stuletnią i spustoszeniami spowodowanymi przez zarazę. Pomimo tych trudnych okoliczności udało mu się zgromadzić znaczną fortunę, przede wszystkim dzięki swojej profesji, ale także dzięki korzystnemu małżeństwu z Pernelle Flamel, zamożną wdową.

Nicolas Flamel założył mały sklepik z kopiami w Paryżu. W czasie, gdy mnisi tracili monopol na kopiowanie manuskryptów, wykorzystał on boom w miastach i na uniwersytetach, aby zdobyć reputację. Flamel i jego żona wykorzystali swój majątek do sfinansowania głównych projektów miejskich i religijnych w Paryżu, a ich działalność charytatywna była znana. Głęboko religijny Flamel pomógł w naprawie wielu kościołów i kazał wygrawerować swoje inicjały na budynkach, które wspierał. Małżeństwo Flamel pozostało również blisko najbardziej pokrzywdzonych przez los, budując domy dla ubogich, co było rzadkim i cennym czynem w czasach głodu i nierówności. Jeden z tych domów, przy rue de Montmorency, istnieje do dziś i jest najstarszym domem w Paryżu.

Dopiero po jego śmierci Nicolas Flamel zaczął być kojarzony z sekretami alchemii. Jego intrygująca fortuna i symboliczne ryciny zdobiące finansowane przez niego budynki zasiały wątpliwości. W nękanym nierównościami Paryżu pojawiły się plotki: a gdyby Flamel odkrył sekret nieśmiertelności i Kamień Filozoficzny? Pokolenia ciekawskich, zafascynowanych tajemniczymi inskrypcjami, postrzegały Flamela jako alchemika z ezoteryczną wiedzą. Mit ten rozkwitł na przestrzeni wieków, a nawet trafił do literatury i kultury popularnej, gdzie Nicolas Flamel stał się tajemniczą postacią, zwłaszcza w sadze o Harrym Potterze, gdzie przedstawiany jest jako stary alchemik, który odblokował sekret nieśmiertelności.

Historyczna rzeczywistość Nicolasa Flamela różni się od mitu, ale jego imię pozostaje emblematyczne. Poza wizerunkiem alchemika pozostaje ślad jego działań społecznych i duchowych zobowiązań. Dzięki niemu odkrywamy na nowo epokę naznaczoną poszukiwaniem tajemnicy i pragnieniem transcendencji. Krótko mówiąc, Flamel uosabia połączenie historii i legendy, przypominając nam, jak bardzo wyobraźnia i tajemnica mogą przekształcić człowieka w nieśmiertelną postać. Dla zabawy warto wspomnieć, że restauracja serwuje chleb z masłem w kształcie kamienia filozoficznego.